Φασκόμηλο ή Αλισφακιά: Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι χάριζε στον άνθρωπο την αθανασία...

Το φασκόμηλο ή φασκομηλιά (Σάλβια η φαρμακευτική ελλ. Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός, Salvia officinalis)

Συστηματική ταξινόμηση

Βασίλειο: Φυτά (Plantae) 

Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)

Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)

Τάξη: Λαμιώδη (Lamiales)

Οικογένεια: Χειλανθή (Lamiaceae)

Γένος: Ελελίφασκος (Salvia)

Είδος: Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός

(S. officinalis)

Το φασκόμηλο ή φασκομηλιά (Σάλβια η φαρμακευτική ελλ. Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός, Salvia officinalis) ανήκει στο γένος των Αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών Ελελίφασκος (Salvia). Στα αγγλικά η κοινή του ονομασία είναι sage, ή garden sage, ή common sage. Το φασκόμηλο, πολυετές, θαμνώδες, με πολυάριθμα κλαδιά, ύψους μέχρι μισό μέτρο, βρίσκεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας κυρίως σε ξηρούς και πετρώδεις τόπους.

Χαρακτηριστικά

Τα φύλλα του είναι επιμήκη και παχιά, χρώματος λευκοπράσινου. Τα άνθη του φύονται κατά σπονδύλους, είναι χρώματος μοβ και ανθίζουν από το Μάιο ως τον Ιούνιο.

Χρήσεις

Το φυτό έχει έντονη αρωματική οσμή και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και ως καρύκευμα. Τα φύλλα που είναι και το κατεξοχήν χρησιμοποιούμενο μέρος του φυτού συλλέγονται λίγο πριν ή κατά την αρχή της ανθοφορίας με ξηρό και ηλιόλουστο καιρό, το Μάιο ή τον Ιούνιο και ξηραίνονται στη σκιά.

Περιέχει ως κύρια ουσία αιθέριο έλαιο, φασκομηλόλαδο, άχρωμο ή ερυθροκίτρινο, σαπωνίνες, πικρές ουσίες, τερπένια, ρητίνες, πικρά διτερπένια, ταννίνες, τριτερπένια, φλαβονοειδή και θουγιόνη (thujone, μια μονοτερπενική κετόνη).

Τα φύλλα έχουν αντισηπτικές, αποχρεμπτικές και σπασμολυτικές ιδιότητες.Το φυτό έχει στομαχικές, τονωτικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και κατά των νευραλγιών. Η φασκομηλιά χρησιμοποιείται στη θεραπευτική με τη μορφή αφεψήματος εσωτερικά ως ανθιδρωτικό (ιδιαίτερα κατά του νυχτερινού ιδρώτα φυματικών και νευρασθενών).

Το φασκόμηλο με τη μορφή αφεψήματος είναι ιδανικό για την θεραπευτική του στόματος σε περίπτωση τραυματισμών, άφτρων, φαρυγγίτιδας και κατά της ουλίτιδας. Ελαττώνει τα αέρια του εντέρου, είναι διουρητικό και εμμηναγωγό. Ακόμη είναι αιμοστατικό, και τοπικό αναισθητικό του δέρματος.[1] Επίσης έχει αντιβιοτική, αντιμυκητική, αντισπασμωδική και υπογλυκαιμική δράση.[1] Στον αρχαίο κόσμο το χρησιμοποιούσαν για δαγκώματα φιδιών και εντόμων, για να αυξήσουν τη γονιμότητα των γυναικών και για να διώχνουν τα κακά πνεύματα κτλ.

Ως αφέψημα

Στις περιοχές της Μεσογείου αποξηραίνεται και πίνεται ως αφέψημα, το γνωστό φασκόμηλο.

Το αφέψημα λαμβάνεται και σερβίρεται αμέσως μετά το βράσιμο. Αν παραμείνει αρκετή ώρα μαζί με τα φύλλα που έβρασαν, οι πικρές ουσίες μέσα στο αφέψημα αυξάνονται και η γεύση του γίνεται δυσάρεστη.

Στη μαγειρική χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό διαφόρων ζωμών, φαγητών και του ξιδιού ενώ θεωρείται και μελισσοτροφικό φυτό παρέχοντας μέλι εκλεκτής ποιότητας.

Η γεύση του είναι αρκετά πιπεράτη και ταιριάζει πολύ με λιπαρά κρεατικά και τυριά.

Επίσης ταιριάζει με ψάρια και θαλασσινά.

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, η χρήση του έχει θετική επίδραση στη θεραπεία του Αλτσχάιμερ και στην υπερλιπιδαιμία.

Πάντως η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση γιατί υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από υπερβολική χρήση που οφείλεται κυρίως στην ουσία θουγιόνη που υπάρχει στο φυτό.

Είδη

Το γένος περιλαμβάνει σύμφωνα με διάφορες πηγές γύρω στα χίλια είδη[2] που εξαπλώνονται σχεδόν σε όλες τις κυρίως εύκρατες περιοχές της γης. Μερικά είδη είναι τα ακόλουθα:

Salvia aegyptiaca Ε. ο αιγυπτιακός

Salvia aethiopis Ε. η Αιθιοπίς

Salvia alba Ε. ο λευκός

Salvia albicaulis Ε. ο λευκόκαυλος

Salvia albiflora Ε. ο λευκανθής

Salvia albimaculata Ε. ο λευκόστικτος

Salvia albocaerulea Ε. ο κυανόλευκος

Salvia alborosea Ε. ο ροδόλευκος

Salvia altissima Ε. ο υψηλότατος

Salvia arabica Ε. ο αραβικός

Salvia argentea Ε. ο αργυρόχρους

Salvia brachyantha Ε. ο βραχυανθής

Salvia brachyloba Ε. ο βραχύλοβος

Salvia brachyphylla Ε. ο βραχύφυλλος

Salvia ceratophylla Ε. ο κερατόφυλλος

Salvia chamaedryoides Ε. ο χαμαιδρυοειδής

Salvia chionantha Ε. ο χιονανθής

Salvia chloroleuca Ε. ο χλωρόλευκος

Salvia chrysophylla Ε. ο χρυσόφυλλος

Salvia cinnabarina Ε. ο κινναβάρινος

Salvia cryptoclada Ε. ο κρυπτοκλαδής

Salvia cyanantha Ε. ο κυανανθής

Salvia cyanocephala Ε. ο κυανοκέφαλος

Salvia dentata Ε. ο οδοντωτός

Salvia dryophila Ε. ο δρυόφιλος

Salvia elegans Ε. ο κομψός

Salvia erythrostoma Ε. ο ερυθρόστομος

Salvia erythrostephana Ε. ο ερυθροστέφανος

Salvia heterotricha Ε. ο ετερότριχος

Salvia leucantha Ε. ο λευκανθής

Salvia leucophylla Ε. ο λευκόφυλλος

Salvia malvifolia Ε. ο μαλαχόφυλλος

Salvia pallida Ε. ο ωχρός

Salvia pratensis Ε. ο λειμώνιος

Salvia rubifolia Ε. ο ερυθρόφυλλος

Salvia spinosa Ε. ο ακανθώδης

Salvia trachyphylla Ε. ο τραχύφυλλος

Salvia urticifolia Ε. ο κνιδόφυλλος

Salvia viridis Ε. ο χλωρός

Salvia viscosa Ε. ο ιξώδης

Λαογραφία

Στην Κύπρο το φασκόμηλο ονομάζεται "σπατζιά" και στην Ήπειρο "μουσφακίδι".

Ελλάδα

Από την Κρητική λαϊκή παράδοση, ένα απόσπασμα από Κρητική μαντινάδα:

"Αρισμαρί και ρίγανη, φασκομηλιά, φλισκούνι,

θύμος, μυρθιά και καντιφές μ' ανοιξανε τ' αρθούνι."

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%BF

****************

Φασκόμηλο ή αλισφακιά ή ελελίσφακος και το λατινικό του όνομα salvia officinalis

Φασκόμηλο.....

οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι χάριζε στον άνθρωπο την αθανασία...

οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ήταν ιερό γιατί μπορούσε να σώσει την ζωή του ανθρώπου ή να του την χαρίσει...

οι αρχαίοι Ρωμαίοι του είχαν μεγάλο σεβασμό και για αυτό συνόδευαν την συγκομιδή του με ειδικές τελετουργίες...

οι Γάλλοι το ονομάζουν "το ελληνικό τσάι"και... όπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι το χρησιμοποιούν σε πολλές εφαρμογές όπως φαρμακευτικές και μαγειρικές....

οι Κινέζοι το ιερό αυτό βοτάνι των αρχαίων Ελλήνων το ονόμαζαν "ελληνικό βλαστάρι"και το θεωρούσαν πολύ καλύτερο από το δικό τους τσάι... λέγεται ότι κατά την ακμή του εμπορίου του κινέζικου τσαγιού με την δύση οι Κινέζοι αντάλλασσαν δύο δεσμίδες τσάι κινέζικο με μία δεσμίδα ελληνικό φασκόμηλο...

στην Κρήτη που το φασκόμηλο φύεται εν αφθονία υπήρχε παράδοση να γίνεται η συγκομιδή την πρώτη και την δεύτερη μέρα του Μάη και πριν από την ανατολή του ήλιου...

Φασκόμηλο: το βοτανολογικό του όνομα salvia officinalis προέρχεται από την λατινική λέξη salvare που σημαίνει "θεραπεύω"...

και εξαιτίας των θεραπευτικών του δυνάμεων και ιδιοτήτων το ονόμαζαν και "salvia salvatrix" δηλαδή σάλβια ο σωτήρ... φασκόμηλο το σωτήριον...

και μιά μεσαιωνική παροιμία-κατά άλλους παλιά αραβική-έλεγε "γιατί να πεθάνει ένας άνθρωπος όταν στον κήπο του φυτρώνει φασκόμηλο;".......

ενώ η παράδοση των αγγλόφωνων λαών πίστευε ότι η φασκομηλιά φύτρωνε και ευδοκιμούσε μόνον σε κήπους σοφών και όπου αφέντης του σπιτιού ήταν η γυναίκα!!!!!!!!!!

Τα ενεργά συστατικά του φασκόμηλου είναι:

~Πτητικό έλαιο-θυϊόνη,περίπου 50%

~Πικρές διτερπενοειδείς ουσίες

~Ταννίνες

~Φλαβονοειδή

~Φαινολικά οξέα,όπως ροζμαρινικό οξύ

~Τανασετόνη

Οι δράσεις του είναι:

~Τονωτικό της μνήμης

~Τονωτικό όλου του οργανισμού

~Μειώνει την εφίδρωση - δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μειώνει την εφίδρωση,γεγονός που, μαζί με την οιστρογονική και τονωτική του δράση το φασκόμηλο είναι ένα από τα αποτελεσματικότερα γιατρικά για την εμμηνόπαυση βοηθόντας το σώμα να προσαρμοστεί στα καινούργια δεδομένα!!!!

~Αντιπυρετικό

~Κατά του κρυολογήματος

~Κατά των ρευματισμών

~Κατά της νευροπάθειας

~Κατά των ερεθισμών του λαιμού είναι ιδανικό για όλους σχεδόν τους τύπους ερεθισμού του λαιμού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για γαργάρες όπως επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα στοματικά έλκη και για τα πονεμένα και ερεθισμένα ούλα

~Ευεργετικό για τα μαλλιά προλαμβάνει το άσπρισμά τους και πολλές φορές επαναφέρει το χρώμα τους

~Ευεργετικό για το δέρμα

~Απολυμαντικό

~Έχει οιστρογονική δράση

~Ρυθμιστικό των έμμηνων-διευκολύνει την καλύτερη ροή του αίματος της περιόδου-

Και τώρα μία-δύο εφαρμογές:

Το φασκόμηλο και το στομάχι:

κάνουμε έγχυμα φασκόμηλου και πίνουμε δύο φλιτζάνια την ημέρα μετά το φαγητό... είναι ένα καταπληκτικό χωνευτικό και ένα εξαίρετο ρόφημα για τις νευρώσεις του στομάχου...

Το φασκόμηλο και τυμπανισμός:

Ο τυμπανισμός είναι μία πάθηση που βασανίζει πολλούς ανθρώπους ιδίως τις απογευματινές ώρες εκτός από την ενόχληση πολλές φορές παραμορφώνει και την εμφάνιση με το να φαίνεται η κοιλιά φουσκωμένη το πρώτο μέλημα είναι να ελεγχθεί η διατροφή μας όταν όμως μας συμβαίνει να ένας πολύ καλός και αποτελεσματικός τρόπος... κάνουμε έγχυμα φασκόμηλου και... πίνουμε δύο φλιτζάνια την ημέρα πάντα μετά το φαγητό το αποτέλεσμα είναι άμεσο...

Σημείωση:Το φασκόμηλο επειδή είναι ιδιαίτερα διεγερτικό πρέπει να αποφεύγεται από άτομα υπερτασικά...

όλοι μπορούμε να είμαστε υγιείς!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

Thalia

https://botanologia.blogspot.gr/2010/03/salvia-officinalis.html

**************

Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός

Τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά της Δωδεκανήσου.

Ένα από τα πλέον γνωστά και περισσότερο χρησιμοποιούμενα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά των παραμεσογείων περιοχών είναι και ο Ελελίσφακος ο φαρμακευτικός (Salvia Officinalis). Είναι γνωστός με τα ονόματα: αλισφακιά, σφακομηλιά, φασκομηλιά κ.λπ. 

Είναι θάμνος πολυετής, αειθαλής, ο οποίος αγαπά τα πετρώδη, ξηρά και άγονα εδάφη. Διακρίνεται σε πλατύφυλλο και στενόφυλλο ή ούλη (σγουρή) σφακομηλιά. Η σγουρή θεωρείται ανωτέρας ποιότητας, επειδή έχει εντονότερο και πλέον ευχάριστο άρωμα. 

άλλα είδη αυτοφυή στην Ελλάδα είναι τα ακόλουθα: 

α) Σαλβία η τρίλοβος (Salvia triloba)

β) Σαλβία η μηλοφόρος (Salvia pomifera)

γ) Σαβία η καλυκώδης (Salvia calycina)

Eίναι αξιοσημείωτο, ότι σε ολόκληρη τη Νίσυρο δεν απαντά αυτοφυής αλισφακιά. Πιθανώς τούτο οφείλεται στη σύσταση του εδάφους (ηφαιστειογενές). Η αλισφακιά είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων και το αφέψημά της εχρησιμοποιείτο ως μαλακτικό, αποχρεμπτικό, αντιμικροβιακό κ.λπ. 

Στις πινακίδες του ανακτόρου της Κνωσού της Κρήτης (γραμμική γραφή 

Β) αναφέρεται ως "σφάκον", καθώς και το "σφακόεν έλαιον", το γνωστό αλισφακόλαδο, το οποίο παρασκευάζεται και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ευρέως στην Κρήτη. 

Ο μαθητής του Αριστοτέλους του Σταγειρίτου Θεόφραστος ο Λέσβιος ή ο Ερέσιος διακρίνει δύο είδη αλισφακιάς, ήτοι: α) τον “σφάκον” και β) τον "ελελίσφακον": 

"Σφάκος δε και ελελίσφακος διαφέρουσιν ωσάν το μεν ήμερον, το δε άγριον. Λειότερον γαρ το φύλλον του σφάκου και έλαττον και αιχμηρότερον, το δε του ελελίσφακου τραχύτερον". 

(Θεόφραστος, Περί φυτών ιστορίας, 6,2,5). 

Ο Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος Αναζαρβεύς αναφέρει σχετικά με την αλισφακιά τα εξής: 

"Eλελίσφακον. Οι δε λελίσφακον, οι δε σφάκον... Ρωμαίοι σάλβια, οι δε κόρσαλον. Ούρα άγει πινόμενον και έμμηνα και έμβρυα κατασπάν και τρυγόνος πληγαίας αρήγειν, μελαίνει δε και τρίχας και τραυματική και ίσχαιμος και αυτοκαθαρτική των θηριωδών ελκών έστι. Παύει δε συν οίνω το αφέψημα των φύλλων και των κλάδων αυτής προσκλυζόμενον κνησμούς τους περί τα αιδοία". 

(Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής ΙΙΙ, 33). 

Ο αυτός συγγραφέας μνημονεύει τον "ελελισφακίτην οίνον" και τις χρήσεις αυτού: 

"Ελελισφακίτης (οίνος) ομοίως. Ελελισφάκου ο εις γλεύκους αμφορέα, ο έστι κεράμιον, κάθες. Ποιεί δε προς νεφρών πόνους και κύστεως και πλευρών, αίματος αναγωγάς, βηχί, ρήγμασι, σπέρμασι, θλάσμασιν, εμμήνοις εστεγνωμένοις". 

(Διοσκουρίδης, Περί ύλης ιατρικής, V, 61).

H αλισφακιά αντιδρά σε τσιμπήματα εντόμων και δημιουργούνται μικρά σφαιρικά ογκίδια, τα οποία πολλοί θεωρούν καρπούς του φυτού και ονομάζονται φασκόμηλα. Όταν είναι μικρά και τρυφερά τρώγονται. Όταν μεγαλώσουν, εντός αυτών αναπτύσσονται μικροί σκώληκες, χρώματος λευκού, που αργότερα μεταμορφώνονται σε μικρά έντομα, διατρυπούν το φασκόμηλο και εξέρχονται στην ατμόσφαιρα. 

Η αλισφακιά χρησιμοποιείται κυρίως στη φαρμακευτική ως αφέψημα, αλλά και στη μαγειρική και την αρωματοποιεία. Ως αφέψημα παρασκευάζεται ως εξής: αφού κοχλάσει το νερό, ρίπτονται μέσα 2-3 κλαδιά ξερής αλισφακιάς για ελάχιστο χρόνο, ώστε τα αιθέρια έλαια να απελευθερωθούν και να διαλυθούν στο νερό. Επειδή το αφέψημα είναι λίγο πικρό, χρησιμοποιείται ανά φλυτζάνι μια κουταλιά του γλυκού μέλι ή ζάχαρη. 

Ως προς την συλλογή της αλισφακιάς καταλληλότερη εποχή θεωρείται το θέρος ή αρχές του φθινοπώρου, προτού βρέξει, επειδή τότε το φυτό έχει λιγότερους πικρούς χυμούς, περισσότερα αιθέρια έλαια και εντονότερο άρωμα. Ξηραίνεται σε σκιερό και καλώς αεριζόμενο μέρος για να μην μουχλιάσει και να μην αλλοιωθεί και φυλάσσεται σε κατάλληλο μέρος. 

Από την αλισφακιά εξάγεται με απόσταξη το αλισφακέλαιον ή φασκομηλόλαδο, αιθέριο έλαιο, χρησιμοποιούμενον στην οικιακή ιατρική ως παυσίπονο, ιδιαίτερα στον πονόδοντο (οδονταλγίες), στους πόνους της κοιλιακής χώρας (στομάχου, εντέρων) κ.λπ. 

Επίσης χρησιμοποιείται για εντριβές, συνήθως αναμεμειγμένο με ρακή. Σύμφωνα με τη λαϊκή ιατρική, με το αφέψημα της αλισφακιάς και ξύδι θεραπεύεται η ουλίτιδα (γαλουφάς). 

Το αφέψημα της αλισφακιάς θεωρείται τονωτικό, αποχρεμπτικό, αντιδιαρροϊκό, ανθιδρωτικό, μαλακτικό. Επίσης πιστεύεται ότι καταπολεμεί την πιτυρίδα (ποικιλόχρους πιτυρίασις) και άλλων δερματικών νοσημάτων. Ακόμη χρησιμοποιείται μαζί με στίψη για γαργάρες στο λαιμόπονο. 

Η αλισφακιά θεωρείται αιμοστατική και χρησιμοποιείται συνήθως κατά την εξαγωγή των οδόντων. Παλαιότερα συνηθίζετο να καπνίζουμε πίππα φύλλα αλισφακιάς προς στερέωση κινουμένων οδόντων.

Σύμφωνα με νεώτερες έρευνες το αιθέριο έλαιο, το οποίο παράγεται από την αλισφακιά, περιέχει κυρίως οργανικές ενώσεις: θυιόνη, κινεόλη και καμφορά και έχει αντιβακτηριοστατικές ιδιότητες (Π. Γεωργούδης, φυτά σε ρόλο εντομοκτόνων, εν εφημερ. "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" αρ. φ. 1299/22-12-2002, σ. 60). 

Ο λαός μας γνωρίζει από εμπειρία τις πολλαπλές ιδιότητες της αλισφακιάς και την χρησιμοποιεί από παλαιά για τη συντήρηση καρπών και τροφίμων. Τα αιθέρια έλαια και το έντονο, χαρακτηριστικό άρωμα των φύλλων και των βλαστών της αλισφακιάς, δρουν αποτρεπτικά για βλαβερά έντομα και παράσιτα και συγχρόνως διάκεινται φιλικά προς το φυσικό περιβάλλον.

* Γράφει ο Δρ. Ιωάννης Ηλ. Βολανάκης

Έφορος Αρχαιοτήτων ε.τ.

Η ΡΟΔΙΑΚΗ http://www.rodiaki.gr/article/82401/elelifaskos-o-farmakeytikos#ixzz4gTeJpFQO

***************

Φασκόμηλο-Αλισφακιά

Αρισμαρί και ρίγανη, φασκομηλιά, φλισκούνι,

θύμος, μυρθιά και καντιφές τρυπούνε μου τ΄ αρθούνι.

H Salvia είναι γένος Αγγειόσπερμων Δικότυλων φυτών που ανήκει στην τάξη Λαμιώδη (Lamiales), της οικογένειας των Λαμιίδων ή Χειλανθών (Lamiaceae ή Labiatae).

Το όνομα του γένους Salvia προέρχεται από το λατινικό ρήμα salvare (=σώζω ζωές). Ονομάζεται επίσης ελελίφασκος ή αλισφακιά.

Θεωρήθηκε ιερό βότανο από τους Έλληνες που το αφιέρωσαν στο Δία και από τους Ρωμαίους που το πήγαν στη Βρετανία. Για το κοινό αυτό βότανο οι Άραβες λένε "πώς μπορεί να πεθάνει ένας άνθρωπος που έχει στο κήπο του φασκόμηλο;". Το φασκόμηλο ήταν γνωστό και στην αρχαιότητα. Οι πρόγονοί μας το χρησιμοποιούσαν σαν πολυφάρμακο και το αναφέρουν ο Διοσκουρίδης, ο Αέτιος, ο Ιπποκράτης και ο Γαληνός, οι οποίοι το εκθείαζαν ιδιαιτέρως. Είναι ανώτερο σαν αφέψημα και από το Ευρωπαϊκό τσάι.

Οι Λατίνοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές. Ήταν το φυτό της αθανασίας.

Κατά το μεσαίωνα, χρησιμοποιόταν πλατιά για προβλήματα υγείας και ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να φυτεύεται σε λαχανόκηπους και στους κήπους στα μοναστήρια. Σε επιδημίες, ειδικά αυτές της χολέρας, πίστευαν ότι όποιος έχει στο σπίτι του φυτεμένη φασκομηλιά δε φοβάται το θάνατο (Ζαννέτου-Παντελή 2000).

Οι Κινέζοι το ονομάζουν ελληνικό βραστάρι και το θεωρούν καλύτερο από το τσάι. Εκτιμούσαν τόσο πολύ τη φασκομηλιά σαν βότανο, ούτως ώστε στην ακμή του εμπορίου του κινέζικου τσαγιού με την Δύση, αντάλλασσαν 2 δέσμες κινέζικο τσάι με μια δέσμη φασκόμηλο. Οι Γάλλοι το ονομάζουν ελληνικό τσάι και το χρησιμοποιούν όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι όχι μόνο για φαρμακευτικούς αλλά και για μαγειρικούς σκοπούς. Οι Άραβες θεωρούσαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα πάντα.

Η χρήση του Φασκόμηλου ήταν ήδη γνωστή στους Ιάπωνες, αλλά και στους ιθαγενείς Ινδιάνους της Αμερικής. Για τη δράση του Φασκόμηλου, συναντάμε επίσης αναφορές από τα τέλη του 16ου αιώνα. Από τότε ο βοτανολόγος John Gerard υποστήριζε ότι το Φασκόμηλο είναι καλό για το κεφάλι και ότι επιταχύνει τη λειτουργία του νευρικού συστήματος και της μνήμης. Πρόσφατα, πειράματα επιβεβαίωσαν την ιδιότητα του Φασκόμηλου

να ενισχύει τη μνήμη. Πιστεύεται ότι αυξάνει τα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη, που βοηθάει στη μετάδοση των εγκεφαλικών μηνυμάτων. Τα επίπεδα της ακετυλοχολίνης παρουσιάζουν μείωση και στους ασθενείς της νόσου του Αλτσχάιμερ, και πιθανόν το φασκόμηλο να βοηθά στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της ασθένειας (Akhondzadeh et al., 2003, Perry et al., 1999).

Το γένος Salvia περιλαμβάνει περίπου 900 είδη ποωδών και ξυλωδών φυτών που είναι ιθαγενή των εύκρατων και τροπικών περιοχών της γης και ιδιαίτερα του Νέου Κόσμου. Είναι φυτά με φύλλα ακέραια ή διαιρεμένα, ανάλογα με το είδος, τα οποία διατάσσονται αντίθετα, και άνθη συνήθως κόκκινα, μωβ ή μπλε που διατάσσονται σε μασχαλιαίους σπονδύλους.

Ορισμένα είδη καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά για τα εντυπωσιακά άνθη τους. Γνωστότερο από αυτά είναι το είδος S. splendens της Βραζιλίας κοινώς γνωστό ως «φλόγες» για τα πυρόξανθα άνθη που έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα βαθυπράσινα ωοειδή φύλλα.

Άλλα καλλιεργούμενα ως καλλωπιστικά είδη είναι τα:

S. azurea, με μπλε άνθη

S. elegans, με πορτοκαλοκόκκινα άνθη

S. guaranitica, με σκούρα μπλε ή μωβ άνθη

S. wagneri, δενδρόμορφο θαμνώδες φυτό με ταξιανθίες από τριχωτά πυρόξανθα άνθη

Το είδος S. argentea καλλιεργείται για το τριχωτό γκρίζο χειμερινό του φύλλωμα.

Εκχυλίσματα των ειδών S. trifolia, S. lyrata, S. officinalis, S. pratensis χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική και στη λαϊκή θεραπευτική.

Στην Ελλάδα απαντούν αυτοφυή 23 είδη Salvia κοινώς γνωστά ως αγριοσφακιά, αλισφακιά, μηλοσφακιά, φασκομηλιά, σπατζιά, χαχομηλιά (Davis 1982). Σημαντικότερα από αυτά είναι:

• S. glutinosa, φύεται σε δάση στις ορεινές κυρίως περιοχές

• S. horminum, φύεται σε ξηρούς βραχώδεις τόπους

• S. pomifera, κοινώς γνωστό ως πικρή φασκομηλιά (Cretan sage) φύεται στη Ν. Ελλάδα σε υψόμετρο 0-500 m., στην Κρήτη μέχρι τα 1200 m., σε πετρώδεις λοφοπλαγιές (φυτό ημιθαμνώδες, ύψους 1 μέτρου με λείες στρογγυλές κηκίδες στο βλαστό, οι οποίες τρώγονται από τους Αραβες και λέγεται ότι σβήνουν τη δίψα παλιότερα οι χωρικοί συνέλεγαν τις κηκίδες αυτές την Πρωτομαγιά και τις έβραζαν σε ζάχαρη)

• S. sclarea (Clary sage). Είναι κοινώς γνωστό με τα ονόματα αγιάννης, γοργόγιαννης κ.ά. Φύεται στην Ήπειρο και τη Μακεδονία σε υψόμετρο 300-900 m. σε ξηρούς βραχώδεις τόπους και κατά μήκος των δρόμων. Είναι διετές ποώδες φυτό με έντονα αρωματικά τριχωτά καρδιόσχημα φύλλα και λευκά άνθη, τα οποία όπως και τα φυλλοειδή βράκτια κάτω από αυτά έχουν ροζ ή βιολετί αποχρώσεις (από το είδος αυτό λαμβάνεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και στην παρασκευή καλλυντικών, για τη νόθευση του κρασιού, σε ηδύποτα, στην φαρμακευτική κ. ά.). Καλλιεργείται ευρέως στη Γαλλία, τη Βουλγαρία, την πρώην ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ. Θεωρείται επίσης ότι παρουσιάζει οιστρογονική και αντιμυκητιακή δράση (Carruba et al., 2002, Fournier 1948).

• S. triloba ή fruticosa, κοινώς γνωστό ως αλισφακιά (Greek sage) φύεται στη Ν. Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου σε περιοχές χαμηλών υψομέτρων (<300m .="" 1200m.="" div="">

Σημαντικότερο είδος του γένους είναι η Salvia officinalis, η κοινή φασκομηλιά (Dalmatian sage) και φύεται στην Ήπειρο σε υψόμετρο 300-800 m.

Η φασκομηλιά είναι πολυετές θαμνόμορφο φυτό, με πολυάριθμα ανορθωμένα κλαδιά, ύψους 0.30 – 0.50 m., με έντονη αρωματική οσμή, το οποίο απαντά σε πολλές περιοχές της Ελλάδας σε χέρσους, ξηρούς, πετρώδεις τόπους. Τα φύλλα είναι λογχοειδή ή επιμήκη, ρυτιδωμένα παχιά λευκοπράσινου χρώματος, λεπτώς οδοντωτά. Τα κατώτερα φέρουν αρκετά ανεπτυγμένο ποδίσκο, ενώ τα ανώτερα δεν έχουν ποδίσκο και είναι οξύληκτα. Τα άνθη φύονται σε σπονδύλους ανά 3-6 και ανθίζουν από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο. Πολλοί το θεωρούν το ίδιο με το τσάι του βουνού, αλλά το λάθος είναι μεγάλο και σημαντικό, διότι οι ιδιότητές τους διαφέρουν, όπως άλλωστε και η γεύση τους. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες είναι εξαιρετικές. Η φασκομηλιά καλλιεργείται ως φυτό φαρμακευτικό και ως καρυκευματικό, ενώ μια ποικιλία με ποικιλόχρωμα άνθη καλλιεργείται ως καλλωπιστικό. Από τις καλλιέργειες των φαρμακευτικών φυτών συλλέγονται από τον Μάιο και μετά, οι φυλλοφόροι βλαστοί, οι οποίοι αποξηραίνονται.

Το φυτό έχει στομαχικές, τονωτικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες ενώ χρησιμοποιείται και κατά των νευραλγιών. Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, παρασκευάζουν από τα φύλλα αφέψημα, το γνωστό φασκόμηλο. Χρησιμοποιείται επίσης ως καρυκευματικό σε διάφορα εδέσματα και ζωμούς, καθώς και για τον αρωματισμό του ξυδιού, μέσα στο οποίο τοποθετούνται ανθισμένα κλαδάκια του φυτού. Επί πλέον η φασκομηλιά θεωρείται ως άριστο μελισσοτροφικό φυτό, παρέχοντας εκλεκτής ποιότητας μέλι.

Στην μαγειρική χρησιμοποιείται για να νοστιμίζει κυρίως φαγητά με κρεατικά.

Ως καλλυντικό συνιστάται για λιπαρά δέρματα, ως μάσκα για βαθύ καθαρισμό του προσώπου και ως ατμόλουτρο.

Είναι ιδιαίτερα τονωτικό λόγω της τανίνης που περιέχει. Είναι καλό φάρμακο κατά της ατονίας του στομάχου και των εντέρων αλλά και απολυμαντικό και αποχρεμπτικό σε περίπτωση κρυολογημάτων. Θεωρείται τονωτικό της μνήμης και καταπολεμά τη νωθρότητα. Το φασκόμηλο είναι ευεργετικό στα μαλλιά και στυπτικό με μάσκα στο πρόσωπο.

Σε αρκετούς θάμνους σχηματίζονται σκληρά, χνουδωτά σφαιρίδια, οφειλόμενα σε προσβολή εντόμων. Επειδή μοιάζουν με καρπούς, ο λαός τα αποκαλεί «μήλα της φασκομηλιάς», απ’ όπου το φυτό πήρε το όνομά του.

Παλιότερα τα μασούσαν για να καθαρίσουν τα δόντια τους. Το αφέψημά του χρησιμοποιείται στη θεραπεία της ουλίτιδας και των δερματικών παθήσεων. Το αιθέριο έλαιό του κατά του πονόδοντου.

Στη Μάνη, αλισπακίδα λέγεται ο καρπός της φασκομηλιάς, η φασκομηλιά λέγεται σπάκα από το αρχαίο σφάκος, καθώς και η αλισπακίδα από το αρχαίο ελελίσφακος. Άργαση λένε το βρασμένο νερό με φύλλα βελανιδιάς και φασκομηλιάς, με το οποίο πλένουν τα πιθάρια.

Η φαρμακευτική χρήση του φυτού ανάγεται στις αρχές του 18ου αιώνα, οπότε και το χρησιμοποιούσαν ως ανθιδρωτικό. Η φασκομηλιά δρα επίσης κατασταλτικά και στην έκκριση των μαστικών αδένων και, σε μικρό βαθμό κατά του σακχαρώδη διαβήτη. Τα φύλλα διαθέτουν σπουδαίες αντισηπτικές, σπασμολυτικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες. Η φασκομηλιά χρησιμοποιείται στη θεραπευτική με τη μορφή αφεψήματος για πλύση του στόματος σε περίπτωση τραυμάτων της στοματικής κοιλότητας (στοματίτιδα, φαρυγγίτιδα, ουλίτιδα) και εσωτερικά ως ανθιδρωτικό (ιδιαίτερα κατά του νυχτερινού ιδρώτα φυματικών και νευρασθενών), ενώ σε μικρές δόσεις χρησιμοποιείται ως στομαχικό, σπασμολυτικό, άφυσο (παρεμποδίζει την δημιουργία αερίων στα έντερα), ουραγωγό και εμμηναγωγό.

Απόσπασμα από :

"Βοτανική εξάπλωση και χρήσεις στη λαϊκή θεραπευτική ειδών του γένους Salvia L. (φασκόμηλο)."

των : Δρ. Διαμάντω Μ. Λάζαρη, Λέκτορας Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Φαρμακευτικής, Τομέας Φαρμακογνωσίας – Φαρμακολογίας, Εργαστήριο Φαρμακογνωσίας και

Δρ. Σκαλτσά Ελένη, Αναπλ. Καθηγήτρια Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Φαρμακευτικής, Τομέας Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων

http://www.idaiagi.gr/el/C645E720

**************

Φασκόμηλο: Θεραπευτικές ιδιότητες και τρόπος χρήσης

Οι ιδιότητες του φασκόμηλου θα σας ενθουσιάσουν. Πρόκειται για ένα φυτό με πάρα πολλές χρήσεις, από τη μαγειρική μέχρι την ομορφιά.

Όνομα: φασκόμηλο

Επιστημονική ονομασία: Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός – Salvia officinalis

Οικογένεια: Χειλανθή

Άλλα ονόματα: φασκομηλιά, αλιφασκιά, φάσκος, σφάκα, αγριοφασκιά

Διαβάστε επίσης πως το φασκόμηλο δρα εναντίον της κάντιντα, των φλεγμονών και των λοιμόξεων του στόματος, καθώς και μια εκπληκτική συνταγή αδυνατίσματος με το υπέροχο αυτό βότανο.

Περιγραφή

Είναι ένας θάμνος ή δενδρόθαμνος, αυτοφυής στη Νότια Ευρώπη και τις Μεσογειακές χώρες που εισήχθη σχετικά πρόσφατα και αυτοφύεται ή ημιαυτοφύεται και σε ορισμένες περιοχές της Κεντρικής Ευρώπης.

Η φασκομηλιά είναι τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα, ώστε οι Γάλλοι την ονομάζουν «τσάι της Ελλάδας». Το φασκόμηλο κυρίως βρίσκεται στην Νότια Ελλάδα (Πελοπόννησο- Νησιά), αλλά γενικά στη χώρα μας υπάρχουν 20 είδη φασκόμηλου. Προτιμά ηλιόλουστες περιοχές και πετρώδη, άγονα εδάφη.

Το φασκόμηλο είναι ένα από τα πιο χαρισματικά και πλούσια σε ιδιότητες βότανα της Ελλάδος. Στο Άγιο Όρος, θα το βρούμε φυτεμένο σε όλες τις αυλές των κελιών και των μοναστηριών αφού αποτελεί απαραίτητο γιατρικό αλλά και εξαίρετο αφέψημα για όλο το χειμώνα. Σε κάποια μοναστήρια γίνεται πλέον συστηματική καλλιέργεια και αποξήρανση του χαρισματικού αυτού φυτού.

Το ύψος του φτάνει τα 20-60 εκατοστά. Το κατώτερο μέρος είναι ξυλώδες. Η πάνω επιφάνεια των τετραγωνικών κλάδων καλύπτεται με βελούδινο τρίχωμα.

Τα φύλλα έχουν μήκος 3-10 εκατοστά κι 1,5-5 εκατοστά πλάτος. Είναι μεγάλα, απέναντι ωοειδή και επιμήκη, με γκριζοπράσινο χρώμα. Τα άνθη είναι φωτεινά μπλε προς βιολετί-μπλε με μήκος 2-3 εκατοστά, με μικρό το ανώτερο χείλος και βρίσκονται σε κυκλική ταξιανθία, σε ομάδες των 4-8.

Χρησιμοποιούμενα μέρη είναι τα φύλλα μετά από αποξήρανση σε σκιά αλλά και τα άνθη.

Τα φύλλα συλλέγονται λίγο πριν ή κατά την αρχή της ανθοφορίας με ξηρό και ηλιόλουστο καιρό, το Μάιο ή τον Ιούνιο. 

Τα ξηραίνουμε σε θερμοκρασία που να μην ξεπερνά τους 35ο C.

Συστατικά

Το φασκόμηλο περιέχει πτητικό έλαιο που περιλαμβάνει 30% θουγιόνη, 5% κινεόλη, λιναλόλη, βορνεόλη, καμφορά, σαλβένιο και πινένιο, ένα πικρό στοιχείο, τανίνες, τριτερπενοειδή, φλαβονοειδή, οιστρογόνες ουσίες και ρητίνη.

Το φυτό αυτό που έχει ισχυρή και αρωματική μυρωδιά και θερμή, υπόπικρη γεύση, περιέχει 2% πράσινο αιθέριο έλαιο, ανάλογο με εκείνο της αψιθιάς, περιέχει εκτός των παραπάνω και τανασετόνη και πικρές ουσίες όπως πικροσαλβίνη κλπ. Τέλος, 1 κιλό εκχυλίσματος φασκόμηλου περιέχει 6000 διεθνείς μονάδες εστρόνης.

Ιστορία και παράδοση

Χρησιμοποιείται από τα πολύ αρχαία χρόνια. Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν ιερό φυτό και το είχαν αφιερώσει στο θεό Δία. Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα υποδέχονταν τους άνδρες από τον πόλεμο με ένα ρόφημα από φασκόμηλο για να «διεγείρουν» τη γονιμότητα.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έδιναν στις γυναίκες να πίνουν φασκόμηλο, για να αυξήσουν τη γονιμότητά τους.

Οι Άραβες αναρωτούνται: «Πώς μπορεί ο άνθρωπος να πεθάνει, όταν έχει στον κήπο του φασκόμηλο;» και πίστευαν ότι μπορούσε να θεραπεύσει τα πάντα.

Οι σπουδαίες ιδιότητες του φασκόμηλου εκθειάζονται από το Θεόφραστο, τον Ιπποκράτη, Διοσκουρίδη, Γαληνό, Αέτιο κ.α

Οι Λατίνοι ονόμαζαν τη φασκομηλιά, ιερό φυτό (herba sacra). Τη θεωρούσαν το ιερό φυτό της αθανασίας και τη χρησιμοποιούσαν σε τελετές, ενώ εκείνοι της Σχολής του Σαλέρνο έλεγαν για το φασκόμηλο ότι δεν υπάρχει άλλο, καλύτερο φάρμακο κατά του θανάτου.

Οι Κινέζοι, στους οποίους γνώρισαν τη φασκομηλιά οι Ολλανδοί, την εκτίμησαν τόσο πολύ ώστε άλλαζαν 2 κιβώτια τσαγιού δικού τους με 1 κιβώτιο φασκόμηλου.

Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις

-Η πιο αξιοσημείωτη θεραπευτική αρετή του φασκόμηλου είναι ότι παρεμποδίζει την εφίδρωση (η δράση αυτή αρχίζει 2 ώρες μετά την πρόσληψη του ποτού και μπορεί να κρατήσει πολλές μέρες).

-Επίσης έχει αντιβιοτική, αντιμυκητική, αντισπασμωδική και υπογλυκαιμική δράση.

-Σταματά την παραγωγή γάλακτος, είναι αντιφυσητικό, σπασμολυτικό, τονωτικό, αντιδιαρροϊκό και έχει οιστρογόνο επίδραση.

-Ασκεί βλεννολυτική δράση (βήχας, ιγμορίτιδα).

-Σαν στυπτικό, διεγερτικό και τονωτικό, προκαλεί μια θερμότητα στο στομάχι, διευκολύνει τη χώνεψη, προκαλεί τη διούρηση, επιταχύνει την κυκλοφορία, ασκεί σημαντική επίδραση στον εγκέφαλο και σαν αντισπασμωδικό και κατευναστικό φάρμακο, μετριάζει τον ερεθισμό του νευρικού συστήματος.

-Είναι το ισχυρότερο προοιστρογονικό βότανο, χρήσιμο ως εκ τούτου, στα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης και δυσμηνόρροιας (εμμηναγωγό), ιδιαίτερα στις εφιδρώσεις.

-Το φασκόμηλο με τη μορφή αφεψήματος είναι ιδανικό για την θεραπευτική του στόματος σε περίπτωση τραυματισμών, άφτρων, φαρυγγίτιδας και κατά της ουλίτιδας.

-Διεγείρει τα νεύρα, τα επινεφρίδια και το κυκλοφορικό σύστημα. Συνιστάται για κάθε μορφή ατονίας και αδυναμίας, νευρικής αδυναμίας, τρόμου, ίλιγγου και νευραλγιών.

-Δρα κατά του σακχάρου, των ρευματισμών, της ουρικής αρθρίτιδας και της διάρροιας.

-Το φασκόμηλο χάριν στη δράση των αντιοξειδωτικών έχει την ικανότητα να αποσβένει τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται στον άνθρωπο από διάφορους μηχανισμούς και που είναι υπεύθυνες για πολλές χρόνιες παθήσεις.

-Τονώνει και αναζωογονεί τους κουρασμένους και πονεμένους μύες. Ανακουφίζει τις κράμπες.

-Το έλαιο ή τα αποξηραμένα φύλλα προστίθενται στο ζεστό νερό και γίνονται γαργάρα. Το συγκεκριμένο βότανο έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και παρέχει ένα χαλαρωτικό αίσθημα στο λαιμό.

-Το φασκόμηλο (κυρίως το αιθέριο έλαιο) βελτιώνει τη μνήμη αλλά και τη διαδικασία επεξεργασίας πληροφοριών. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal Pharmacological Biochemical Behavior, διαπιστώθηκε πως άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, θα ήταν καλό να έχουν στη διατροφή τους το φασκόμηλο.

-Λέγεται ότι οξύνει τη διάνοια και ιδιαίτερα την οξυδέρκεια.

Τα μήλα δεν είναι καρπός του φασκόμηλου 

αλλά δημιουργούνται από το τσίμπημα κάποιου 

είδους σφήκας (gall wsap) στο βλαστό.

Πολλοί τα ξεφλουδίζουν και τα τρώνε, 

είναι ζουμερά, νόστιμα, με πολύ ωραίο άρωμα 

και πολλές θρεπτικές ουσίες.
Δε θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, 

θα σας παραπέμψω όμως στον δικό μας, τον Κλεόβουλο.
Μέτρον άριστον

Γιάννος Ελενίτσας γεωπόνος.

Άλλες χρήσεις

-Βοηθά στα τσιμπήματα από κουνούπια και σφήκες, τρίβοντας με τα φρέσκα φύλλα του φασκόμηλου, το ερεθισμένο σημείο.

-Είναι ευεργετικό για τα μαλλιά, αν το χρησιμοποιούμε στο ξέβγαλμα.

-Στη μαγειρική χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό διαφόρων ζωμών, φαγητών και του ξιδιού ενώ θεωρείται και μελισσοτροφικό φυτό παρέχοντας μέλι εκλεκτής ποιότητας.

-Το ποδόλουτρο με έγχυμα φασκόμηλου δροσίζει και ασκεί αποσμητική δράση.

-Βελτιώνει το χρώμα των σκούρων και γκρίζων μαλλιών. Τονώνει και δίνει λάμψη στα ξηρά και ευαίσθητα μαλλιά.

-Είναι στυπτικό, σαν μάσκα στο πρόσωπο.

-Ως καλλυντικό συνιστάται για λιπαρά δέρματα, ως μάσκα για βαθύ καθαρισμό του προσώπου και ως ατμόλουτρο.

-Η αντιοξειδωτική δράση του, το κάνει χρήσιμο στη βιομηχανία τροφίμων αφού είναι συντηρητικό και αντικαθιστά τα συνθετικά συντηρητικά, στις βιομηχανίες παραγωγής και συσκευασίας προϊόντων τυριών, λαχανικών, επεξεργασμένων τροφών και αναψυκτικών.

-Το φασκόμηλο χρησιμοποιείται και στην αρωματοποιία.

-Η γεύση του είναι αρκετά πιπεράτη και ταιριάζει πολύ με λιπαρά κρεατικά και τυριά. Επίσης ταιριάζει με ψάρια και θαλασσινά.

Παρασκευή – δοσολογία

Έγχυμα

Ρίξτε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κ.γ φύλλα και αφήστε το για 10 λεπτά και μετά, σουρώνετε. Πίνετε τρεις φορές την ημέρα.

Βάμμα

2-4 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

Πλύσεις του στόματος

Ρίξτε 2 κ.γ φύλλα σε ½ λίτρο νερό, βράστε το και κατόπιν, κατεβάστε το από τη φωτιά και αφήστε το σκεπασμένο για 15 λεπτά. Κάντε βαθιές γαργάρες με το ζεστό ρόφημα επί 5-10 λεπτά, αρκετές φορές την ημέρα.

Έμβρεγμα

Βάζουμε 80 γρ. φύλλα μέσα σε 1000 γρ. κρασί Σάμου και τα αφήνουμε να μουσκέψουν για 8 μέρες. Παίρνουμε καθημερινά 1-3 κ.σ μετά το φαγητό.

Ενδιαφέροντα

Ως διεγερτικό της ερωτικής διάθεσης ο Leclerc συνιστά ένα κρασί που φτιάχνεται αν βάλουμε 80 γραμμάρια φύλλα φασκόμηλου σε ένα λίτρο καλό μαύρο κρασί για μια εβδομάδα και πίνουμε λίγο κάθε μέρα.

Για να εντάξετε το φασκόμηλο στην καθημερινότητά σας:

Φτιάξτε μικρά μπρουσκετάκια και σερβίρετέ τα με λάδι, φασκόμηλο και σκόρδο.

Χρησιμοποιήστε το φασκόμηλο ως καρύκευμα για τη σάλτσα ντομάτας σας.

Προσθέστε φρέσκο φασκόμηλο στις ομελέτες σας.

Φτιάξτε δροσιστική σαλάτα από φύλλα φασκόμηλου, πιπεριές, αγγούρια, κρεμμύδια και γιαούρτι.

Τοποθετήστε μερικά φρέσκα φύλλα φασκόμηλου στο ψάρι ή στο κοτόπουλο και ψήστε το στη λαδόκολλα.

Δοκιμάστε το Λικέρ με Φασκόμηλο που φτιάχνουν στα μοναστήρια.

Χρησιμοποιείστε το για να φτιάξετε υπέροχα αρωματικά ξύδια.

Προφυλάξεις

Μεγάλες ποσότητες φασκόμηλου προκαλούν τοξικά φαινόμενα.

Το φασκόμηλο διεγείρει τους μύες της μήτρας, γι’ αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Σε μεγάλες δόσεις αυξάνει τη ροή του αίματος στα υπογάστρια όργανα και πιθανώς είναι επιβλαβές στο νευρικό σύστημα.

Το φασκόμηλο καλό θα είναι να αποφεύγεται από άτομα υπερτασικά και αιματώδους κράσεως καθώς και από παιδιά λόγω της διεγερτικής του επίδρασης. Δεν πρέπει να λαμβάνεται συνεχόμενα πάνω από δύο βδομάδες εξαιτίας των πιθανών τοξικών επιδράσεων του αιθερίου ελαίου της θουξόνης.

Η χρήση του πρέπει να γίνεται με σύνεση γιατί υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από υπερβολική χρήση που οφείλεται κυρίως στην ουσία θουγιόνη που υπάρχει στο φυτό.

Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις.

Εναλλακτική Δράση Εγκυκλοπαίδεια της Φύσης

http://enallaktikidrasi.com/2016/04/faskomilo-idiotites-xrisi/

Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ (ΡΟΔΟΣυλλέκτης)