Παροιμίες από την Κάστελο (Κρητηνία)

Ήβρες το φτωχό στη λάσπη, δώστου μια να καλοκάτσει
Άνθρωπο από γενιά και σκύλον από μάντρα
Αν δεν έχεις γέρο, γόρασε
Τίμα τον ατίμητο γιατί είν’ τιμή δική σου
Δανείσου καλοπλέρωσε και στρέψε πάρε πάλι
Είμου μικρή και πορπάτου, και γέρασα και κόφτο
Παιδί και σκυλτί όπως το μάθεις
Δένε και ποτσίγκρωνε, λύνε και χαμογέλα
Τζάπα ξύδι, γλυκό σα μέλι
Τον έμαθα να κολυμπά, γυρεύγει να με πνίξει
Έχουν γένια και ξυρίζουντε και που δεν έχουν ποθιμιούντε
Ηταν στραβό το κλήμα τόφαε κι ο γάρος
Όποιος έχει αμπέλια βάζει αριάτες
Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε
Κούτσα κούτσα η αλόγα έφτασε στη Βιλανόβα
Το κοντό γαρί πάντα νιό φαίνεται
Πέψε το λολλό στο μύλο με κλούθα του και συ που πίσω
Χόρευγε κυρά Μαριώ μ’ έχε κι’ έννοια των σπιτιών
Επιά να πω κι’ είπαν μου
Σαν σκλάβος δούλεψε μα σαν αφέντης δείπνα
Οι πολλοί θέλουν πολλά κι ο μοναχός απ’ ούλαΚατά τα μούτρα του γαμπρού κι η ομορφιά της νύφης
http://www.kritinia.gr/