Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις μόνο φως και λάμψη.

Ένα κείμενο... που δεν είναι παραμύθι… κι όμως είναι… της Κύπριας Συγγραφέως και ποιήτριας Όλγας Ρουβήμ!!

Είναι εκείνες οι στιγμές που ξυπνάς και δεν είσαι κορίτσι.

Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις μόνο φως και λάμψη.

Νιώθεις ένα γαργάλισμα στην πλάτη και χαμογελάς γλυκά.

Και τότε ξεφυτρώνουν τα φτερά σου.

Τα αυτιά σου γίνονται λίγο μυτερά , τα πόδια σου λιγνά

Και τα χέρια σου αναζητούν το μαγικό ραβδάκι.

Μόλις το παίρνεις στα χέρια σου λάμπεις ολόκληρη.

Στριφογυρνάς στον αέρα και ρίχνεσαι έξω από το ανοιχτό παραθύρι.

Να μια πεταλούδα που έχει τσαλακώσει τα φτερά της.

Την πλησιάζεις, την γλυκό-κοιτάς και την αγγίζεις με το ραβδάκι σου.  Και αυτή μεμιάς φτερουγίζει γύρω σου και σου στολίζει τις φτερούγες με χρυσόσκονη απ’ τα φτερά της.

Πας λίγο πιο πέρα και προσέχεις ότι ένα κόκκινο μπουμπούκι ντρέπεται ν’ ανοίξει τα πέταλά του. Του σκας ένα φιλάκι και λίγη χρυσόσκονη και αυτό ανοίγει τα ματάκια του δειλά, σε κοιτά και  σου στολίζει τα μάγουλα με το χρώμα από ένα μυρωμένο ροδοπέταλο.

Συνεχίζεις χοροπηδώντας τη βόλτα σου μέχρι που βλέπεις ένα λαβωμένο χελιδόνι που έχει χάσει το δρόμο του.  Φτερουγίζεις κοντά του και του καθαρίζεις την πληγή.  Το παίρνεις αγκαλιά και το οδηγείς σωστά.  Και αυτό σου χαρίζει ένα μαύρο φτερό που κάνει κατάμαυρα τα μεταξένια σου μαλλιά.

Πιο πέρα μια μέλισσα μικρή ζουζουνίζει με οργή γιατί το μέλι της δεν γίνεται πια γλυκό και όλοι γελάνε γι’ αυτό.  Μα ένα άγγιγμα μαγικό είναι αρκετό.  Μια στάλα απ’ τη γύρη της γλυκαίνει τη ματιά σου και τα δάκτυλα σου.

Θέλεις να ψάξεις κι άλλο. Να δώσεις κι άλλη χαρά.  Μα ο ήλιος κουράστηκε.  Τα βουνά πέρα μακριά τον έχουν πάρει αγκαλιά, τον χαϊδεύουν και τον σκεπάζουν με ένα κόκκινο πέπλο.  Και εσύ γυρνάς στη φωλιά σου.

Ο άγγελος σου σε παίρνει αγκαλιά και σε νανουρίζει, χαρίζοντας σου δυο φιλιά.

Η αυγή σε συναντά πάλι.  Είσαι κορίτσι αυτή τη φορά.  Δεν μπορείς να πετάξεις.  Δεν μπορείς να κάνεις μαγικά.  Μα μπορείς να ψάχνεις.  Για κλειστά μπουμπούκια, κλειδωμένες καρδιές και λαβωμένες φτερούγες. 

Κι οι άλλοι σε βλέπουνε να ψάχνεις και γελάνε.  Σου λένε να προσγειωθείς.  Να μην πιστεύεις σε μαγικά πια.

Μα το μπουμπούκι σου χαμογελά.  Το ίδιο και η πεταλούδα.

Η μελισσούλα σου κλείνει το μάτι και το χελιδόνι χορεύει τριγύρω σου.  Και εσύ χαμογελάς κρυφά.  Και περιμένεις με λαχτάρα την επόμενη φορά που θα ξυπνήσεις και δεν θα είσαι κορίτσι. Που θα ανοίξεις τα μάτια και θα βλέπεις μόνο φως και λάμψη. Και θα νιώσεις ένα γαργάλισμα στην πλάτη και θα χαμογελάσεις ξανά γλυκά…..