Χωριά και θέρετρα της Ρόδου… (Φωτογραφίες)

Σήμερα θα κάνω μια προσπάθεια να δούμε τα χωριά και τα θέρετρα της Ρόδου.

Οι αναρτήσεις θα είναι με αλφαβητική σειρά…

Ορισμένα από τα ομορφότερα τοπία της Ρόδου κρύβονται ανάμεσα στα ορεινά χωριά, μακριά από τις παράκτιες, κοσμοπολίτικες τοποθεσίες. Τα χωριά Έμπωνας, Κρητηνία, Προφύλια, Μονόλιθος, Άγιος Ισίδωρος, Λάερμα, Μεσαναγρός, Αρνίθα, Σιάννα, Ψίνθος, Σάλακος και Αγία Ελεούσα, διατηρούν το παραδοσιακό άρωμα της ροδίτικης εξοχής, με παλιά κάστρα, εκκλησίες και πανέμορφα κτίρια. Στις μικρές ταβέρνες θα βρείτε παραδοσιακά νησιώτικα πιάτα. Στα παλιά κελάρια των ορεινών χωριών, θα δοκιμάσετε το ίδιο ροδίτικο κρασί που κάποτε ταξίδευε στις ακτές ολόκληρης της νοτιοανατολικής Μεσογείου

Έμπωνας,

Κρητηνία,

Προφύλια,

Μονόλιθος,

Άγιος Ισίδωρος,

Λάερμα,

Μεσαναγρός, 
(Πηγή φωτογραφίας: http://www.rhodesnow.com/)

Αρνίθα,

Σιάννα,

Ψίνθος,

Σάλακος

Αγία Ελεούσα.

Άγιος Ισίδωρος

Ο Άγιος Ισίδωρος είναι ένα ορεινό χωριό, απέχει 65 χλμ. από την πόλη της Ρόδου, και βρίσκεται σε υψόμετρο 532 μέτρων στους ανατολικούς πρόποδες του Ατταβύρου. Το χωριό δεν έχει επηρεαστεί από τον τουρισμό και έχει διατηρήσει τις παραδόσεις του. Η σημαντικότερη γιορτή της χρονιάς, το Πάσχα, τιμάται με άκρως παραδοσιακό τρόπο.

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το υγιεινό κλίμα και τη φιλοξενία των κατοίκων. Ακόμη και σήμερα οι κάτοικοι παράγουν τα δικά τους προϊόντα, όπως κρασί, μέλι και ελαιόλαδο. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, υπάρχει μονοπάτι το οποίο μετά από δύο ώρες οδηγεί στην κορυφή του Ατταβύρου, σε υψόμετρο 1.215 μέτρων. Η μικρή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη είναι πλέον ερειπωμένη.

****************

Απολακκιά

Η Απολακκιά βρίσκεται στην ενδοχώρα του νησιού και τη συναντάμε παίρνοντας το δρόμο από το Γεννάδι προς το Βάτι. Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα κτίρια της περιοχής, ενα παλιό ιταλικό κτίριο, τυπικό δείγμα της ιταλικής αρχιτεκτονικής. Κάποτε στέγαζε ένα δημοτικό σχολείο, σήμερα λειτουργεί ως Πολιτιστικό Κέντρο.

Σημαντικό μνημείο της Βυζαντινής εποχής αποτελεί το εκκλησσάκι “Άγιος Γεώργιος ο Βάρδας”, κτισμένο το 1290 μ.Χ που βρίσκεται κοντά στο Φράγμα Απολακκιάς.

Καθ'οδόν προς το κοντινό χωριό της Μονολίθου, στη θέση Κάλαμος, θα συναντήσετε έναν μικρό ναό μεταβυζαντινής περιόδου, κτισμένο στα ερείπια ενός παλαιότερου βυζαντινού. Πρόκειται για το ναό του Αγίου Γεωργίου ο οποίος έχει μια καταπληκτική θέα προς την παραλία των Φούρνων. Επίσης, στην περιοχή Ζωναρά, στο δρόμο προς την Κατταβιά, μπορείτε να θαυμάσετε τα ερείπια του παλαιοχριστιανικού ναού της Αγίας Αναστασίας. Η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα εύφορη, υπάρχουν ελαιώνες, εσπεριδοειδή και κωνοφόρα δέντρα.

Οι αγροτικοί δρόμοι είναι ιδανικοί για πεζοπορία και οδηγούν στην Αρνίθα και στο Μεσαναγρό. Παρά το γεγονός οτι το χωριό βρίσκεται στην ενδοχώρα, ελάχιστα μόλις χιλιόμετρα το χωρίζουν από μερικές αξιοθαύμαστες παραλίες. Στα δυτικά του χωριού σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκεται μια υπέροχη παραλία. Μάλιστα, η παραλία της Απολακκιάς προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο “NATURA 2000” και αποτελείται από ένα οικοσύστημα γεμάτο αμμόλοφους και κέδρους που ανήκουν στο είδος “Juniperoys Oxycedrus” (Αρκευθος).

Ένα ακόμα στοιχείο που χρήζει προσοχής και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας είναι το γεγονός οτι στο σημείο αυτό έχει μαρτυρηθεί η παρουσία δύο σημαντικών ειδών: της θαλάσσιας χελώνας Caretta-Caretta καθως και της φώκιας Monachus-Monachus.

Σε απόσταση μόλις δύο χιλιομέτρων από την είσοδο του χωριού έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη τεχνητή λίμνη. Οι εργασίες για την ολοκλήρωση του φράγματος αυτου ολοκληρώθηκαν το 1989 και, παρά το γεγονός οτι ο λόγος κατασκευής του ήταν αρχικά η άρδευση της περιοχής, με την πάροδο των χρόνων εξελίχθηκε σε σημαντικό υγρότοπο, ο οποίος κάθε χρόνο φιλοξενεί έναν μεγάλο αριθμό πουλιών. Το φράγμα προσφέρεται για ιστιοπλοϊα και η περιοχή γύρω από αυτό είναι ιδανική για πεζοπορία. Κάθε χρόνο διοργανωνονται στο σημείο αυτό πολυάριθμες αθλητικές δραστηριότητες καθώς και πανηγύρια, όπως εκείνο των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ που λαμβάνει χώρα την πρώτη Δευτέρα μετά το Πάσχα (Δευτέρα της Πεντηκοστής) στη Μονή Αγίου Γεωργίου στον Κάλαμο, ή εκείνο της Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου) το οποίο εορτάζεται την παραμονή. Υπάρχει επίσης και η Γιορτή του Καρπουζιού, το πρώτο Σάββατο μετά τη γιορτή της Αγίας Μαρίνας. Εδώ οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν μοναδικές λιχουδιές από καρπούζι, να παρακολουθήσουν ή και να παίξουν παιχνίδια με θέμα το καρπούζι, να χορέψουν και να απολαύσουν το μοναδικό αυτό καλοκαιρινό φεστιβάλ.

******************

Απόλλωνα

Το χωριό Απόλλωνα πήρε το όνομά του από το Ναό του θεού Απόλλωνα, ο οποίος ήταν άλλοτε ο προστάτης του νησιού της Ρόδου και των καλών τεχνών. Το χωριό έχει περίπου χίλιους κατοίκους, πλούσια βλάστηση, με περισσότερα από δεκαεπτά χιλιάδες στρέμματα γης. Ως αποτέλεσμα, η πλειονότητα των κατοίκων της κοινότητας ασχολούνται με την καλλιέργεια ελαιόδεντρων.

Ο καθεδρικός ναός του χωριού είναι διακοσμημένος με θαυμάσιες τοιχογραφίες από βίους αγίων και βοτσαλωτή αυλή. Η εκκλησία γιορτάζει τη χάρη του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου, με ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια του νησιού. Αξίζει να επισκεφθείτε το λαογραφικό μουσείο του χωριού, στο οποίο εκτίθεται μεγάλη ποικιλία από οικιακά σκεύη, αγροτικά εργαλεία, εντυπωσιακά αρχαία αντικείμενα όπως ένα παλιό ελαιοτριβείο, σαρκοφάγοι και μεσαιωνικές μυλόπετρες. Επίσης, μπορείτε να δείτε παραδοσιακές γυναικείες φορεσιές, και προϊόντα που πωλούν οι ντόπιες γυναίκες, όπως κεντήματα, γλυκά, ψωμί και άλλα εδέσματα.

***************

Αρνίθα

Η Αρνίθα είναι ένα μικρό γραφικό χωριό κρυμμένο ανάμεσα σε λόφους, αριστερά στη διαδρομή πηγαίνοντας από το Γεννάδι στην Απολακκιά. Κρατάει τα χαρακτηριστικά του μικρού δωδεκανησιακού χωριού, με μικρά άσπρα σπίτια και για αυτό χαρακτηρίζεται ως παραδοσιακός οικισμός. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται η Κάτω Βρύση, δροσερό καλωσόρισμα στον επισκέπτη. Στο τέλος του χωριού, ανεβαίνοντας το βουνό, βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Νίκωνος (13ος αιώνας). Από εδώ ο επισκέπτης θα αντικρύσει την πανοραμική θέα της θάλασσας, τα βουνά του Μεσαναγρού και το μοναστήρι της Παναγίας της Σκιαδενής.

Στο κέντρο του χωριού βλέπουμε το ναό του Αγίου Γεωγίου (19ος αιώνας, δωδεκανησιακού τύπου), ο οποίος είναι ο προστάτης άγιος. Ενδιαφέρουσα διαδρομή είναι εκείνη που περνάει μέσα από τα βουνά, ξεκινώντας από το μοναστήρι της Παναγίας της Σκιαδενής για το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων (20ος αιώνας) στην περιοχή Κατακαλός. Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία (19ος αιώνας) βρίσκεται ακριβώς στο σταυροδρόμι που οδηγεί στην Ίστριο, στην κορυφή ενός μικρού λόφου. Η θέα είναι μοναδική.

Η γύρω περιοχή αποτελείται από οπωροφόρα δέντρα και γεωργικές εκτάσεις. Αξίζει να επισκεφθείτε τη θέση Φουντάνα-Βόδι για τους καταρράκτες, το δάσος με κωνοφόρα και το φαράγγι στην Κλεισούρα, με πολλές επιλογές για πεζοπορία. Στις 21 Ιουλίου γιορτάζει ο Άγιος Φιλήμονας και γίνεται πανηγύρι την παραμονή. Επίσης, η Αρνίθα γιορτάζει τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα, με πανηγύρι στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, στη θέση Κατακαλός.

****************

Αρχάγγελος

Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει κανείς για το χωριό αυτό είναι μάλλον αρνητική καθώς δινει την αίσθηση οτι πρόκειται για μια οποιαδήποτε ελληνική επαρχιακή πόλη: τσιμέντο, θορυβώδεις καφετέριες και πουθενά χώρος στάθμευσης.

Ο Αρχάγγελος (ή η Αρχάγγελος) όμως, είναι το χωριό εκείνο το οποίο διατηρεί πιστά τις παραδόσεις, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο. Μόλις αφήσετε το αυτοκίνητό σας και περπατήσετε στα στενά δρομάκια, θα καταλάβετε αμέσως το λόγο: το ψωμί ψήνεται ακόμη στους παλιούς ξυλόφουρνους, οι κάτοικοι κρατούν ζωντανές τις δεξιοτεχνίες των προγόνων τους, παντρεύονται με παραδοσιακές τελετές και χρησιμοποιούν ακόμη το προσωπικό τους, χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα.

Ο ναός του Αρχάγγελου Μιχαήλ δεσπόζει στο κέντρο του χωριού και το κομψό καμπαναριό του χρονολογειται στο 1845. Τα παραδοσιακά σπίτια σε έντονα χρώματα, οι καμάρες και οι τοίχοι των οποίων κοσμούνται με κεραμικές πλάκες από τη Λίνδο, καθώς και τα στενά δρομάκια γύρω από την εκκλησία, δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Στις πλαγιές του βουνου Στρογγυλό ζουν ακόμη καποια από τα μαύρα, μικρά, άγρια άλογα που σε περασμένους χρόνους χρησιμοποιούνταν στα χωράφια. Πιο ψηλά, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων από το χωριό, στο δρόμο που οδηγεί στην παραλία Στεγνά, βρίσκεται το Κούμελο Σπήλαιο, γνωστό για τους υπέροχους σταλακτίτες του, ένα σπήλαιο το οποίο- όπως πολλοί ντόπιοι υποστηρίζουν- επικοινωνεί με τη θάλασσα. Αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη. Το κλειδί θα το προμηθευτείτε από το Δημαρχείο.

Ο Αρχάγγελος είναι κωμόπολη που βρίσκεται στη νήσο Ρόδο. Είναι κτισμένη στα κεντρικά ανατολικά παράλια της νήσου, σε υψόμετρο 160 μ., εσωτερικά του ομώνυμου όρμου. Ψηλότερο βουνό της περιοχής είναι ο Χέλανδρος (507 μ.) όπου εδράζει και το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.

Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία καθώς και με την αγγειοπλαστική. Στους νεότερους χρόνους ασχολούνται και με την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων.

Στον Αρχάγγελο υπάρχουν 2 νηπιαγωγεία, 2 δημοτικά σχολεία, ενώ λειτουργεί ημερήσιο και νυκτερινό γυμνάσιο, ημερήσιο και νυκτερινό λύκειο καθώς και επαγγελματικό λύκειο (ΕΠΑ.Λ.)

Το 1971 αριθμούσε 3.056 κατοίκους, το 1981 έφθασε τους 4.164 κατοίκους στην απογραφή (του 2001) αριθμούσε 5.500 ενώ στην τελευταία απογραφή του 2011 τους 7.047.

Ιπποτικό κάστρο Αρχαγγέλου

Ανατολικά του οικισμού, πάνω σε ένα λόφο ύψους 216 μέτρων κοντά στη θάλασσα, είναι κτισμένο το κάστρο του Αρχαγγέλου. Η κατασκευή του χρονολογείται την εποχή που μεγάλος Μαγίστρος ήταν ο Jacques de Milly (1454-1461). Το εμβαδόν του κάστρου είναι 3.000 τετραγωνικά μέτρα και τα τείχη του έχουν μήκος 240 μέτρα. Πριν από περίπου 20 χρόνια τα τείχη είχαν αρχίσει να γκρεμίζονται, όμως με πρωτοβουλία του τότε Δήμου Αρχαγγέλου άρχισε η ανοικοδόμηση τους με αποτέλεσμα σήμερα να είναι επισκέψιμο. Η κατάσταση διατηρήσεως χαρακτηρίζεται ως καλή.

Μονή Παναγίας Τσαμπίκας

Κοντά στον Αρχάγγελο βρίσκεται η Μονή Παναγιάς Τσαμπίκας. Αποτελείται από την παλαιά και την νέα μονή, που ονομάζονται από τους ντόπιους «η Ψηλή» και η «η Χαμηλή», αντιστοίχως. Η παλαιά μονή βρίσκεται στην κορυφή λόφου (326 μ), πάνω από την ομώνυμη παραλία, ενώ η νέα βρίσκεται χαμηλότερα κοντά στην εθνική οδό που ενώνει τον Αρχάγγελο με την πόλη της Ρόδου. Η «Χαμηλή» μονή γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, στο Γενέσιον της Θεοτόκου, ενώ «η Ψηλή» την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών.

Άλογα Αρχαγγέλου

Στην περιοχή του χωριού έχει δημιουργηθεί ο σύλλογος προστασίας μικρόσωμων αλόγων Φαέθων ο οποίος έχει ως σκοπό την προστασία, τη διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού των εναπομείναντων 8 αρχαίων αλόγων. Μοναδικά στον κόσμο και τελευταίοι επιζήσαντες της αρχαίας αυτής φυλής.

******************

Αρχίπολη

Η Αρχίπολη είναι ένα μικρό, ζωντανό, παραδοσιακό χωριό. Οι πρώτοι του κάτοικοι

ζούσαν στο βουνό Αξιντές. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αρχίπολη πήρε το όνομά της από κάποιο βασιλόπουλο που λεγόταν Αρχέπολης, ο οποίος ήρθε από την Κρήτη και επέλεξε να μείνει στην περιοχή για να αναρρώσει από μια σοβαρή ασθένεια. Ο κεντρικός δρόμος αποτελεί τον πόλο έλξης, με μικρά καταστήματα, ταβέρνες, καφετέριες και μπαρ. Την Αρχίπολη περιβάλλουν βουνά με αιωνόβια πεύκα, τα οποία μαζί με τον καθαρό αέρα, δίνουν το άρωμά τους στο χωριό. Πριν από το χωριό, στα τρία χιλιόμετρα, βρίσκεται η θαυμάσια εκκλησία του Αγίου Νεκτάριου, η οποία είναι δημοφιλέστατη για γάμους και βαφτίσεις, χάρη στο μέγεθος, τη γραφικότητα και τις αξιόλογες εικόνες και νωπογραφίες της.

******************

Ασκληπιείο

Τα αξιοθέατα του Ασκληπιείου είναι η υπέροχη βυζαντινή εκκλησία και το μεσαιωνικό

κάστρο του. Είναι μικρό αλλά ιδιαιτέρως ζωντανό χωριό με σχετικά μεγάλο πληθυσμό. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η κεντρική πλατεία, μπροστά στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ρίξτε μια ματιά στο εσωτερικό της εκκλησίας η οποία χτίστηκε το 1060 και μόλις πρόσφατα αναστηλώθηκε, και θαυμάστε τις εκπληκτικές βυζαντινές τοιχογραφίες. Ακριβώς δίπλα, εκεί όπου παλιότερα στεγαζόταν το ελαιοτριβείο της εκκλησίας, θα βρείτε ένα μικρό λαογραφικό μουσείο. Αφου επισκεφθείτε της εκκλησία, ακολουθήστε το δρόμο που θα σας βγάλει στο κάστρο. Στην κορυφή του λόφου, από τις μεσαιωνικές οχυρώσεις θα απολαύσετε την εξαιρετική θέα της θάλασσας που εκτείνεται σε ατελείωτα χιλιόμετρα από το Κιοτάρι μέχρι το Γεννάδι.

*********************

Αφάντου

Το χωριό Αφάντου ιδρύθηκε την περίοδο κατα την οποία τα νησιά της Μεσογείου λεηλατούνταν από πειρατές. Τότε, οι κάτοικοι των παράκτιων περιοχών τις εγκατέλειπαν, αναζητώντας καταφύγιο στην ενδοχώρα.

Το χωριό πήρε την ονομασία του από τη λέξη “άφαντος” (=αόρατος) καθώς δεν ήταν ορατό από τη θάλασσα. Βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το Φαληράκι και είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλιότερα χωριά στο νησί της Ρόδου.

Ο οικισμός, που αριθμεί περί τους 7.500 κατοικους, βρίσκεται σε μια περιοχή η οποία βρίθει από καρποφόρα δέντρα καθώς και ελιόδεντρα. Το χωριό είναι αύταρκες, σχεδόν οτιδήποτε χρειαστείτε μπορείτε να το βρείτε εδώ, καθως παντός είδους καταστήματα είναι έτοιμα να ικανοποιήσουν τις ανάγκες σας (ακόμα και καταστήματα πώλησης χαλιών, για τα οποία το χωριό ειναι ιδιαιτέρως διάσημο). Μια επίσκεψη στο ναό της Παναγίας, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην κεντρική πλατεία του χωριού, κρίνεται απαραίτητη.

Στην κεντρική πλατεία θα έχετε την ευκαιρία να συναναστραφείτε πολλούς ντόπιους, γνωστούς για τη φιλοξενία τους αλλα και για την χαρακτηριστική προφορά τους. Στ' Αφάντου υπάρχει και μια λαογραφική έκθεση, ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μηνες ένας μικρός οδικός συρμός συνδέει το χωριό με την παραλία.

Η παραλία των Αφάντου θεωρείται αχανής καθώς εκτείνεται σε πάνω από 3 χλμ κρυστάλλινης, πεντακάθαρης θάλασσας. Στην αριστερή πλευρά της παραλίας υπάρχουν βράχια και σπηλιές, ιδανικά για περιπετειώδεις προσωπικότητες. Μην παραλείψετε να επισκεφθειτε τη μοναδική εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής, κοσμημένης με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Τον Αύγουστο διοργανώνεται εκεί ένα μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι, προς τιμήν της εορτής της εκκλησίας. Κοντά στο χωριό υπάρχει επίσης και ενα μεγάλο γήπεδο γκολφ.

********************

Βάτι

Καλά κρυμμένο μέσα σε πεύκα και αειθαλείς ελαιώνες, το γραφικό χωριό Βάτι βρίσκεται στην νοτιοανατολική ακτή της Ρόδου, 71 χιλιόμετρα μακριά από την πανέμορφη πρωτεύουσα του νησιού και σε κατεύθυνση προς Γεννάδι και Απολλακιά. Το όνομα Βάτι προήρθε μάλλον από το γεγονός ότι το χωριό αποτελούσε πέρασμα ή από τη λέξη «μονοπάτι».

Το Βάτι είναι ένα μικρό γραφικό χωριό αναπτυγμένοΒάτι στο δρόμο από Γεννάδι προς Απολακκιά. 

Τα καλοδιατηρημένα παραδοσιακά σπίτια αγκαλιάζουν την μικρή πλατεία με τα καφενεία που προσφέρουν στον επισκέπτη ζεστασιά και φιλοξενία.

Το Βάτι περιτριγυρίζεται από δάση, αλλά και από ελαιώνες που συνθέτουν ένα ωραίο φυσικό χώρο, ιδανικό για περπάτημα. Σώζονται ακόμη στη περιοχή και αιωνόβιοι ελαιώνες (κατά την παράδοση ελαιώνες του Κλεόβουλου του Λύνδιου )

Ξεκινώντας από το χωριό ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί μέχρι το ύψωμα «Άης Γιάννης » (πυροφυλάκιο), όπου η θέα είναι συναρπαστική. Μπορεί επίσης να ακολουθήσει τους αγροτικούς δρόμους μέσα στο δάσος και να απολαύσει τη φύση.

Θα ανακαλύψετε ότι η ζωή στο Βάτι δείχνει σαν ο χρόνος να σταμάτησε πριν πολλά χρόνια. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει το παραδοσιακό μικρό καφενείο, όπου οι ντόπιοι κουβεντιάζουν πίνοντας τον ελληνικό τους - φυσικά μόνο τότε, όταν δεν είναι απορροφημένοι στο να παίζουν χαρτιά. Στο μικρό Βάτι, όπως και σε άλλα μικρά χωριά της Ρόδου, το καφενείο είναι παράλληλα μίνι μάρκετ και ταχυδρομείο.

Μπορείτε ανα πάσα στιγμή να πιάσετε κουβέντα με τους ντόπιους, καθώς είναι γνωστοί για τον φιλικό τους χαρακτήρα και να φωτογραφήσετε στιγμές της παραδοσιακής ζωής του χωριού.

Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, η κεντρική εκκλησία του χωριού.

Οι άνθρωποι στο Βάτι είναι πολύ θρησκευόμενοι. Σημάδια της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου παρατηρεί κανείς στα μοναστήρια του: τον Άγιο Γεώργιο του 14ου αιώνα, τη μονή της Παναγίας της Γαλατούσας από τον 19ο αιώνα, τον Άγιο Ραφαήλ και το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Παραλιμνιώτη.

Οι παραδόσεις όπως και η θρησκεία είναι εδώ πολύ σημαντικές. Αν επισκεφθείτε το Βάτι στα τέλη του καλοκαιριού, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε το χωριό σε μεγάλους εορτασμούς - το πανηγύρι της Παναγίας της Γαλατούσας το Δεκαπεντεύγουστο και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Παραλιμνιώτη αρχές του Σεπτέμβρη.

*******************

Γεννάδι

Λόγω της εγγύτητάς του με το Πρασονήσι, το Γεννάδι προσελκύει πολλούς λάτρεις του σερφ. Το θέρετρο του χωριού είναι ήσυχο και ήρεμο. Αποτελείται από ροζ βίλες, πύργους και φουτουριστικές δομές, παρθένες αμμουδιές, ξενοδοχεία και beach bars. Το Γεννάδι ξεκίνησε να αναπτύσσεται μόλις πρόσφατα. Ο κεντρικός δρόμος κατα μήκους της παραλίας “περνάει” από διαφορα ξενοδοχεία και βίλες που ανήκουν σε Ροδίτες. Αν αναζητάτε την περιπέτεια, ψάξτε για μερικές από τις ανεξερεύνητες παραλίες μεταξύ Γενναδίου και Πρασονησίου- οι παραλίες αυτές είναι από τις τελευταίες “απείραχτες” του νησιού.

********************

Δαματριά

Η Δαματριά είναι χωριό που βρίσκεται στη δυτική ακτή της Ρόδου. Θεωρείται ότι

πρόκειται για το μοναδικό χωριό που ανάγεται στη Δωρική εποχή στον 11ο αιώνα π.Χ. Οι ανασκαφές επιβεβαιώνουν ότι το χωριό κατοικείται συνεχώς για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο αρχαίος αυτός οικισμός πήρε το όνομά του από το ιερό της θεάς Δήμητρας το οποίο υπήρχε στην περιοχή. Η Δαματριά είναι ένα πολύ ζωντανό χωριό με μια πελώρια βελανιδιά που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία. Το μεγαλύτερο μέρος του οικισμού είναι παραδοσιακό, με πολύχρωμες γλάστρες με γεράνια να κοσμούν τα σπίτια σε όλο το χωριό. Υπάρχουν μερικές φυσικές πηγές που κοσμούν την ύπαιθρο και ένα μνημείο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου που αναπαριστά το Ιταλικό διοικητήριο, κάποιες ιστορικές εκκλησίες και αρκετά μεγάλος αριθμός αρχαιολογικών χώρων και ερειπίων, τα οποία συμπληρώνουν τον κατάλογο των αξιοθέατων του καταπράσινου και εύφορου αυτού χωριού.

******************

Διμυλιά

Η Διμυλιά είναι ένα μικρό πανέμορφο χωριό της Ρόδου, που βρίσκεται περίπου 35 χλμ μακριά από την πόλη του νησιού και σε μικρό υψόμετρο 230 χλμ. Το χωριό τοποθετείται σε μια περιοχή γεμάτη βλάστηση, ευωδιαστά άνθη στα κατάφυτα δάση και είναι πλούσια σε φυσικές πηγές με γάργαρα νερά.

Στη Διμυλιά και στη γύρω περιοχή λόγω των πολλών πηγών, υπήρχαν πολλοί νερόμυλοι, από εκεί πήρε και την ονομασία του το χωριό, καθώς σε αυτό υπήρχαν δυο μύλοι και ονομάστηκε “Διμύλι”.  Μάλιστα ένα μέρος της ύδρευσης της πόλης της Ρόδου, γίνεται ακόμα και σήμερα από τη Διμυλιά.

*****************

Ελεούσα

Φτάνοντας στην Ελεούσα, θα βρεθείτε σε ένα μικροσκοπικό χωριουδάκι,

ανάμεσα σε πλατάνια, στην καρδιά μιας από τις πιο πράσινες περιοχές του νησιού, με καθαρό αέρα εξοχής και τον κελαριστό ήχο των γάργαρων νερών. Ψάξτε για το εγκαταλελειμμένο, αλλά ακόμα δεσπόζον ιταλικό σανατόριο και το επίσης ιταλικό κανάλι μεταφοράς νερού που βρίσκεται πάνω από το χωριό. Μόλις ο φρέσκος αέρας και το περπάτημα σας ανοίξουν την όρεξη, μπορείτε να κάνετε μια στάση σε ένα από τα τοπικά εστιατόρια και να δοκιμάστε γεμιστούς με τυρί κολοκυθοανθούς, πιτταρούδια (με κολοκύθα, ντομάτα και κρεμμύδι) ή κοκκινιστό κατσικάκι με φασόλια.

*******************

Έμπωνα (ή Έμπωνας)

Το χωριό Έμπωνα, ίσως να μη χαρακτηρίζεται από γραφική αρχιτεκτονική ομορφιά, εντούτοις, αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς επιλογές για μια βόλτα στην ενδοχώρα του νησιού, αφού συνδυάζει δείγματα λαογραφίας, ζωντανή ατμόσφαιρα και ανθρώπους και καλό φαγητό.

Πρόκειται για ένα πολύ ζωντανό χωριό καθ'ολη τη διάρκεια του χρόνου, με πολυάριθμες ταβέρνες οι οποίες προσελκύουν τους λάτρεις του πεντανόστιμου ντόπιου κρέατος. Εδώ βρίσκονται τα περισσότερα αμπέλια. Πράγματι, αν επισκεφθείτε το χωριό την περίοδο του θέρους θα δείτε οτι οι δρόμοι είναι γεμάτοι καλάθια με σταφύλια και στις αυλές είναι απλωμένες σταφίδες που ξεραίνονται κάτω από τον ήλιο.

Στην επίσκεψή σας στο μεγαλύτερο οινοποιείο του χωριού (Emery), μπορείτε να λάβετε μέρος στην ξενάγηση καθώς και να δοκιμάσετε διάφορα κρασιά. Υπάρχουν και 3 πιο παραδοσιακά οινοποιεία στην περιοχή, τα οποία ανήκουν σε ντόπιους παραγωγούς (οι κύριοι Κουνάκης, Αλεξανδρής και Μερκούρης) όπου μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τις τοπικές ποικιλίες και φυσικά, τη σούμα, ένα τοπικό δυνατό αλκοολούχο ποτό σαν το ρακί.

Η Έμπωνα προσφέρει επίσης μια πληθώρα λαογραφικών δειγμάτων. Περιπλανηθείτε στα μικρά δρομάκια, παρατηρήστε τις πολύχρωμες, χειροποίητες φλοκάτες, επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το πεντανόστιμο κρέας σε μια ταβέρνα. Κατά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε και κάποια χορευτική ομάδα, ντυμένη με τις παραδοσιακές φορεσιές.

******************

Θεολόγος (Θολός)

Το χωριό Θεολόγος ή Θολός συνδυάζει μοναδικά τα στοιχεία ενός

πολύχρωμου, παραδοσιακού οικισμού, με εκείνα ενός ήσυχου θερέτρου. Γύρω από τα ξενοδοχεία και τα διαμερίσματα υπάρχει μια πλειάδα καταστημάτων, ταβερνων, μπαρ και εστιατορίων. Η υπέροχη παραλία του προσφέρεται για τους λάτρεις της ιστιοσανίδας καθως φυσά ένα ιδανικό αεράκι. Οι κάτοικοι του χωριού είναι ιδιαίτερα φιλικοί, ζούν παραδοσιακά και θα σας υποδεχθούν θερμά. Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε τη γραφική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και το υπέροχο λευκό καμπαναριό της. Το κέντρο του χωριού είναι χτισμένο βάσει του παραδοσιακού, ροδίτικου ρυθμού. Γεμάτος με κτίρια με μεγάλα παντζούρια και με τα στενά δρομάκια του, ο Θεολόγος είναι παράδεισος για να περιπλανηθει κανείς.

**********************

Ιαλυσός (Τριάντα)

Το τοπίο είναι λίγο πολύ το ίδιο, σε οποιοδήποτε σημείο της ακτής της

Ιαλυσού: άριστα οργανωμένη παραλία με κήπους και πισίνα στο πίσω μέρος, πολυώροφα ξενοδοχεία με γήπεδα τένις και άλλες εγκαταστάσεις. Ακριβώς όπως και στην Ιξιά, οι παραλίες των ξενοδοχείων εναλλάσσονται με τις οργανωμένες δημόσιες παραλίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται κυρίως από τους επισκέπτες των τοπικών ξενοδοχείων που δεν έχουν δική τους ιδιωτική παραλία. Πρόκειται για ιδανικό μέρος για όσους αγαπούν το κολύμπι, καθώς και για τους σέρφερς, μιας και συνήθως έχει καλό άνεμο. Ο εξοπλισμός μπορεί να ενοικιαστεί. Υπάρχουν περίπτερα, μίνι-μάρκετ, φαστ-φουντ, καφετέριες και εστιατόρια σε πολύ μικρή απόσταση. Η Ιαλυσός είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρόδου και βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή. Η Ιαλυσός υπήρξε μία από τις πρώτες τρεις αρχαίες πόλεις που ανάγεται στο 1500 π.Χ. Εδώ θα βρείτε μία από τις σημαντικότερες αρχαιότητες του νησιού, στο λόφο της Φιλερήμου. Ερείπια του ναού του Δία και της Αθηνάς, λείψανα βυζαντινής οχύρωσης, εκκλησία των Ιωαννιτών Ιπποτών του 14ου αιώνα και τις δεκατέσσερις στάσεις που έκανε ο Ιησούς ανεβαίνοντας το Γολγοθά. Πρόκειται για ένα μονοπάτι με κυπαρίσσια και εντυπωσιακές χαλκογραφίες και στις δύο πλευρές. Στο τέλος του μονοπατιού υπάρχει ένας σταυρός εβδομήντα μέτρων, με μια απότομη σκάλα που οδηγεί στην κορυφή. Περιττό να πούμε ότι η θέα είναι ασυναγώνιστη και ότι αν ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείτε να διακρίνετε μέχρι και τη Λίνδο στα ανατολικά και την Κάλυμνο στα δυτικά.

Το χωριό αυτό βρίσκεται στις ακτές του ομώνυμου κόλπου και χτίστηκε στο σημείο όπου κατά την αρχαιότητα βρισκόταν η Δωρική Πόλη της Ιαλυσού. Όπως και η υπόλοιπη περιοχή, το χωριό προσελκύει χιλιάδες παραθεριστών κάθε χρόνο, μολαταύτα κατάφερε να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά ενός αντιπροσωπευτικού ροδίτικου χωριού. Είναι από τα πλέον πυκνοκατοικημένα του νησιού, έχει άμεση πρόσβαση στη θάλασσα καθώς και πολλές ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Η παραλία προσφέρεται για κάθε είδους θαλάσσια σπορ. Μάλιστα, λειτουργεί οργανωμένη λέσχη των λάτρεων της ιστιοσανίδας και οι windsurfers μπορούν εδω να επιδοθούν στο αγαπημένο τους άθλημα, ειδικότερα από τις 3 έως τις 6 μ.μ. διότι εκείνες τις ώρες οι άνεμοι συνήθως πνέουν πιο δυνατά.

*******************

Ίστριος

Λίγα χιλιόμετρα από την Προφύλια, βρίσκεται το χωριό Ίστριος.

Πρόκειται για ένα μικρό γραφικό χωριό με μια μεγάλη, ήσυχη πλατεία, που καλωσορίζει φιλικά και φιλόξενα τον επισκέπτη. Προς το τέλος του χωριού θα συναντήσετε την όμορφη εκκλησία του Αγίου Μερκούριου (17ος αιώνας), η οποία χτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου βυζαντινού ναού. Ο Άγιος Μερκούριος είναι ο προστάτης άγιος του χωριού, για αυτό και η κεντρική εκκλησία είναι αφιερωμένη στον ίδιο. Στην Ίστριο ο επισκέπτης γίνεται ένα με τη φύση, μιας και περιβάλλεται από πευκοδάση, ελαιώνες και αμπέλια. Η περιοχή γύρω από την Ίστριο, το φράγμα της Απολακκιάς και την Προφύλια είναι ιδιαίτερου φυσικού καλλους, καταφύγιο της άγριας πανίδας που προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000». Αν σας αρέσει η πεζοπορία, οι επιλογές σε μονοπάτια και αγροτικούς δρόμους είναι πολλές. Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να ανακαλύψει τους καταρράκτες του Κηπολίστη, ένα πευκόδασος και πλούσια άγρια χλωρίδα και πανίδα.

 *****************

Καλαβάρδα

Τα Καλαβάρδα είναι ένα γραφικό χωριό, χτισμένο δίπλα στα ερείπια της αρχαίας

Καμείρου και απέχει περίπου 800 μέτρα από την παραλία. Βρίσκεται στα τριάντα χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και δεκαπέντε χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο. Ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφτεί τα ερείπια της αρχαίας Καμείρου, την Κοιλάδα με τις Πεταλούδες και τον Προφήτη Ηλία. Η κοινότητα των Καλαβάρδων υπάγεται στο δήμο Καμείρου και έχει 500 κατοίκους. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλά αγροκτήματα, μικρές μονάδες παραγωγής κεραμικών και αγροτικών προϊόντων, κυρίως εσπεριδοειδών, σιτηρών και λαδιού, καθώς και κτηνοτροφικές μονάδες. Τα Καλαβάρδα βρίσκονται στη δυτική πλευρά του νησιού

και ζουν από τη γεωργία. Η παραλία μπροστά από το χωριό είναι πεντακάθαρη, με άμμο και βότσαλα και προσφέρει ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα του νησιού. Το τοπίο του χωριού συμπληρώνεται με την επιβλητική κορυφή του Προφήτη Ηλία και τα εξαιρετικά μονοπάτια για τους λάτρεις της πεζοπορίας και της ορεινής ποδηλασίας. Αν είστε τυχεροί, ίσως συναντήσετε ελάφια, τα οποία βρίσκουν συχνά καταφύγιο στα καταπράσινα αυτά δάση. Τα Καλαβάρδα προσελκύουν απαιτητικούς επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν τους ντόπιους, τις παραδόσεις τους, τα ήθη και τα έθιμά τους. Προορισμός για ξεκούραστες διακοπές μακριά από τις τουριστικές περιοχές, αλλά αρκετά κοντά στη φύση, για πεζοπορίες στα βουνά, απολαυστικό μπάνιο σε πεντακάθαρα, κρυστάλινα νερά και εξαιρετικό φαγητό στις τοπικές ταβέρνες.

 *****************

Κάλαθος

Τόσο παραδοσιακό χωριό όσο και μικρό θέρετρο, το χωριό του Κάλαθου προσφέρει

μία από τις μεγαλύτερες και πιο ήσυχες παραλίες του νησιού. Η καλλιέργεια της γης είναι περιορισμένη σε αυτό το μέρος του νησιού και γι’αυτό η πλειονότητα του πληθυσμού εργάζεται στα γειτονικά χωριά ή στον τουριστικό τομέα. Η μεγάλη, ανοιχτή και πολύ ήσυχη παραλία του Κάλαθου έχει μικρά βότσαλα, κρυστάλινα και ρηχά νερά σε κάποια σημεία, κάτι που την καθιστά πολύ καλή επιλογή για μικρά παιδιά. Υπάρχουν μόνο δυο-τρεις ταβέρνες στην περιοχή και ως συνήθως η εξυπηρέτηση είναι άψογη. Για περισσότερη δράση, η Λίνδος απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα νοτιότερα και προσφέρει εξαιρετικές επιλογές για ψώνια, αμέτρητα μπαρ, εστιατόρια και κλαμπ.

 *********************

Καλλιθέα

Η Καλλιθέα είναι περισσότερο ένα θέρετρο, παρά ένα χωριό. Χτισμένη δίπλα σε εκπληκτικές παραλίες, με τα παγκοσμίου φήμης ιαματικά της λουτρά, βρίσκεται σε ιδανική τοποθεσία στην ανατολική ακτή της Ρόδου και απέχει μόλις δύο χιλιόμετρα από το ξεφάντωμα στο Φαληράκι.

Η Καλλιθέα είναι σχετικά ήρεμη, αν και προσφέρει μια εντυπωσιακή ποικιλία επιλογών για διασκέδαση. Με παραλίες, κόλπους, όρμους, σπηλιές, κάθε μέλος της οικογένειας μπορεί να βρει αυτό που του ταιριάζει. Οι παραλίες είναι καλά οργανωμένες και διαθέτουν καντίνες, εστιατόρια, τουαλέτες και ομπρέλες. Οι μικρές λίμνες που σχηματίζουν τα βράχια και οι σπηλιές, προσφέρουν ατελείωτες προοπτικές περιπέτειας για τα παιδιά και για τους πιο τολμηρούς, καθημερινά διοργανώνονται εκδρομές για κατάδυση. Υπάρχει και η επιλογή των θαλάσσιων σπορ, αλλά πραγματικά, δύσκολα θα βρείτε κάποιο καλύτερο σημείο για ηρεμία και χαλάρωση από την Καλλιθέα. Τα ιαματικά λουτρα της Καλλιθέας χτίστηκαν το 1920 από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια της κατοχής τους στο νησί. Λέγεται ότι ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, συνέστησε τις θεραπευτικές ιδιότητες των υδάτων της Καλλιθέας από το 460 π.Χ. Πολλοί ήταν οι οπαδοί του τύπου αυτού θεραπείας και λέγεται ότι τα λουτρά βοήθησαν πολλούς που είχαν προβλήματα στο στομάχι.

Σήμερα οι θολωτές πτέρυγες και οι καμάρες έχουν ανακαινιστεί και παρόλο που τα νερά έχουν εδώ και καιρό στερέψει, πολλοί άνθρωποι επισκέπτονται την περιοχή για τα κρυστάλινα νερά της θάλασσας και το μαγικό τοπίο. Έχει ανοίξει μια καφετέρια και στο εσωτερικό της ροτόντας ο δήμος διοργανώνει καλλιτεχνικές εκθέσεις. Σε αυτό το υπέροχο σημείο του νησιού τελούνται επίσης πολιτικοί γάμοι καθώς και πολλά συνέδρια και εκδηλώσεις. Ένας περίπατος μέσα στους κήπους δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να αγγίξει τα διάφορα λουλούδια και βότανα που έχουν φυτευτεί κατά μήκος των μονοπατιών και να μυρίσει το ιδιαίτερα δυνατό τους άρωμα.

******************

Καλυθιές

Στο χωριό αυτό βρίσκονται πολυάριθμα μνημεία. Η παλαιότερη γραπτή

αναφορά στην περιοχή αυτή απαντάται το 1474, όπου το χωριό εμφανίζεται με το όνομα “Καλαθιές” ή “Καλατίες”, ίσως λόγω του φυτού “κόλυθος” ή “κολυτέα” που υπάρχει σε αφθονία στην περιοχή. Εδώ θα βρείτε την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, το εικονοστάσιο της οποίας ανάγεται στο 16ο αιώνα. Στη δυτική πλευρά του χωριού βρίσκεται το Μοναστήρι της Ελεούσας. Την είσοδο κοσμούν δυο οικόσημα από την εποχη των Ιπποτών, ενώ στο εσωτερικό θα θαυμάσετε μερικές μοναδικές, εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε επίσης το σπήλαιο σταλακτιτών του Αγίου Γεωργίου, την παλαιότερη γνωστή κατοικία Νεολιθικής εποχής στο νησί. Φεύγοντας από την εκκλησία, κάνετε μια στάση σε ενα από τα πολυάριθμα παραδοσιακά καφενεία και απολαύστε ένα ζεστό καφέ. Θυμηθείτε! Εδώ ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία! Αν τύχει να βρεθείτε στη Ρόδο το μήνα Σεπτέμβριο, επισκεφθείτε το πανηγύρι Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια στο νησί.

 ****************

Κατταβιά

Πρόκειται για ένα όμορφο, αγροτικό χωριό με ελάχιστα, παλιά σπιτια και

μια γραφική πλατεία. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους λάτρεις του surfing, καθώς είναι το πιο κοντινό χωριό στο Πρασονήσι, οι οποίοι συνήθως μισθώνουν τα ελάχιστα ενοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής. Το χωριό διαθέτει επίσης μερικές ταβέρνες, ενα παντοπωλείο καθώς και ένα καφε-εστιατόριο όπου μπορείτε να απολαύσετε το κολατσιό σας ή ένα ελαφρύ γεύμα. Οι λίγες εξοχικές κατοικίες, διασκορπισμένες γυρω από το χωριό, το παλιό αεροδρόμιο (που θα δείτε στα αριστερά σας, οδηγώντας προς το Πρασονήσι) και ο εντυπωσιακός δρόμος με τα διάσπαρτα κυπαρίσσια, απέναντι από μια εγκαταλελειμμένη καθολική εκκλησία, αλλά και ο πύργος του ρολογιού στον κεντρικό δρόμο μεταξύ Γενναδίου και Κατταβιάς, όλα καταδεικνύουν το γεγονός οτι η περιοχή αναπτύχθηκε αρχικά υπό ιταλικό καθεστώς.

Θρησκευτικά μνημεία: Άγιος Γεώργιος (17ος αιώνας), Άγιος Μηνάς (19ος αιώνας), Προφήτης Ηλίας (19ος αιώνας), Απόστολος Παύλος (20ος αιώνας), Άγιος Παντελεήμονας (20ος αιώνας), Άγιος Μάρκος (καθολική εκκλησία του 20ού αιώνα)
Η Κατταβιά διοργανώνει το Πανηγύρι Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου. Το πανηγύρι αυτό ξεκινά την παραμονή και τελειώνει το επόμενο βράδυ. Διοργανώνονται επίσης εορτασμοί για τη Σύλληψη της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου.

*******************

Κολύμπια

Τα Κολύμπια προσφέρονται για ήσυχες, οικογενειακές διακοπές.

Πρόκειται για ένα ήρεμο παραθαλάσσιο θέρετρο που δεν διαθέτει την πολυτέλεια της Ιξιάς, ούτε και την ένταση της ζωής στο Φαληράκι. Η εγγύτητά του χωριου στις περιοχές αυτές (καθώς και στην πόλη της Ρόδου) το καθιστούν ιδανικό προορισμό για όσους θέλουν να απολαύσουν την κοσμοπολίτικη ζωή των δυο αυτών κέντρων. Χάρη στις Επτά Πηγές που βρίσκονται πολύ κοντά, η περιοχή είναι καταπράσινη. Για να μπείτε στα Κολύμπια θα περάσετε τον πράσινο, οργιώδη σε βλάστηση δρόμο των Ευκαλύπτων. Και αυτός ο δρόμος κατασκευάστηκε από τους Ιταλούς. Τα Κολύμπια είναι ένα ήσυχο θέρετρο, χωρίς την εξαντλητική πολυτέλεια της Ιξιάς ή τους φρενήρεις ρυθμούς του Φαληρακίου. Εδώ, τα ξενοδοχεία βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους και δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα εστιατόρια και καταστήματα.

*****************

Κοσκινού 

Το πρώτο πράγμα που θα ακούσει κανείς να αναφέρεται για το χωριό αυτό,

δια στόματος ντόπιων, είναι οι πόρτες των σπιτιών: βαμμένες σε έντονα, ζωντανά χρώματα (κόκκινο, γαλάζιο, μπλε και κίτρινο) ξύλινες ή σιδερένιες, με ανάγλυφα ή σκαλιστά σχέδια, περιβάλλονται από κομψές πέτρινες βεράντες με καμάρες που ενώνουν τους στύλους τους- οι πόρτες ειναι αναμφίβολα το πιο υπέροχο θέαμα που προσφέρει το χωριό. Εντούτοις, δεν αποτελούν το πρώτο πράγμα που αντικρύζει κανείς φτάνοντας. Πράγματι, εκ πρώτης όψεως δεν είναι τόσο ειδυλλιακό όσο θα το περιμένατε. Αν όμως σταθμεύσετε το αυτοκίνητό σας στην πλατεία του χωριού και έπειτα διασχίσετε τα στενά μονοπάτια της διατηρητέας πλευράς του, τότε θα θαυμάσετε το μοναδικό πολύχρωμο μωσαϊκό για το οποίο φημίζονται τα Κοσκινού. Οι μικροι, λιθόστρωτοι κήποι, κρυμμένοι πίσω από τις αυλόθυρες, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε γοητεία και ομορφιά. Συνεχίστε τη βόλτα σας παρατηρώντας τις πόρτες, (διαλέξτε την αγπημένη σας!) και θα συναντήσετε το “Παραδοσιακό Σπίτι”, κοσμημένο με χειροποίητα υφαντά και κεραμικά στολίδια. Στα περίχωρα, τα κτίρια είναι περισσότερο σύγχρονα καθώς στην περιοχή αυτή, οι εύποροι Ροδίτες έχτισαν προσφάτως τις κατοικίες τους, λόγω και της εγγύτητας του χωριού με την πόλη της Ρόδου.

Η πιο κοντινή παραλία είναι το Ρένι, σε απόσταση μόλις 2.5 χλμ, η οποία βρίθει ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων.

Μόνο στα Κοσκινού μπορείτε να απολαύσετε την πιο γλυκιά έκπληξη του νησιού, το παραδοσιακό γλυκό “μελεκούνι”. Κάποτε το παρασκεύαζαν οι γυναίκες του χωριού, την παραμονή μεγάλων τοπικών εορτών και αργιών, και οι προετοιμασίες ήταν από μόνες τους ένα ξεχωριστό τελετουργικό, συνοδευόμενες φυσικά από τις μελωδίες τραγουδιών. Μπορείτε να βρείτε τα μελεκούνια στα ζαχαροπλαστεία της Μαίρης και της Σοφίας.

 ******************

Κρεμαστή

Η Κρεμαστή βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού.

Είναι από τα πιο πολυσύχναστα χωριά και διαθέτει ενοικιαζόμενα δωμάτια, διαμερίσματα καθώς και κάποιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Η μεγάλη, βοτσαλωτή παραλία προσφερει τις καθιερωμένες ξαπλώστρες και ομπρέλες, καθώς και διαφορα θαλάσσια σπορ. Το έδαφος είναι απότομο, οπότε είναι ακατάλληλη για παιδιά. Η Κρεμαστή βρίσκεται πολύ κοντά στο αεροδρόμιο και ειδικά κατα τους καλοκαιρινούς μήνες είναι ιδιαίτερα θορυβώδης. Στη διάσπαρτη με δέντρα (αλλά και καταστήματα) πλατεία, δεσπόζει μια μεγάλη εκκλησία. Το χωριό φημίζεται για το πανηγύρι της Παναγίας στις 15 Αυγούστου οποτε στήνεται μια τεράστια υπαίθρια αγορά και ένα λούνα παρκ. Εδώ διοργανώνεται και η Πανελλήνια Έκθεση Χειροτεχνίας, από τις 14 έως τις 22 Αυγούστου. Αξίζει να επισκεφθείτε και το κοντινό χωριό “Παστίδα”, που αποτελεί μια όαση ηρεμίας και χαλάρωσης ανάμεσα σε τεράστιες εκτάσεις με εσπεριδοειδή και ελαιώνες.

******************

Κρητηνία

Το μεσαιωνικό κάστρο που ορθώνεται στον καλυμμένο από πεύκα λόφο στη

νοτιοδυτική ακτή της Ρόδου και ατενίζει από ψηλά τη θάλασσα και το νησί της Χάλκης, σας καλωσορίζει στην περιοχή της Κρητηνίας- εκείνη που οι 650 κάτοικοί της με παράπονο αποκαλούν “ξεχασμένο σύνορο”. Οι ελάχιστοι επισκέπτες που φτάνουν ως εδώ, σπανίως πηγαίνουν πιο κάτω από το κάστρο. Το πολύ να ρίξουν μια ματιά στο Μουσείο Λαογραφίας που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού. Σίγουρα όμως αξίζει να το επισκεφτεί κανείς, έστω για μια λεμονάδα στον Πλάτανο, το παλιό μανάβικο με τα δυο-τρία τραπέζια στην Πλατεία Δασκάλων. Αν πεινάσετε, η κυρία Χρυσή θα σας ετοιμάσει ένα σνακ ή ένα ελαφρύ γεύμα. Οι περισσότεροι χωρικοί είναι αγρότες που εργάζονται στα θερμοκήπια ή στις υπαίθριες αγορές της πόλης της Ρόδου, ή στις ψαροταβέρνες στην Κάμειρο Σκάλα, το μικρό λιμάνι από όπου κάθε μέρα φεύγουν πλοία για τη Χάλκη. Η αρχιτεκτονική του χωριού δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν και υπάρχουν ενα-δυο παραδοσιακά σπίτια. Ο λόγος για τον οποίο αξίζει το κόπο να την επισκεφθούμε, είναι η άγρια ομορφιά του τοπίου της.

Ιστορία του χωριού

Μυθολογία

Η Κρητηνία είναι το χωριό του Αλθαιμένη. Στην ελληνική μυθολογία ο Κατρέας ήταν ένας από τους τέσσερις γιους που απέκτησαν ο βασιλιάς Μίνωας και η Πασιφάη.

Ο Κατρέας διαδέχθηκε τον πατέρα του ως βασιλιάς της Κρήτης. Ωστόσο, ένας χρησμός βασάνιζε τον Κατρέα. Έλεγε ότι θα πέθαινε από τα χέρια ενός παιδιού του. Ο Κατρέας είχε τέσσερα παιδιά: την Αερόπη, την Κλυμένη, την Απημοσύνη και τον Αλθαιμένη.

Τον χρησμό αυτό δεν τον φανέρωσε στα παιδιά του, αλλά έτυχε και τον πληροφορήθηκε ο Αλθαιμένης, οπότε με δική του πρωτοβουλία έφυγε από την Κρήτη και εγκαταστάθηκε στη Ρόδο, όπου ίδρυσε την πόλη Κρητηνία (Νέα Κρήτη).

Στο βουνό Αττάβυρο ίδρυσε τον ιερό ναό του Ατταβύριου Διός, όπου σώζονται μέχρι σήμερα τα ερείπια, και από εκεί ψηλά αγνάντευε τα βουνά της Κρήτης όταν είχε καλό καιρό.

Κάποτε  ο Κατρέας γέρασε, οπότε επιθυμώντας να αφήσει τον θρόνο του στον Αλθαιμένη, πήγε στη Ρόδο να τον βρει. Μόλις αποβιβάσθηκε, μερικοί βοσκοί νόμισαν ότι αυτός και το πλήρωμα του πλοίου ήταν πειρατές. Μάταια προσπάθησε ο Κατρέας να τους εξηγήσει τον σκοπό του ταξιδιού του στη Ρόδο.

Τα γαβγίσματα των τσοπανόσκυλων έπνιγαν τις φωνές του. Με την όλη αναταραχή ήρθε και ο Αλθαιμένης, ο οποίος πέταξε το ακόντιο του στον υποτιθέμενο εχθρό και έτσι εκπληρώθηκε ο χρησμός. Ο Αλθαιμένης έζησε απαρηγόρητος, εως ότου πέθανε από τη λύπη του.

Νεότερη Ιστορία

Για τη νεότερη ιστορία γνωρίζουμε ότι επί τουρκοκρατίας μια ομάδα οικογενειών από την Κρήτη εγκατέλειψε το νησί και εγκαταστάθηκε αρχικά στην Κρητηνία και αργότερα ιδρύθηκαν τα χωριά Έμπωνας και Μανδρικό.

Η διάλεκτος που μιλούν σε αυτά τα χωριά, η παραδοσιακή τους φορεσιά, η μουσική, οι χοροί  και τα επίθετα τους φανερώνουν την Κρητική τους καταγωγή.

Η Κρητηνία είναι ένα φιλόξενο χωριό με απλοϊκούς κατοίκους οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και μαζί με τα αδελφικά χωριά Έμπωνα και Μαντρικό είναι από τα παραγωγικότερα της Ρόδου.

********************

Λάερμα

Το μικρό παραδοσιακό χωριό Λάερμα έχει χτιστεί πάνω σε ένα λόφο με θέα και είναι σχεδόν κρυμμένο μέσα στην καταπράσινη δασώδη περιοχή που το περιβάλλει. Το χωριό κατοικείται συνεχώς από τους προελληνικούς χρόνους και το σύγχρονο όνομα του χωριού θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα παραφθοράς της αρχαίας πόλης Λάδαρμα.

Εκτός από μια-δυο εξαιρετικές ταβέρνες, δεν υπάρχει τουριστική κίνηση. Αν και ένας από τους κύριους λόγους για να επισκεφθεί κάποιος το χωριό, είναι η Ιερά Μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Θάρρι, τέσσερα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά. Πρόκειται για το μεγαλύτερο μοναστήρι της Ρόδου και είναι χτισμένο σε μια πολύ πλούσια και εύφορη δασώδη περιοχή. Λέγεται ότι μία από τις Αυτοκρατορικές Πριγκίπισσες ήταν στη Ρόδο και ως εκ θαύματος θεραπεύτηκε από μια θανατηφόρο ασθένεια. Της έπεσε το δαχτυλίδι και σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση το μοναστήρι χτίστηκε στο ίδιο ακριβώς σημείο. Σύμφωνα με άλλη δοξασία, το μοναστήρι φτιάχτηκε από δύο ευγενείς, των οποίων η κόρη θεραπεύτηκε από μία ασθένεια, χάρη στο θεραπευτικό νερό και το υγιεινό κλίμα της περιοχής. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι ευτυχισμένοι γονείς της έχτισαν το μοναστήρι στο σημείο που η κόρη τους σώθηκε. Παρόλα αυτά, το μοναστήρι έχει πλούσια ιστορία, με είκοσι νωπογραφίες μερικών από τις ομορφότερες παραστάσεις. Επίσης, στην περιοχή φύεται το προστατευόμενο βότανο «παιωνία η λευκή» που ευδοκιμεί μόνο εδώ και στις γειτονικές περιοχές του Προφήτη Ηλία, του Αρχάγγελου και της Αρνίθας. Το βότανο συναντάται πάντα σε μεγάλο υψόμετρο και είναι σύνηθες στις περιοχές αυτές.

*******************

Λάρδος

Το πανέμορφο και φιλόξενο χωριό της Λάρδου βρίσκεται στην ηλιόλουστη νοτιοανατολική πλευρά του νησιού, με εύκολη πρόσβαση στην πόλη της Λίνδου. Η Λάρδος προσφέρει όλες τις ανέσεις που θα περιμένατε από ένα σύγχρονο τουριστικό προορισμό. Υπάρχει ιατρείο, οδοντιατρείο, φαρμακείο, κομμωτήριο, ανταλλακτήρια συναλλάγματος, διεθνές τηλεφωνικό κέντρο, περίπτερα και μπορείτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο, μηχανή και ποδήλατο.

Η καρδιά του χωριού χτυπά στη δενδρόφυτη πλατεία, όπου ακόμη και σήμερα οι ντόπιοι πηγαίνουν για να γεμίσουν φυσικό νερό από την πηγή, μιας και το προτιμούν από το κατά τα άλλα απολύτως πόσιμο νερό της βρύσης. Θα βρείτε πολλούς από τους φιλόξενους κατοίκους να πίνουν καφέ ή ούζο στα καφενεία της πλατείας, να συζητούν και να παίζουν τάβλι. Τα πολλά τοπικά εστιατόρια προσφέρουν ποικιλία λαχταριστών επιλογών, τόσο της ελληνικής, όσο και της διεθνούς κουζίνας. Την ημέρα διοργανώνονται εκδρομές στην πόλη και την Ακρόπολη της Λίνδου, ταξίδια γύρω από το νησί και για ψώνια στην πόλη της Ρόδου, όπως και στα ερείπια της αρχαίας Καμείρου και τα διάφορα μοναστήρια. Επίσης, γίνονται δρομολόγια για το γειτονικό νησί της Σύμης και το Μαρμαρίς της Τουρκίας.

Το βράδυ, τοπικά συγκροτήματα παίζουν ζωντανή μουσική στην πλατεία και άφθονα μπαρ δίνουν μια πιο μοντέρνα νότα στη διασκέδαση. Εναλλακτικά, τα τοπικά ξενοδοχεία διοργανώνουν με τη σειρά τους βραδιές ντίσκο και καραόκε, ενώ πάντα υπάρχει η επιλογή της έντονης νυχτερινής ζωής της Λίνδου, στην οποία φτάνει κανείς εύκολα με λεωφορείο ή ταξί. Επιπλέον, ίσως περάσετε ακόμα καλύτερα χορεύοντας αυθόρμυτα αλά ελληνικά σε κάποιο μπαρ, εστιατόριο ή σε κάποιο γαμήλιο γλέντι.

******************

Λαχανιά

Δυο πλατάνια, τέσσερις ποτίστρες, έξι τραπέζια... και μια αδιατάρακτη γαλήνη και ηρεμία. Γύρω σας, τα χαμηλά λευκά χωριατόσπιτα με τις μπλε πορτες και παράθυρα, τις κεραμιδοσκεπές και τις σκαλιστές, πέτρινες εισόδους τους. Η Λαχανιά βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού που καλύπτει της ενδοχώρα του νησιού και από εδώ, η πανοραμική θέα των κοιλάδων αλλά και της θάλασσας είναι εξαιρετική.

Πηγή φωτογραφίας: 

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Lachania,_Rhodos_Mai_2016_22.JPG 

Πρόκειται ίσως για το ομορφότερο χωριό της Ρόδου και αποτελεί έκπληξη για τον επισκέπτη - το τοπίο, νομιζει κανείς οτι “βγήκε” από καρτ-ποστάλ, ολόγυρα τα πάντα βρίσκονται σε αρμονία. Η πλειονότητα των καλοδιατηρημένων κατοικιών ανήκει είτε σε αλλοδαπούς, είτε σε Ροδίτες, που εκτίμησαν αυτά που έχει να τους προσφέρει το χωριό και εγκαταστάθηκαν εδώ, δημιουργώντας έτσι μια κοινότητα με καλλιτεχνικές τάσεις, η οποία απαρτίζεται κυρίως από νέους.

Το παραδοσιακό καφενείο κάτω από το πλατάνι στην κεντρική πλατεία προσφέρει δροσερή σκιά κατα τη διάρκεια της ημέρας, ενώ υπάρχει ακόμα ένα καφενείο (το καφενείο του παπά) το οποίο ίσως είναι λιγότερο γραφικό, εντούτοις έχει κανείς την ευκαιρία να ακούσει ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ των θαμώνων καθώς και να δοκιμάσει μια από τις λαχταριστές ομελέτες του.

Η πλατεία του χωριού χρησιμοποιήθηκε για το γύρισμα διαφόρων σκηνών της ταινίας του 1989 “Οι ερωτικές διακοπές μιας σαραντάρας” (με τη Ζακλίν Μπισέ και την Ειρήνη Παππά), το μεγαλύτερο μέρος της οποίας γυρίστηκε στη Λίνδο. Φεύγοντας από τη Λαχανιά συνεχίστε μέχρι το Μεσαναγρό, μια μικρή αγροτική κοινότητα η οποία ζωντανεύει μια φορά το χρόνο, στη μεγάλη γιορτή που διοργανώνεται την Κυριακή του Πάσχα.

Από τη Λαχανιά μπορείτε εύκολα να μεταβείτε στις παρθένες παραλίες και την εξοχή της νότιας Ρόδου, έχοντας εύκολη πρόσβαση σε σημαντικές τοποθεσίες όπως η Λίνδος και η Μονόλιθος. Μπορείτε να ενοικιάσετε αυτοκίνητο στο γειτονικό Γεννάδι, την πρωτεύουσα του Δήμου Νότιας Ρόδου, όπου μπορείτε να βρείτε διάφορες υπηρεσίες όπως Ταχυδρομείο, φαρμακείο κλπ.

Υπάρχουν επίσης δρομολόγια λεωφορείων ανά τακτά χρονικά διαστήματα που συνδέουν το Γεννάδι με την πόλη της Ρόδου.

Πολλές μικρές εκκλησίες βρίσκονται διασκορπισμένες στην περιοχή και σίγουρα αξίζουν μια σας επίσκεψη: το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (18ος-19ος αιώνας) στο Πλημμύρι, που χτίστηκε στα ερείπια ενός ρωμαϊκού κτιρίου, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος (19ος αιώνας), το κοιμητήριο της Αγίας Ειρήνης (16ος αιώνας), ο Άγιος Λουκάς (19ος αιώνας) και ο Άγιος Γεώργιος (19ος αιώνας) .

****************

Λίνδος

Για τους περισσότερους επισκέπτες, η Λίνδος αποτελεί το χώρο με το μεγαλύτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Εδώ, το “άγριο” φυσικό τοπίο συνδυάζεται με τη σύγχρονη, γεμάτη ποιότητα, γραφική πόλη. Τα σημαντικότερα αρχαιολογικά μνημεία θα τα βρείτε στην ακρόπολη, όμως, εξίσου ενδιαφέροντα ερείπια βρισκονται διασκορπισμένα μέσα στην πόλη αλλά και λίγο έξω από αυτην. Αν επιθυμείτε να αποφύγετε την κουραστική ανάβαση στην ακρόπολη, μπορείτε να “ενοικιάσετε” ενα γαϊδουράκι κατά την είσοδό σας στην πόλη. Τα μεσαιωνικά τείχη είναι τα πρώτα που θα αντικρύσετε. Πρόκειται για οχυρώσεις που έχτισαν οι Σταυροφόροι (στις αρχές του 14ου αιώνα) πάνω σε ο,τι είχε απομείνει από τις αρχαιοελληνικές και βυζαντινές αμυντικές κατασκευές. Κατά μήκος των τειχών θα διακρίνετε καποιους πύργους που βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το φυσικό περίγραμμα.

Λίνδος: μια ακρόπολη δεσπόζει στο αρχιπέλαγος

«… η Λίνδος, άπαρτος πύργος πάνω απ’ το λιμάνι που τα βράχια προστατεύουν,
δεσπόζει…»
Bartolomeo Zamberti Dalli Sonnetti (1485)

Το σονέτο του Zamberti συνοψίζει με γλαφυρό τρόπο τα συστατικά του λινδιακού τοπίου: ένας κατακόρυφος βράχος απόκρημνος και απρόσιτος, με εμφανή τα σημάδια του παρελθόντος στην κορυφή του, μια απέραντη θάλασσα να τον περιβάλλει και ένας οικισμός απόλυτα προσαρμοσμένος ανάμεσα στα δύο αυτά στοιχεία.

Όπως ανακαλύπτει ο επισκέπτης φτάνοντας στην περιοχή, «η Λίνδος μοιάζει ν’ απολαμβάνει την ατέλειωτη θάλασσα». Πράγματι, η Λίνδος σαν ένας βράχος ριγμένος στο πέλαγος που στέκει μόνος λούζεται από τα κύματα και συνδέεται σχεδόν κατά τύχη με τη στεριά• την κορυφή καταλαμβάνει ο σπουδαιότερος αρχαιολογικός χώρος του νησιού, η ακρόπολη της Λίνδου (46 χλμ ΝΑ της πόλης της Ρόδου).

Σύντομο ιστορικό: Σύμφωνα με την παράδοση, το ιερό της Αθηνάς πάνω στην ακρόπολη ίδρυσε ο Δαναός με τις 50 κόρες του Δαναΐδες, όταν είχαν καταφύγει στη Ρόδο για να γλιτώσουν από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Στην ακρόπολη φτάνει κανείς από το ίδιο μονοπάτι που οδηγούσε εκεί κατά την αρχαιότητα. Τον επισκέπτη καλωσορίζει το ανάγλυφο σε βράχο πλοίο που αποδίδει τη ναυτική αξιοσύνη των Ροδίων στους αρχαίους χρόνους. Άλλωστε, στη Ρόδο συντάχτηκε ο πρώτος κώδικας ναυτικού δικαίου στον κόσμο, ο περίφημος «Ναυτικός Νόμος» των Ροδίων. Εντυπωσιάζει η δεξιοτεχνία του γλύπτη Πυθόκριτου που αξιοποιεί με πρωτότυπο τρόπο την καμπύλη της πρύμνης πάνω στο φυσικό βράχο.

*******************

Μαλώνα

Η Μαλώνα βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή της Ρόδου, στην ενδοχώρα του νησιού, σε μια όμορφη και εύφορη κοιλάδα. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ασχολείται με την παραγωγή εσπεριδοειδών, ή εργάζεται στη γειτονική Λίνδο και τον Αρχάγγελο. Η μεγαλύτερη εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο που είναι και ο Πολιούχος και Προστάτης του χωριού.

******************

Μανδρικό

Το Μανδρικό βρίσκεται στη δυτική ακτή του νησιού, μεταξύ των Καλαβάρδων

και της Σκάλας Καμείρου. Είναι ένα μικρό χωριό που όμως παράγει το 1/3 των λαχανικών όλου του νησιού κι αν κάποιος περάσει το δρόμο που διασχίζει το χωριό θα δει ένα μεγάλο αριθμό θερμοκηπίων και γεωργικών εκτάσεων. Το μαγευτικό αυτό χωριό ζει με πιο αργό ρυθμό και η θέα στο ηλιοβασίλεμα από εδώ θα σας κόψει την ανάσα. Στη μικρή κεντρική πλατεία υπάρχει μια εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και ένα καφενείο, όπου οι ντόπιοι ξεκουράζονται, πίνοντας ελληνικό καφέ ή ένα ποτήρι ούζο, παίζοντας τάβλι και συζητώντας για τα σημαντικότερα θέματα του χωριού.

 ********************

Μαριτσά

Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας (και φυσικά, της νύχτας) επισκεφθείτε τα Μαριτσά, είναι σίγουρο οτι το χωριό αυτό θα σφύζει από ζωή. Οι καφετέριες και οι ταβέρνες θα είναι κατάμεστες, η νεολαία του χωριού θα κάνει βόλτες με τα μηχανάκια, ενώ έντονες συζητήσεις θα διαδραματίζονται μπροστά στα πέτρινα σπίτια με τις κεραμιδοσκεπές. Την καρδιά του οικισμού αποτελεί η κεντρική πλατεία, με την περίφημη ταβέρνα “Μασασούρα” και τους ξακουστούς μεζέδες της.

Καθημερινά, πλήθος κόσμου συρρέει από ολόκληρη τη Ρόδο για να δοκιμάσει τους πεντανόστιμους μεζέδες και το καλομαγειρεμένο φαγητό της. Μετά το φαγητό, η επόμενη στάση είναι ο “Εσπερινός”, το τοπικό κέντρο διασκέδασης για να ακούσει ροκ ή ρεμπέτικες μελωδίες. Η ατμόσφαιρα είναι πάντα πολύ ζωντανή, καθώς οι κάτοικοι των Μαριτσών φημίζονται για την αγάπη τους για το καλό φαγητό και το ξενύχτι. Εδώ δεν θα βρείτε γραφικά κτίρια και όμορφα τοπία, θα απολαύσετε όμως το φαγητό σας και θα διασκεδάσετε σε μια ιδιαίτερα ζεστη και φιλική ατμόσφαιρα.

*******************

Μάσαρη

Το χωριό Μάσαρη βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού της Ρόδου.

Είναι ένα μικρό χωριό, μέσα σε καταπράσινη βλάστηση, λίγο πιο έξω από τον κεντρικό δρόμο. Η τουριστική κίνηση εδώ είναι πολύ μικρή και το χωριό κρατάει τα ήθη και τα έθιμά του. Αν ψάχνετε για την απόλυτη ηρεμία και χαλάρωση, πρέπει να μείνετε στο χωριό. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη και το μοναστήρι Καμειρί ή Καμυρί με το εντυπωσιακό καμπαναριό τους, χτισμένα στη βυζαντινή περίοδο. Εκτός από τα πεύκα και τα κυπαρίσσια που περιβάλλουν το χωριό, υπάρχουν και πολλά στρέμματα με εσπεριδοειδή, για τα οποία φημίζεται το χωριό, αλλά και εκατοντάδες ελαιόδεντρων. Τέλος, υπάρχει αφθονία μονοπατιών για πεζοπορία και αναψυχή.

 *******************

Μεσαναγρός

Αφήνοντας πίσω μας τη Λαχανιά και μέσα από μια θαυμάσια διαδρομή φτάνουμε στο Μεσαναγρό. Ο Μεσαναγρός είναι ένα παραδοσιακό χωριό κρυμμένο στα βουνά, με μικρά σπίτια, δείγματα της γεωργικής αρχιτεκτονικής της τοπικής παράδοσης.

Πηγή φωτογραφίας: 

http://www.angelfire.com/super2/greece/mesanagros.html 

Το χωριό χτίστηκε αρχικά ψηλά στα βουνά, για να αποφύγει τις πειρατικές επιδρομές. Η πλατεία παρουσιάζει ενδιαφέρον, χάρη στην εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, η οποία χτίστηκε το 13ο αιώνα στη θέση του μεσαίου κλίτους παλαιοχριστιανικής εκκλησίας του 6ου αιώνα. Επιπλέον, γύρω από τον οικισμό μπορούμε να βρούμε πολλές αρχαιότητες παλαιοχριστιανικών ναών. Ανάμεσα στα θρησκευτικά μνημεία του Μεσαναγρού, εκείνο που ξεχωρίζει είναι το μοναστήρι του Αγίου Θωμά (Βυζαντινό μοναστήρι του 14ου αιώνα, χτισμένο στα ερείπια παλαιοχριστιανικού μοναστηριού). Άλλα θρησκευτικά μνημεία είναι ο Άγιος Γεώργιος (18ος αιώνας), ο Άγιος Νικόλαος (20ος αιώνας), ο Τίμιος Σταυρός ή ο Άγιος Ιωάννης στη θέση Σταυρός, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (19ος αιώνας), ο Προφήτης Ηλίας (19ος αιώνας) και το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (18ος αιώνας). Το φυσικό περιβάλλον του Μεσαναγρού αποκαλύπτει την ομορφιά και την απλότητα της φύσης.

Αξίζει να επισκεφθείτε την περιοχή Σκάλα του Αγίου Θωμά, για τους καταρράκτες, το δάσος με τα κωνοφόρα και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Το ανέβασμα στο ύψωμα Σταυρός δίνει στον επισκέπτη τη δυνατότητα να δει και τις δύο θάλασσες που βρέχουν τη Ρόδο. Οι αγροτικοί δρόμοι οδηγούν στην Αρνίθα και την Απολακκιά.

Ο Μεσαναγρός γιορτάζει την πρώτη Κυριακή μετά από το Πάσχα, στη Γέννηση της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου και την παραμονή του Αρχάγγελου Μιχαήλ στις 7 Νοεμβρίου.

***************

Μονόλιθος:

Ασβεστωμένες αυλές γεμάτες γεράνια, πέτρινα σπίτια με κεραμιδοσκεπές

και θέα τη θάλασσα, βράχοι με το μεσαιωνικό κάστρο στην κορυφή τους, ερημικές, ανεμοδαρμένες παραλίες, ιδανικές για ατέλειωτα παιχνίδια με τα κύματα, όλα συνθετουν ένα τοπίο αναλλοίωτης ομορφιάς που δε συναντάται αλλού στη Ρόδο. Το ίδιο το χωριό είναι μικρό και καλοδιατηρημένο, χτισμένο αμφιθεατρικά στην άγρια νοτιοδυτική πλευρά της Ρόδου και δεν διαθέτει παρά ελάχιστες ταβέρνες. Το κύριο αξιοθέατο του χωριού είναι το μεσαιωνικό κάστρο ανάμεσα στα πεύκα, σε μια προεξοχή του μοναχικού βράχου από τον οποίο πηρε το όνομά του. Αφήστε το αυτοκίνητό σας στους πρόποδες, περπατήστε και σε 10 λεπτά θα φτάσετε στην κορυφή όπου η μοναδική συντροφιά είναι η θέα της θάλασσας και το άρωμα των άγριων βοτάνων. Στο εσωτερικό του κάστρου βρίσκεται ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ κάτω από αυτό θα συναντήσετε ένα όμορφο πέτρινο κτίριο στο οποίο στεγάζεται μια καφετέρια. Ο δρόμος φτάνει μέχρι τους Φούρνους, την κοντινή παραλία, ιδανική για εκείνους που τους αρέσουν τα βότσαλα, τα κύματα και οι ερημικές και ήσυχες τοποθεσίες.

 ****************

Παραδείσι

Στη δυτική πλευρά της Ρόδου, δίπλα στο Διεθνές Αεροδρόμιο “Διαγόρας”, το Παραδείσι έχει ισάριθμες παραδοσιακές και σύγχρονες κατοικίες. Η ζωντανή κεντρική πλατεία του χωριού αποτελεί πόλο έλξης για τους ντόπιους (και όχι μόνο) καθώς είναι γεμάτη από καφετέριες, μπαρ και εστιατόρια. Το σαγηνευτικό όνομα του χωριού (“Παράδεισος”) προκύπτει από τους θεσπέσιους κήπους με τα εξωτικά λουλούδια που έφεραν μαζί τους οι Άραβες. Κατά την ιταλική κατοχή, το χωριό ονομαζόταν και Villanova, σήμερα όμως έχει υπερισχύσει το όνομα “Παραδείσι” που περιγράφει ιδανικά την ομορφιά της περιβάλλουσας περιοχής.

Ο κεντρικός δρόμος που ξεκινά από την πόλη της Ρόδου προς το νότο, περνά μέσα απ'το χωριό. Έτσι, πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός καθώς ο δρόμος γίνεται στο σημείο αυτό εξαιρετικά στενός και έχει πολλή κίνηση: λεωφορεία, φορτηγά, αυτοκίνητα, πεζοί αλλά και μηχανές, όλοι χρησιμοποιούν το δρόμο αυτόν. Το Παραδείσι φημίζεται για τους φούρνους του, οι οποίοι αναδύουν το ζεστό άρωμά τους στον κεντρικό δρόμο όπου βρίσκονται πολλοί εξ αυτών.

Η παραλία του Παραδεισίου είναι βοτσαλωτή, οργανωμένη, διαθέτει υποδομές για θαλάσσια σπορ, καντίνες καθώς και ένα από τα πιο υπέροχα ηλιοβασιλέματα! Μέσα στο χωριό αλλα και στα περίχωρα υπάρχουν πολλές βυζαντινές εκκλησίες ενώ ο εορτασμός της Αγίας Μαρίνας στα τέλη του Ιουλίου είναι κάτι που όλοι θα πρέπει να βιώσουν.

****************

Παστίδα

Η Παστίδα έχει το ίδιο όνομα από την ίδρυση της Αχαΐας πόλεως όταν ιδρύθηκε από τον πρώτο ιδρυτή της τότε Όχιμο και την Ηγητόρια ο οποίος ήταν παιδί του Ήλιου και της Ρόδου συμφωνά με τη μυθολογία και συμφωνά με τη τότε παράδοση ο Δίας είχε δεσμό με μια ντόπια νύφη τη Ιμαλια,...

Ένα από τα πιο σύγχρονα χωριά του νησιού, είναι η Παστίδα, η οποία βρίσκεται στην ενδοχώρα της δυτικής ακτής της Ρόδου. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Φιλέρημος, και το όνομά του στα λατινικά σημαίνει φρούριο. Εδώ μπορεί κάποιος να δει τα τυπικά ροδίτικα σπίτια, τα οποία είναι ενωμένα μεταξύ τους με κοινούς τοίχους και αυλές, όπου πάντα κάποιος είναι πρόθυμος να πιάσει την κουβέντα.

Τα στενά σοκάκια είναι αποτρεπτικά για τα αυτοκίνητα, καθώς μόνο οι μηχανές χωρούν για να περάσουν. Οι ελαιώνες και τα περιβόλια με τα εσπεριδοειδή που περιβάλλουν το χωριό, του δίνουν μια αίσθηση καταπράσινης ασφάλειας. Υπάρχουν πολύ λίγα καταλύματα, αλλά για όσους μείνουν στην Παστίδα, η τύχη πάντα τους χαμογελά. Υπάρχουν πολλά μπαρ, καφετέριες, καφενεία, τα οποία προσφέρουν διασκέδαση μέρα-νύχτα. Και μόνο να καθίσει κάποιος σε ένα από αυτά και να παρατηρεί τον κόσμο που πηγαινοέρχεται στην πλατεία του χωριού, αποκλείεται να νιώσει ποτέ μόνος. Οι διακοπές στην Παστίδα είναι μοναδικές. Καθίστε σε μία από τις καφετέριες της πλατείας και θα νιώσετε τι σημαίνει η ζωή στο χωριό. Γι’αυτό και μόνο πρέπει έρθετε.

Ένα από τα πιο σύγχρονα χωριά του νησιού, είναι η Παστίδα, η οποία βρίσκεται στην ενδοχώρα της δυτικής ακτής της Ρόδου. Το χωριό είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Φιλέρημος, και το όνομά του στα λατινικά σημαίνει φρούριο. Εδώ μπορεί κάποιος να δει τα τυπικά ροδίτικα σπίτια, τα οποία είναι ενωμένα μεταξύ τους με κοινούς τοίχους και αυλές, όπου πάντα κάποιος είναι πρόθυμος να πιάσει την κουβέντα.

Τα στενά σοκάκια είναι αποτρεπτικά για τα αυτοκίνητα, καθώς μόνο οι μηχανές χωρούν για να περάσουν. Οι ελαιώνες και τα περιβόλια με τα εσπεριδοειδή που περιβάλλουν το χωριό, του δίνουν μια αίσθηση καταπράσινης ασφάλειας. Υπάρχουν πολύ λίγα καταλύματα, αλλά για όσους μείνουν στην Παστίδα, η τύχη πάντα τους χαμογελά. Υπάρχουν πολλά μπαρ, καφετέριες, καφενεία, τα οποία προσφέρουν διασκέδαση μέρα-νύχτα. Και μόνο να καθίσει κάποιος σε ένα από αυτά και να παρατηρεί τον κόσμο που πηγαινοέρχεται στην πλατεία του χωριού, αποκλείεται να νιώσει ποτέ μόνος. Οι διακοπές στην Παστίδα είναι μοναδικές. Καθίστε σε μία από τις καφετέριες της πλατείας και θα νιώσετε τι σημαίνει η ζωή στο χωριό. Γι’αυτό και μόνο πρέπει έρθετε.

****************

Πεύκος (Πεύκοι)

Αν εξαιρέσει κανείς τα εξοχικά των κατοίκων της Λίνδου,

το ήσυχο θέρετρο των Πευκών αποτελείται από μικρά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, στα οποία διαμένουν συνήθως γκρουπ Σκανδιναβών, Βρετανών, Γερμανών και Αυστριακών. Στους δρόμους του οικισμού θα βρείτε τα πάντα: παντοπωλείο, φαρμακείο, καφετέριες, μπαρ, εστιατόρια. Όπου κι αν κάθεστε, σε οποιονδήποτε αμμουδερό κολπίσκο, κοιτάζοντας πίσω θα διαπιστώσετε οτι τα πεύκα είναι τόσο μεγάλα σε ύψος που ξεπερνουν ακόμη και τα κτίρια. Ο Πεύκος βρίσκεται σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων από τη Λίνδο.

***************

Πλατάνια

Το χωριό Πλατάνια απέχει 38 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου,

με 4.500 περίπου χιλιάδες στρέμματα γης και 383 κατοίκους. Χτισμένο στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία, με μαγευτική θέα στην εξοχή, τα Πλατάνια είναι λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό Απόλλωνα. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό πανέμορφο ελληνικό χωριό, που βρίσκεται σε μια περιοχή που χρησιμοποιείται για τα αιγοπρόβατα. Το χωριό πήρε το όνομά του από τα πολλά πλατάνια τα οποία φυτρώνουν στην περιοχή. Το χωριό έχει πλούσια βλάστηση και πολλά νερά. Χάρη στο γαλήνιο περιβάλλον του, πολλοί Έλληνες το προτιμούν για να απολαύσουν ένα ήσυχο γεύμα σε κάποια από τις ταβέρνες του. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και κάποιοι με τη γεωργία.

 ******************

Προφύλια

Η Προφύλια είναι σκαρφαλωμένη στο βουνό του Γέρακα.

Πρόκειται για ακόμη ένα γραφικό παραδοσιακό χωριό της νότιας Ρόδου με άσπρα σπίτια. Ο επισκέπτης που φτάνει στο κέντρο του χωριού, μπορεί να ξεκουραστεί στο παραδοσιακό καφενείο δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και να απολαύσει τη θέα, η οποία ανάλογα με την ώρα της ημέρας δημιουργεί μια γαλήνια και ήρεμη ατμόσφαιρα. Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Παρθένου Μαρίας. Άλλα θρησκευτικά μνημεία είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Άγιος Γεώργιος (16ος αιώνας), η Αγία Παρασκευή (20ος αιώνας), και εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου Μύρανου. Η ορεινή περιοχή στην οποία βρίσκεται η Προφύλια, έλκει κάθε επισκέπτη. Αγροτικοί δρόμοι χάνονται μέσα σε πευκόδαση με πλούσια χλωρίδα και πανίδα (εδώ ζει το ελάφι Δάμα-Δάμα). Η περιοχή προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000». Η Προφύλια γιορτάζει του Άγιου Ιωάννη Προδρόμου του Μύρανου, στις 28 Αυγούστου.

 ****************

Πυλώνα

Το χωριό Πυλώνα απέχει πέντε χιλιόμετρα από το χωριό του Κάλαθου και 46 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης της Ρόδου. Το όνομα Πυλώνα προέρχεται απ΄την «πύλη», καθώς επρόκειτο παλιότερα για τη νότια είσοδο της Ρόδου.

Πηγή φωτογραφίας: 

https://pontios1969.wordpress.com/ 

Η Πυλώνα είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, συνολικά 504 κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Η ηρεμία που αποπνέει το χωριό και ο ελαιώνας που το περιβάλλει, καθιστούν το χωριό ως ένα από τα πιο παρθένα χωριά του νησιού. Από τη Λίνδο το χωρίζουν μόνο πέντε χιλιόμετρα και αυτό το κάνει ιδανικό προορισμό για ξεκούραση και ιδανική βάση για εξερεύνηση των γύρω χωριών, της Λάρδου, του Κάλαθου και της περιοχής των Βληχών. Οι εκκλησίες του χωριού, όπως επίσης και πολλά τοπικά μνημεία, καταστράφηκαν από το σεισμό του 1926. Σήμερα, βλέπουμε την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, καθώς και την εκκλησία του Ευαγγελισμού, η οποία είναι διακοσμημένη με βυζαντινές νωπογραφίες.

 ********************

Σάλακος

Χτισμένο στους πρόποδες του Προφήτη Ηλία (το δεύτερο ψηλότερο βουνό του νησιού) στη βοριοδυτική ακτή της Ρόδου, σε απόσταση περίπου 38 χιλιομέτρων από τη συναρπαστική πρωτεύουσα, το χωριό αυτό συνδυάζει μοναδικά το βουνό με τη θάλασσα και φημίζεται για τα νόστιμα καρύδια του.

Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η λιθόστρωτη, σκιερή πλατεία με τις συκιές και το τρεχούμενο νερό. Οι εξακόσιοι περίπου κάτοικοι, μένουν στο χωριό καθ'ολη τη διάρκεια του χρόνου και, αν και σιγά σιγά συνηθίζουν τον τουρισμό στην περιοχή τους, διατηρούν ακόμη τις παλιές παραδόσεις τους. Θα δείτε ακόμα κ σήμερα γιαγιάδες με μαντήλια στο κεφάλι να αλέθουν το σιτάρι, να απλώνουν το πλιγούρι στον ήλιο για να στεγνώσει ή να ψήνουν “λαμπροκούλουρα” στους ξυλόφουρνους.

Στο παραδοσιακό του εργαστήρι κοντά στην πλατεία, ο κυρ Αντρέας φτιάνει ακόμα τις χειροποίητες σκαλιστές καρέκλες για τις οποίες ήταν κάποτε διάσημο το χωριό.

Η Σάλακος προσφέρεται για όσους παραθερίζουν συνοδεία παιδιών. Θα σας γοητεύσουν οι πηγές με το γάργαρο νερό (ο κύριος λόγος για τον οποίο η περιοχή έχει πλούσια βλάστηση), ενώ οι ελαιώνες και τα αμπέλια συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο. Δημιουργούν επίσης τις ιδανικές συνθήκες για να ευδοκιμήσει η πεταλούδα Panaxia, το ίδιο είδος που συναντάται και στην Κοιλάδα με τις Πεταλούδες.

Εκτός από τις καρυδιές του, το χωριό φημίζεται και για το κλίμα του, που θεωρείται ένα από τα υγιέστερα στην Ελλάδα. Μπορείτε να φέρετε εδώ τα παιδιά σας, να πλατσουρίσουν στα καταγάλανα νερά της παραλίας της Καμείρου ενώ εσείς σιγά σιγά αποκτάτε ένα υπέροχο, τροπικό μαύρισμα ή να τα προσέχετε από μακριά, ενώ απολαμβάνετε ένα δροσιστικό αναψυκτικό και ένα πιάτο της ελληνικής κουζίνας σε μια από τις ταβέρνες που υπάρχουν σε όλο το μήκος της παραλίας.

Στην Κάμειρο Σκάλα, ένα πανέμορφο χωριουδάκι, θα απολαύσετε εξαιρετικό ψάρι. Με τη φωτογραφική σας μηχανή ανά χείρας, περπατήστε στα στενά δρομάκια του χωριού για να απαθανατίσετε υπέροχες στιγμές της παραδοσιακής ζωής. Η γιαγιάκα με το πολύχρωμο μαντήλι της στο κεφάλι που απλώνει το πλιγούρι στον ήλιο για να στεγνώσει ή που ετοιμάζει τα λαμπροκούλουρα για να τα βάλει έπειτα στον ξυλόφουρνο να ψηθούν, σίγουρα θα έκαναν τη φωτογραφία σας ανεκτίμητη.

Ιστορικό άρωμα αναδύεται από παντού και όπως θα διαπιστώσετε, η Σάλακος έχει τεράστια ιστορική σημασία που χρονολογείται από την αρχαιότητα, όπως ακριβώς και η Ιαλυσός, η Λίνδος και η Κάμειρος.

Όπως σε όλα τα ελληνικά χωριά, η θρησκεία ήταν και εδώ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων, γεγονός που μαρτυράται από την ύπαρξη μιας πλειάδας μοναστηριών, όπως εκείνων του Προφήτη Ηλία, αλλά και βυζαντινών εκκλησιών (Άγιος Γεώργιος και Άγιος Νικόλαος).

Στα περίχωρα της Σαλακου, υπάρχουν αμέτρητες ομορφιές που περιμένουν να τις ανακαλύψετε και να ομορφύνουν τις διακοπές σας στο νησί της Ρόδου.

***************

Σιάνα (ή Σιάννα):

Το χωριό αυτό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού Ακραμύτη, νότια της πόλης της Ρόδου και νοτιοανατολικά της Μονολίθου. Από εκεί, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν την υπέροχη θέα της ακτής της Ρόδου αλλα και των γειτονικών νησιών. Διαθέτει καταλύματα, ταβέρνες και καφενεία, φημίζεται για το εξαιρετικό μέλι που παράγει αλλα και το ντόπιο κρασί, μια γεύση που όλοι πρέπει να δοκιμάσουν.

Το χωριό Σιάννα της Ρόδου είναι σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ακραμίτη σε υψόμετρο 450 μέτρων, απέχει απο την πρωτεύουσα του νησιού την Ρόδο 70 χιλ., ανήκει στο Δήμο Αταβύρου και αριθμεί 120 μόνιμους κάτοικους με κύριες ασχολίες τους την γεωργία, την μελισσοκομία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Φημίζετε βέβαια για τα παραδοσιακά προϊόντα που παράγονται εκεί όπως το μέλι, την σούμα και το ελαιόλαδο. Ένας τόπος σχετικά ανεξερεύνητος και άγνωστος σε πολλούς κατοίκους του νησιού, στον οποίο όμως μέσα απο την φιλοξενία των ανθρώπων του, ξεπροβάλλει ένας όμορφος κόσμος, γεμάτος παραδοσιακά και ιστορικά στοιχεία, τρυφερές μνήμες ελληνικής υπαίθρου.

Ονοματολογία

Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πως προήλθε το όνομα του χωριού. Μια απο αυτές αναφέρει οτι το όνομα προέρχεται απο έναν παλαιό ναό της Οσίας Άννας ( οσια-αννα, σιαννα), ενδείξης του οποίου δεν υπάρχουν πουθενά. Ο μεγάλος λαογράφος του χωριού, Αναστάσιος Βρόντης, αναφέρει οτι το όνομα δόθηκε πιθανόν απο το επίρρημα «σκιάζειν», δηλαδή την σκιά που πέφτει στο χωριό απο τα δύο βουνά Ακραμίτης και Ατάβυρος. Μια τρίτη εκδοχή υποστιρίζει πως το όνομα προήλθε απο τον αρχαίο Δήμο Βρασιανών με έδρα την σημερινή περιοχή του χωριού, Κεραμί, ο οποίος άνηκε στο κράτος της Λίνδου. Μια τέταρτη εκδοχή παρατηρεί πως η ονομασία Σιάννα έχει κάποια σχέση με εκείνες της Σίδυμα, Σιδήνης, Σιμήνα, αρχαίες πόλεις της Λυκίας. Τέλος αναφορές έχουμε και για ένα ποτάμι που διέρχόταν το χωριό και ήταν σιγανό (σιανο-σιαννα). Πιθανότερη όλων είναι η τρίτη εκδοχή γιατί όλες οι ιστορικές ενδείξης δείχνουν οτι το χωριό είναι συνέχεια του Δήμου Βρασιανών.

Η ιστορία του χωριού

Η αρχική εδρα του χωριού ήταν ο Δήμος Βρασίας, η σημερινή τοποθεσία Κεραμί, και χρονολογείται περι τα Μυκηναϊκά χρόνια. Ο δήμος ήταν ο μεγαλύτερος απο τους 12 της πόλης - κράτος της Λίνδου. Αυτό αποδεικνύεται απο επιγραφές που βρέθηκαν στην Λίνδο στις ανασκαφές που πραγματοποίησε η Δανική Ακαδημία. Στην πόλη Βράσον υπήρχε άνθισει της κεραμουργίας - αγγειοπλαστική, λόγω των χωμάτων, το οποίο αποδυκνείεται απο ένα αγγείο που βρέθηκε στην Νεκρόπολη της Κυμισάλας με επιγραφή απο την μία πλευρά «ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΓΑΣ Η ΒΡΑΣΙΑ ΗΩΣ ΕΜΙΝ ΔΩΚΕΙ» και απο την άλλη «ΖΕΥΣ ΑΘΑΝΑ ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΡΤΑΜΙΣ». Εξού και η σημερινή ονομασία της περιοχής Κεραμί, απο την ανεύρεση πολλών κεραμικών.

Αργότερα, και υπο την απειλή των πειρατικών επιδρομών απο τις θαλλάσιες ακτές της ΝΔ. Ρόδου, οι κάτοικοι μετέφεραν την έδρα του χωριού στην σημερινή του τοποθεσία για να εξασφαλίσουν καλύτερη αμυντική θέση, καλυπτόμενοι απο το βουνό του Ακραμύτη. Απο τα ευρήματα στην περιοχή, η ίδρυση του χωριού χρονολογείται στα Βυζαντινά χρόνια. Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και το οτι το Μεσαιωνικό κάστρο του χωριού χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του παλαιότερου Βυζαντινού κάστρου.

Εκκλησίες & Σχολείο χωριού

Στα Σιάννα, και συγκεκριμένα στην πλατεία του χωριού, σε απόσταση 50μ, είναι χτισμένες οι δύο εκκλησίες του Αγίου Παντελεήμονα. Η παλαιά η η οποία χτίστηκε σε τρείς φάσης: αρχικά το ιερό ήταν σταυρωειδές βυζαντινού ρυθμού και χρονολογείται στον 10 αιώνα μ.Χ. Τα τρία μέρη της σταυρωειδής κατασκευής για κάποιο λόγο μετά απο μερικλές δεκαετίες καταστράφηκαν και στο κομμάτι που σώθει προστέθηκε η προέκταση που έγινε. Κατα την τρίτη φάση, που χρονολογιακά τοποθετείτε στα Μεσαιωνικά χρόνια, η εκκλησία επεκτείνεται φτάνοντας τα 19,70μ. μήκους, ως μονόκλιτος ναός. Οι πρώτες δύο φάσης αποτελούνταν απο οροφή κορασάνι σε μορφή τρούλου ενώ η τρίτη φάση απο οροφή με πέτρινες πλάκες. Η μορφή της εκκλησίας άλλαξε αρκετά απο τις τελευταίες επεμβάσης την δεκαετία του 90', αρμολογόντας τους τοίχους, τοποθετόντας κεραμίδια στην οροφή και αντικαθιστόντας την κεντρική πόρτα.

Η παλαιά αυτή εκκλησία λειτουργούσε μέχρι την δεκαετία του 1880 μ.Χ. ένα περιστατικό την χρονιά του 1880 μ.Χ. σήμανε την έναρξη των εργασιών για την ανοικοδόμηση της καινούριας. Ενώ όλα τα γύρω χωριά είχαν χτίσει ήδη νέες εκκλησίες, τα Σιάννα λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης, αδυνατούσε να ακολουθήσει, παρότι ο πλυθησμός του χωριού αυξανόταν. Το 1880 όμως ήρθε να λειτουργήσει ο μητροπολίτης Γρηγόριος, απο το πλήθος κόσμου που κατέκλισε τον ναό, όταν προσπάθησε να ασπαστεί τις εικόνες ακούμπησε τα καντήλια με αποτέλεσμα να πέσουν τα λάδια πάνω του. Σταμάτησε τότε την λειτουργία και ζήτησε να του φέρουν έναν κασμά και αφού τον πήρε στα χέρια άρχισε να χαλάει το παλαιό βυζαντινό καμπαναριό λέγοντας: <<Αν του χρόνου που θα έρθω, δεν έχετε ανοίξει θεμέλια για καινούρια εκκλησία, τότε θα σας χαλάσω και την υπόλοιπη και θα μείνετε χωρίς εκκλησία.>> Το 1882 ήταν μία καλή γεωργική χρονιά με αποτέλεσμα να αποφασιστή η ανέγερση νέας εκκλησίας. Η ευθύνη της αρχιτεκτονικής μελέτης ανατέθηκε στον κ. Σελλά, ενώ ολοί οι χωριανοί προσέφεραν χειρονακτική εργασία. Το έργο κράτησε 10 χρόνια, με το αποτέλεσμα να προκαλεί αίσθηση στην εποχή του, να εντυπωσιάζει μέχρι τις μέρες μας και στις 18 Οκτωβρίου 1892 έγιναν τα εγκαίνια.

Με βάση την πλυθησμιακή αύξηση του χωριού και την ανεπάρκεια χώρου στο παλιό σχολείο, αφού κάποιες τάξης αναγκάζονταν να κάνουν μάθημα σε διάφορα σπίτια του χωριού, κατέστει αναγκαίο η ανέγερση νέου, μεγαλύτερου σχολείου. Το 1920 ιδρύεται ο Εκπαιδευτικός Σύλλογος η "Αναγέννηση", με στόχο την ανοικοδόμηση του σχολείου. Η πάγια τακτική των χωριανών της εθελοντικής εργασίας βοήθησε στον επιτευθχει αυτός ο στόχος και έτσι το 1935 το χωριό απόκτησε νέο σχολείο.

Σύμφωνα με έγγραφα της εποχής, στο σχολείο είχε 72 παιδιά, κάποιες χρονιές στην συνέχεια είχε και πάνω απο 100, αλλά το μεταναστευτικό ρεύμα μετα τον πόλεμο, η έλλειψη εργασίας, ανάγκασε τον κόσμο να εγκαταλείψει το χωριό του με αποτέλεσμα απο τους 600 κατοίκους που είχε το χωριό πρίν την κατοχή να πάρει φθίνουσα πορεία. Έτσι το 2003, ελλείψη μαθητών να κλείσει, ελπίζουμε όχι οριστικά, το σχολείο.

********************

Σορωνή

Η Σορωνή αποτελεί την έδρα του Δήμου Καμείρου και είναι ένα μικρό χωριό στη βορειοδυτική ακτή του νησιού της Ρόδου. Το δημοφιλέστερο θρησκευτικό πανηγύρι του νησιού γίνεται στο παρεκκλήσι του Αγίου Σουλά, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από το χωριό, στις 29 και 30 Ιουλίου. Η Σορωνή είναι ένα μέρος εντελώς παρθένο, εξαιρετικό για ξεκούραση και ηρεμία, με λίγα καταστήματα, μερικές ταβέρνες και μια μικρή παραλία. Στο εύφορό της έδαφος καλλιεργούνται ελαιόδεντρα, αμπέλια, εσπεριδοειδή και άλλα γεωργικά προϊόντα. Σε τρία μόλις χιλιόμετρα μέσα από πευκόδαση φτάνουμε στο εκκλησάκι του Αγίου Σουλά, ένα παρεκκλήσι που βρίσκεται σε μια μεγάλη έκταση με ταβέρνα και παιδική χαρά. Κάθε 29 και 30 Ιουλίου, ειδικότερα στις 29,

πλήθος κόσμου έρχεται για το μεγαλύτερο θρησκευτικό πανηγύρι του νησιού. Το απόγευμα διοργανώνονται αθλητικοί αγώνες, ιπποδρομίες και γαϊδουροδρομίες σε ένα μοναδικό για όλη τη Ρόδο στάδιο. Για όσους θέλουν να έρθουν, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ειδικά λεωφορεία που ξεκινούν από τη Νέα Αγορά στην πόλη της Ρόδου. Το μοναστήρι έχει πάρει το όνομά του από τον Σύλλα, το μαθητή και ακόλουθο του Αποστόλου Παύλου. Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι ιδρύθηκε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και πήρε τη σημερινή του μορφή το 1836. Ο λαός πιστεύει ότι το νερό που αναβλύζει μέσα στη σπήλαιο του μοναστηριού, έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

*****************

Στεγνά

Στα δεξιά θα απολαύσετε μια γαλήνια και ήρεμη οικογενειακή ατμόσφαιρα, ενώ στα

αριστερά υπάρχει η ιδιωτική παραλία του ενός και μοναδικού ξενοδοχείου, με Γερμανούς κυρίως τουρίστες. Η παραλία βρίσκεται μόλις πεντακόσια μέτρα κατά μήκος του δρόμου από τον Αρχάγγελο και αποτελεί την ιδανική επιλογή για μπάνιο των ντόπιων κατοίκων. Εκείνοι μαζί με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου αποτελούν την πλειονότητα των λουόμενων. Με άμμο και βότσαλο, ένα περίπτερο, θαλάσσια σπορ, μερικές ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, η παραλία των Στεγνών, είναι ιδανική τοποθεσία για όσους αναζητούν χαλάρωση.

 ******************

Φαληράκι

To Φαληράκι είναι το κύριο παραθαλάσσιο χωριό της Ρόδου, στα Δωδεκάνησα. Βρίσκεται στον κόλπο Φαληρακίου, στη βορειοανατολική ακτή, περίπου 14 χλμ νότια της πόλης της Ρόδου και 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου.Αν οι καλοκαιρινές διακοπές για σας σημαίνουν παραλία, διασκέδαση και τέλεια νυχτερινή ζωή, τότε το Φαληράκι είναι αναμφίβολα ο προορισμός σας.

Ως το σημαντικότερο παραλιακό θέρετρο του νησιού, το Φαληράκι έχει συγκριθεί με άλλα περίφημα θέρετρα της ξέφρενης διασκέδασης, όπως η Αγία Νάπα και το Magaluf. Εδώ θα βρείτε ξενοδοχεία κάθε είδους, από κοσμοπολίτικα μέχρι ήσυχα και οικογενειακά, καθώς και αυτόνομα διαμερισματα και ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Η ακτή στο Φαληράκι είναι αναμφισβήτητα μία από τις ωραιότερες σε ολόκληρο το νησί - με αμμουδιά μήκους 4 χιλιομέτρων, που καλύπτει όλη την ακτή του χωριού.

Επιλέξτε από την μεγάλη ποικιλία θαλασσίων σπορ, από θαλάσσιο σκι μέχρι ποδήλατα θαλάσσης και γουίντ-σερφινγκ.

Δοκιμάστε να εκτοξεύσετε την ανδρεναλίνη σας δοκιμάζοντας μία πτήση με ανεμόπλανο πάνω από την νυχτερινή πόλη της Ρόδου.

Ίσως ήρθε και η ώρα να δοκιμάσετε καταδύσεις με μπουκάλες.

Οι δραστηριότητες ωστόσο δεν σταματούν εδώ στο Φαληράκι - στην περιοχή λειτουργεί ένα από τα μεγαλύτερα water parks στον κόσμο, που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθούν τουλάχιστον τα παιδιά όλων των ηλικιών.

Αν ψάχνετε για κάποιο συγκεκριμένο στυλ διασκέδασης, έχετε τεράστια ποικιλία να διαλέξετε - καραόκε, βρετανικές και ιρλανδέζικες παμπ, sports bars, ντίσκο. Επίσης θα βρείτε και κάποια πιο ήσυχα μπαρ, αλλά γενικά το μέρος είναι εξαιρετικά πολύβουο και θα δείτε παντού ανθρώπους να χορεύουν, ακόμα και στην παραλία.

**************

Φάνες

Για τις Φάνες θα δούμε φωτογραφίες του 2010 όταν ένα φως πέρασε από το χωριό και άλλαξε την όψη του για ελάχιστο χρόνο… Μια ομάδα παιδιών τότε αποφάσισε να δώσει χρώμα και να κάνει το μαύρο άσπρο… δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια… για πολλούς και διάφορους λόγους…

Ακολουθεί ένα κείμενο, του καθηγητή Παναγιώτη Α. Χαμουζά.

Φάνες: Δυτικά, κατά μήκος του παραλιακού δρόμου της Ρόδου, δίπλα στη Σορωνή, βρίσκεται το χωριό Φάνες, με το γραφικό του λιμανάκι και μια απόμερη παραλία με ρηχά νερά και αλμυρίκια για σκιά. Απομακρυνόμαστε από την περιοχή των ξενοδοχείων και βρισκόμαστε στα 30 χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Η παραλία είναι μεγάλη, ρηχή, με λεπτή άμμο και βότσαλα και με μερικές αξιοπρεπείς ταβέρνες στο πίσω μέρος της. To windsurfing και το kitesurfing είναι εξαιρετικά δημοφιλή, χάρη στη μεγάλη αμμουδιά και το ότι η παραλία είναι εκτεθειμένη στους βόρειους ανέμους.

Το όνομα, Φάναι- Φάνες.

 Ιστορικά οι Φανενοί, και οι άλλοι Ροδίτες, έλκουν τη φυλετική τους καταγωγή από τους Δωριείς τού ΄Αργους της Πελοποννήσου.

 Ποιος όμως έδωσε το όνομα, Φάναι (Φάνες); Ηχητικά η λέξη Φάναι-Φάνες θυμίζει το ρήμα φαίνω-φαίνομαι. Όμως, πώς βαφτίστηκε το χωριό μ’ αυτό το όνομα; Ποιος ήταν ο νονός του;

 Ο ιστορικός Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) στο έργο του: Παυσανίου περιήγησις «Φωκικά», μας αναφέρει ότι στη Φωκίδα υπήρχε μια κωμόπολη, οχυρωμένη με πύργους, με το όνομα Φάνα. «Τη πόλει τούνομα ην Φάνα», «της πόλης το όνομα ήταν Φάνα». Την ισχυρή αυτήν πόλη, Φάνα, ( Φάναν πυργηρέα κώμην), που την κατοικούσαν οι Αιτωλοί την κατέστρεψαν οι Αχαιοί με δόλο. ( 840 XVIII, 1,3).

 Ήταν μια εποχή (6ος αιώνας π.Χ.), που οι άνθρωποι, όταν δοκίμαζαν μια τέτοια τύχη υποδούλωσης, έπαιρναν των ομματιών τους ζητώντας αλλού την τύχη της εγκατάστασής τους… «Οι εκπίπτοντες (οι εξοριζόμενοι) έκτιζον τας αποικίας» (Θουκυδίδης). 

 Σ’ αυτήν λοιπόν την πόλη, Φάνα, αναφέρει ο ιστορικός μας, κάποτε, παλαιότερα, ήρθαν, λέει, εδώ Ρόδιοι από τη Λίνδο και έστησαν, δίπλα στον ναό της Φαναίας, ντόπιας Αθηνάς, το άγαλμα του Θεού τους ,προστάτη τους Απόλλωνα! «Ρόδιοι οι εν Λίνδω παρά ταύτην την Αθηνάν το άγαλμα έστησαν του Απόλλωνος».Και προφανώς, προφανέστατα, θεωρούμε ότι αυτός είναι ο αναφερόμενος περιβόητος Φαναίος Απόλλωνας!

 Τίθεται όμως εύλογα το ερώτημα. Τί ήθελαν οι Ρόδιοι στη Φάνα της Φωκίδας; Μήπως η κωμόπολη αυτή, Φάνα, ήταν για μερικούς και ο γενέθλιος πατρικός τους τόπος, η μητροπολιτική δηλαδή πατρίδα τού αντίστοιχου ονομαστικά χωριού της Ρόδου, Φάναι, που ήρθαν νοσταλγοί στα χώματα της πατρίδας τους;

 Α΄Ο ίδιος πάλι, ιστορικός συγγραφέας μας, Παυσανίας, μας πληροφορεί ότι στη Φωκίδα υπήρχε και μια άλλη κωμόπολη με το όνομα ΑΒΑΙ (ΑΒΕΣ), που οι κάτοικοί της ήρθαν από το Πελοποννησιακό ΄Αργος με οικιστή κάποιον, που άκουε στο όνομα, ΄Αβας. « Οι δε έποικοι, οι εν ΄Αβαις ες γην Φωκίδα λέγουσιν αφικέσθαι εξ ΄Αργους και (λέγουσι), λαβείν το όνομα την πόλιν από του ονόματος του ΄Αβαντος του οικιστού».

 Άρα πληροφορούμαστε από το παραπάνω λήμμα. 1) ότι οι Αργείοι Δωριείς κατοικούσαν και στη Φωκίδα ( κάρτα πολυπλάνητον το Δωρικόν έθνος).Ηρόδοτος,(5ος π.Χ). και 2) ότι αυτός, που ίδρυε την αποικία, έδινε και το όνομά του σ’ αυτήν. Δηλαδή ό ΄Αβας έδωσε το όνομά του στην πόλη ΄Αβαι ( Άβες).

 Επικαλούμαστε, όμως, ακόμα και αυτό, που μας πληροφορεί ο ίδιος ο Θουκυδίδης: « Ρόδιοι Αργείοι το γένος». «Οι Ρόδιοι κατάγονται από το΄Αργος». Πραγματικά σε ψήφισμα που βρέθηκε στο ΄Αργος του 3ου αιώνα π.Χ. αναγράφεται ότι οι Ρόδιοι έστειλαν 100 τάλαντα, για να βοηθήσουν τους Αργείους στη διόρθωση των τειχών τους με το ηθικό επιχείρημα. «Ρόδιοι Αργείοι συγγενέες».

 Σ΄ένα άλλο ψήφισμά τους οι Αργείοι απονέμουν τιμή στον «Αριστώνυμον τον Ρόδιον».Αγγείο, πάλι, φτιαγμένο στη Ρόδο φέρει επάνω του γράμματα Αργείτικου αλφάβητου. ΄Αρα τεχνίτες Αργείοι εργάζονταν στη Ρόδο. Οι Διαγορίδες της Ιαλυσού ήρθαν επίσης από το ΄Αργος. Δύο ονόματα μηνών έχουν το ίδιο όνομα στο ΄Αργος και στη Ρόδο. Ο Τληπόλεμος, που κατά τον ΄Ομηρο (800 π. Χ.) ήταν αρχηγός του Ροδιακού στόλου ενάντια στην Τροία, καταγόταν από την Αργολίδα! Η γυναίκα του , η Πολυξώ, ήταν επίσης από το ΄Αργος.( Ιστορία της Ρόδου αείμνηστου Χ.Ι.Παπαχριστοδούλου).

 Χωριό Φάνες αναφέρει κι ο μεγάλος μας κωμικός ποιητής, Αριστοφάνης (445-385 π.Χ.). Στο χωριό αυτό, λέει, σπέρνουν, θερίζουν, τρυγούν, συκολογούν.

 Ο λεξικογράφος Σουίδας-Σούδας-(10ος αιώνας μ. Χ.) ισχυρίζεται ότι η καταγωγή του ήταν από τη Λίνδο ή την Κάμειρο.

 Το όνομα «Φαναί», που σημαίνει λάμψεις λαμπαδηδρομιών, δεν νομίζουμε ότι σχετίζεται με το όνομα του χωριού, Φάνες.

 Φάνες είναι ακόμα, ένα ακρωτήριο στη Χίο και μια βραχονησίδα του Αιγαίου. Τέλος, γραμματολογικά, το όνομα, Φάνες, ανήκει στα pluralia tantum, στα oνόματα δηλαδή που συναντιούνται μόνο στον πληθυντικό αριθμό.

 Συνοψίζοντας τις σκέψεις μας διατυπώνουμε με βεβαιότητα τη γνώμη μας, ότι το όνομα, Φάναι- Φάνες, χάνεται στο βάθος μιας πολύ παλιάς εποχής! Πάντως η Κάμειρος, η Λίνδος και η Ιαλυσός υπήρχαν ήδη το 1200 π.Χ.

 Το χωριό Φάνες, πάλι, ως ονοματικός προσδιορισμός, πρέπει να απέκτησε γεωγραφική υπόσταση, ως οικισμός της Καμείρου, (Κτοίνα), τον 7ο ή 6ο αιώνα π.Χ. Και φαίνεται ότι δύο τινά προκύπτουν, κατά την ταπεινή μας γνώμη : 1) ή είμαστε οι Φανενοί απόγονοι των Δωριέων της πόλης Φάνα της Αιτωλίας, που διώχθηκαν από τους Αχαιούς κι άραξαν κάποτε στην παραλία των Φανών, και 2) ή ο πρώτος οικιστής (ιδρυτής) του χωριού, Φάναι-Φάνες, ονομαζόταν Φάνας.΄Αλλωστε το Φάνας ήταν όνομα συνηθισμένο. (Υπήρχε Φάνας, πολεμιστής Μεσσήνιος και κάποιος άλλος , με το ίδιο όνομα, ολυμπιονίκης.)

 Συμπερασματικά, στη μια ή την άλλη περίπτωση, πεποίθησή μας είναι ότι πίσω από το όνομα Φάνα, Φάναι, Φάνες, που είναι πολύ αρχαίο όνομα, κρύβεται το όνομα Φάνας, που προφανώς είναι ο ιδρυτής του. (Όπως, δηλαδή, από το όνομα΄Υλας, γεννήθηκε το όνομα του χωριού Ύλαι,(Ύλες), από το όνομα Χηνεύς, το όνομα Χήναι (Χήνες), από το Άβας, ΄Αβαι (Άβες), όπως προαναφέραμε, έτσι και από το όνομα Φάνας γεννήθηκε και προέκυψε το όνομα του χωριού Φάναι (Φάνες!).

Παναγιώτης Α. Χαμουζάς.

******************

Ψίνθος

Πρόκειται για ένα παραδοσιακό μικρό ελληνικό χωριό. Χαρακτηριστικά

του είναι τα τρεχούμενα νερά της πηγής Φασούλι και τα αιωνόβια πλατάνια που αναδεικνύουν τη μοναδική ομορφιά της ροδίτικης υπαίθρου. Στην πλατεία του χωριού βρίσκεται η εκκλησία αφιερωμένη στη Θεοτόκο. Δοκιμάστε το εξαιρετικής ποιότητας μέλι των κατοίκων. Οι ταβέρνες στην Ψίνθο ειδικεύονται στα κρέας στη σχάρα. Εδώ το παραδοσιακό τοπικό γεύμα περιλαμβάνει ντόπιο κρέας, πίτες, φρούτα, μαζί με ένα μπουκάλι δροσερή ρετσίνα. Η καρδιά του χωριού χτυπά στην πλατεία, όπου πολλοί από τους κατοίκους απλώς ξεκουράζονται και ρεμβάζουν. Σας προτείνουμε να επισκεφθείτε τη γιορτή της εκκλησιάς στις 8 του Σεπτέμβρη. Το άφθονο φαγητό, η μουσική και ο χορός θεωρούνται δεδομένα. Η Ψίνθος είναι γνωστή ως η περιοχή της τελευταίας μάχης μεταξύ Τούρκων και Ιταλών.

*******************

Πηγές κειμένων:

http://www.rhodesguide.com/el/

http://kritinia.gr/

http://siannavillage.blogspot.gr/

http://www.rodosillektis.com/

https://el.wikipedia.org/wiki/

http://www.visitgreece.gr/el/culture/archaeological_sites/lindos

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85

Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ Καρασάββας (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)