Δάφνη: Ένα αρωματικό φυτό με θεραπευτικές δράσεις (τρόποι χρήσης)

Δάφνη: Θεραπευτικές δράσεις και τρόποι χρήσης 

Όνομα: Δάφνη 

Επιστημονική ονομασία: Δάφνη η ευγενής – Laurus nobilis 

Οικογένεια: Δαφνοειδών 

Άλλα ονόματα: Βαγιά, βάια, δαφνολιά, φυλλάδα, λάβρος, 

Περιγραφή 

Η δάφνη είναι μια πολυετής πόα που ενδημεί στις μεσογειακές χώρες και στην Ασία. Προτιμά τις υγρές τοποθεσίες και απαιτεί χώμα πλούσιο, άφθονο ήλιο και προστασία από τον άνεμο. Θα τη συναντήσουμε στα δάση ή στα βράχια κοντά στην ακτή. Καλλιεργείται με σπόρους αλλά και ως καλλωπιστικό σε κήπους και για χρήση στη μαγειρική. 

Ο κορμός της έχει σκούρο φλοιό. Τα φύλλα της είναι αειθαλή, λογχοειδή, δερματώδη και ελαφρώς κυματιστά στα άκρα και αναδίδουν άρωμα, αν τα τρίψουμε. 

Τα άνθη της έχουν ανοιχτοκίτρινο χρώμα και ανθίζουν από το Φεβρουάριο μέχρι τον Απρίλιο σε μικρές συστάδες, στις μασχάλες των φύλλων. 

Τα θηλυκά άνθη τα οποία φύονται σε χωριστούς μίσχους, δίνουν μαύρους ποειδείς καρπούς, στο μέγεθος ενός μικρού κερασιού, οι οποίοι έχουν πράσινη, λιπώδη και εξαιρετικά αρωματική σάρκα. 

Τα φύλλα της συλλέγονται όλο το χρόνο. Για να έχουμε πάντα φρέσκια δάφνη, είναι καλύτερο να αγοράζουμε μικρά φυτά, τα οποία θα μεταφυτεύουμε την άνοιξη. 

Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τους καρπούς και τα φύλλα (χωρίς τους μίσχους). Ο πολλαπλασιασμός γίνεται εύκολα, με σπόρους, παραφυάδες και εμβολιασμό. 

Υπάρχουν αρκετές ποικιλίες που ξεχωρίζουν, ανάλογα με το σχήμα και το μέγεθος των φύλλων, με κυριότερη τη Latifolia που έχει μεγάλα φύλλα και σχήμα ωοειδές και την Augustifolia με στενά φύλλα. 

Η καλλιέργεια της δάφνης δεν παρουσιάζει προβλήματα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη , από τα όξινα έως τα αλκαλικά , και από τα αμμώδη έως και τα αργιλώδη ,αντέχει την ξηρασία και την παγωνιά -30 C . 

Τα συχνά ποτίσματα και περιοδικές (κάθε μήνα) λιπάνσεις με πλήρη λιπάσματα, στο διάστημα Μαίου – Σεπτεμβρίου, ευνοούν τη γρήγορη ανάπτυξη του φυτού και τη δημιουργία πλούσιου, ζωηρού, βαθυπράσινου φυλλώματος. Προσβάλλεται συχνά από κοκκοειδή (μικρά έντομα) και πρέπει να ψεκάζεται με κατάλληλα εντομοκτόνα. 

Τα λαμπερά και εντυπωσιακά φύλλα της δάφνης χάνουν το χρώμα τους αλλά και μέρος του ωραίου αρώματός τους όταν αποξηρανθούν. Η αποξήρανση του φυτού θα πρέπει να γίνεται σε σκιά, μακριά από τον ήλιο. 

Συστατικά 

Η δάφνη περιέχει έως και 3% πτητικό έλαιο, που περιλαμβάνει κινεόλη, οξικό άλας, λιναλοόλη, τανίνη, ρητίνη και γλίσχρασμα, σεσκιτερπενικές λακτόνες και αλκαλοειδή ισοκινολίνης. Ο πολτός των καρπών της περιέχει σημαντικό ποσοστό λιπιδίων. 

Περιέχει επίσης, δαφνίνη, δαφνόνη, κερί, άμυλο, βασορίνη, λευκωματίνη και σάκχαρο. Τα φύλλα και οι καρποί είναι αρωματικά με γεύση υπόπικρη. Αν τα μασήσουμε θα αισθανθούμε ζέστη και άφθονο σάλιο. 

Ιστορία και παράδοση 

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, η Δάφνη ήταν κόρη του ποταμίσιου θεού Λάδωνα και ήταν μια πανέμορφη και ελεύθερη κοπέλα. Όταν την πρωτοσυνάντησε ο θεός Απόλλωνας, την ερωτεύτηκε αμέσως και θέλησε να συνευρεθεί ερωτικά μαζί της. Η Δάφνη για να τον αποφύγει, κατέφυγε στη μητέρα της Γαία, η οποία τη μεταμόρφωσε σε ένα όμορφο και λυγερόκορμο δένδρο. Ο θεός Απόλλωνας, για να παρηγορηθεί, έκοψε φύλλα από αυτό το δένδρο και στεφανωμένος έφτασε στο Μαντείο των Δελφών. 

Από τότε, οι αρχαίοι Έλληνες στεφάνωναν τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων με τα φύλλα της Δάφνης ενώ η Πυθία, τα χρησιμοποιούσε για τις μαντείες της. 

Η δάφνη εκτός από το θεό Απόλλωνα ήταν επίσης αφιερωμένη και στο θεό Ασκληπιό, αφού οι φαρμακευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Η δάφνη θεωρούνταν σύμβολο σοφίας και ποίησης. 

Συμβόλιζε επίσης, για τους προγόνους μας, την ευημερία και προστάτευε τα σπίτια από την κακοτυχία και τους κεραυνούς, όπως πίστευαν. Ακόμη και σήμερα όμως, η δάφνη ταυτίζεται με τη δόξα, τη νίκη και την υπεροχή. 

Οι Έλληνες γιατροί χρησιμοποιούσαν ευρέως τα φύλλα και τους καρπούς της δάφνης, για τις τονωτικές της ιδιότητες, στο στομάχι και την ουροδόχο κύστη. 

Ο Ιπποκράτης τη χορηγούσε ως αναλγητικό μετά τον τοκετό και σε διάφορα γυναικολογικά προβλήματα και με το δαφνέλαιο θεράπευε τη στειρότητα. 

Ο Διοσκουρίδης χρησιμοποιούσε το φλοιό της για να διαλύσει τις πέτρες των νεφρών και να ανακουφίσει τους ασθενείς από τις λοιμώξεις του ήπατος. Τα συνιστούσε επίσης, εναντίον των ρευματισμών, της αρθρίτιδας, της δυσπεψίας και της αεροφαγίας. 

Κατά την Αναγέννηση, ο γιατρός Thibault Lesrleigney θεωρούσε τη δάφνη πανάκεια. 

Οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν Laurare (εξυμνώ) γιατί πίστευαν ότι το δέντρο αξίζει τις μεγαλύτερες τιμές. Μπροστά στις πύλες των αυτοκρατορικών ανακτόρων φύτευαν δάφνες σε δενδροστοιχίες και για αυτό ο Πλίνιος την είχε ονομάσει θυρωρό και φύλακα των αυτοκρατόρων. 

Οι Βεδουίνοι της ερήμου γνώριζαν το φυτό και έβαζαν στον καφέ τους ένα φύλλο δάφνης για να τον αρωματίσουν. 

Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις 

-έχει χωνευτικές ιδιότητες, διεγείρει τη στομαχική ατονία, διεγείρει την όρεξη και καταπολεμά τις ζυμώσεις. 

-έχει αντισηπτική δράση. 

-συνιστάται ως αποχρεμπτικό και είναι πολύτιμη κατά των κρυολογημάτων, της βρογχίτιδας και του ρινικού κατάρρου. 

-Έχει ιδιότητες αντισηπτικές, σπασμολυτικές, αρωματικές, πεπτικές, χολαγωγές και εφιδρωτικές. 

-κατά των στοματικών ελκών. 

-η σκόνη των φύλλων της δάφνης έχει αντιπυρετικές ιδιότητες. 

-εξωτερικά, χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των ρευματικών πόνων. 

-η αποξηραμένη σκόνη των φύλλων της χρησιμοποιείται στις ρινορραγίες. 

-εισπνοή ως αιθέριο έλαιο σε αρωματιστή, σε μικρές ποσότητες, βοηθά στην αφύπνιση και τόνωση του οργανισμού. 

-Στη λαϊκή θεραπευτική θεωρείται ως αντιρρευματικό, εναντίον της παραμορφωτικής αρθρίτιδας . 

-εμποδίζει την τριχόπτωση. 

-για τα διαστρέμματα και τις θλάσεις των μυών. 

-Η σκόνη των φύλλων όταν πουδράρεται πάνω σε έλκη επιταχύνει την επούλωση τους. 

Άλλες χρήσεις 

-Στην Κρήτη, οι γυναίκες συνήθιζαν να τοποθετούν στον ήλιο, ένα βάζο με αγουρόλαδο και καρπούς δάφνης, το οποίο χρησιμοποιούσαν αργότερα, για επαλείψεις του τριχωτού της κεφαλής, για την ενδυνάμωση των μαλλιών τους. 

-Πολλοί αγρότες το καλοκαίρι, πλένουν τα ζώα τους με δαφνόνερο, για να σκοτώνουν τα παράσιτα. 

-τα φύλλα της δάφνης χρησιμοποιούνται ως αρωματικό σε σάλτσες, γιαχνί, ψάρια, μαρινάδες, όσπρια κλπ. 

– Ένα αραιό αφέψημα από φύλλα δάφνης χρησιμοποιείται ως παρασιτοκτόνο οργανισμών που παρασιτούν σε άλογα. 

-Το αιθέριο έλαιο της δάφνης βοηθά στη συγκέντρωση και την καλύτερη απόδοση των μαθητών. 

Παρασκευή – δοσολογία 

Έγχυμα 

Χρησιμοποιείστε 16-30 γρ. φύλλα δάφνης ανά λίτρο νερού. Βοηθάει στην πέψη. 

Εξωτερικά 

Το λάδι των φύλλων της δάφνης χρησιμοποιείται στους ρευματισμούς. Εμποτίστε 100 γρ. αποξηραμένα φύλλα σε 100 γρ. αλκοόλης, σε ένα καλά κλεισμένο σκεύος, για 24 ώρες. Προσθέστε 1 λίτρο παρθένο ελαιόλαδο και μαγειρέψτε το σε μπεν μαρί για 6 ώρες, χωρίς να φτάσει ποτέ σε σημείο βρασμού. Σουρώστε το και διατηρείστε το σε δροσερό μέρος. 

Αντι-ρευματική αλοιφή 

Κοπανίστε καρπούς δάφνης και βράστε τους για 15 λεπτά. Σουρώστε και πιέστε για να βγουν καλά, όλες οι ουσίες τους. Αφήστε το χυμό να κρυώσει. 

Το καστανό έλαιο που θα πάρετε έχει έντονη οσμή και επιπλέει στην επιφάνεια. Συλλέξτε το με προσοχή και κρατείστε το σε μικρά μπουκαλάκια ερμητικά κλειστά. Ανακατέψτε 2 μέρη ελαίου από τους καρπούς της δάφνης και 1 μέρος λίπους, για να φτιάξετε την αλοιφή. Εξωτερικά κάνουμε πλύσεις με το αφέψημα για την πιτυρίδα, υπό μορφή καταπλάσματος το χρησιμοποιούμε σε μώλωπες και το αιθέριο έλαιο αναμεμιγμένο σε ένα έλαιο βάση για μασάζ σε περιπτώσεις θωρακικών λοιμώξεων, βήχα, δύσκαμπτων μυών και διαστρεμμάτων. 

Ενδιαφέροντα 

-Στην Κρήτη χρησιμοποιούσαν το χυλό των φύλλων για το ζύμωμα των εορταστικών ψωμιών (τα φτάζυμα που τα έκαναν όχι από προζύμι αλλά από ρεβίθια κοπανισμένα). 

-Από το Άγιο Όρος εξάγεται άριστης ποιότητας δαφνέλαιων με βρασμό των καρπών. 

-Ο αστεροειδής 41 Δάφνη (41 Daphne), που ανακαλύφθηκε το 1856, πήρε το όνομά του από τη νύμφη αυτή. 

-Το αιθέριο έλαιο που έχουν τα φύλλα και οι καρποί (δαφνέλαιο) χρησιμοποιείται για την παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων. 

-Σκορπίστε δάφνη μέσα σε σακουλάκια σε διάφορα σημεία του σπιτιού, για να απομακρύνετε τα ζωύφια. 

Προφυλάξεις 

Αποφύγετε την επαφή των χεριών σας με αδιάλυτο αιθέριο έλαιο δάφνης. Πλύνετε καλά τα χέρια σας μετά τη χρήση. 

Να αποφεύγετε τη χρήση κατά την εγκυμοσύνη. 

Η πολύωρη εισπνοή του αιθέριου ελαίου μπορεί να προκαλέσει αϋπνία και υπερδιέγερση. 

Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες. 

Πηγή κειμένου: (Εναλλακτική Δράση Εγκυκλοπαίδεια της Φύσης) https://enallaktikidrasi.com/2016/04/dafnh-uerapeytikes-draseis-kai-tropoi-xrhshs/

Δάφνη (φυτό) 

Η δάφνη (επιστ.: δάφνη η ευγενής, laurus nobilis) είναι αρωματικό φυτό της οικογένειας των δαφνοειδών. Ανήκει στο γένος Δάφνη. Στην Ελλάδα απαντάται και αυτοφυής. Επίσης, στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται και η δάφνη του Απόλλωνα, γνωστή με τα λαϊκά ονόματα βαγιά, δάφνη, δαφνολιά και φυλλάδα. Δεν είναι γνωστή η ετήσια παγκόσμια κατανάλωση φύλλων δάφνης. Μόνο από την Ελλάδα εξάγονται περί τους 200 τόνους ετησίως. 

Περιγραφή 

Είναι θάμνος ή μικρό δέντρο. Τα φύλλα του είναι εναλλασσόμενα, ακέραια, λογχοειδή, βαθυπράσινα με μικρό μίσχο και με ελαφρά κυματοειδή μορφή. Η οσμή τους είναι αρωματική και η γεύση τους είναι λίγο πικρή. Τα άνθη βγαίνουν τον Μάρτιο με Απρίλιο. Ο καρπός είναι δρύπη με σαρκώδες περικάρπιο και μεγάλο σπέρμα. Το χρώμα του είναι κυανόμαυρο ή μαύρο όταν ωριμάσει, έχει σχήμα ωοειδές και μέγεθος μικρής ελιάς. Από τους καρπούς παράγεται το δαφνέλαιο, που έχει μορφή αλοιφής και στη συνηθισμένη θερμοκρασία είναι πράσινο. 

Πολλαπλασιασμός 

Το φυτό ευδοκιμεί σε ασβεστολιθικά και καλά αρδευόμενα εδάφη. Ο πολλαπλασιασμός του γίνεται με σπέρματα, τα οποία σπέρνονται σε σπορεία. Έπειτα από 3-4 μήνες τα φυτεύουν στο έδαφος και όταν αναπτυχθούν αρκετά τότε μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση. Εκτός αυτού, η δάφνη πολλαπλασιάζεται και με μοσχεύματα όπως και με παραφυάδες. 

Χρήσεις 

Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως άρτυμα στη μαγειρική (νοστιμίζει φαγητά όπως τα όσπρια) και στη συσκευασία ξηρών καρπών, όπως σύκα ή σταφίδες. Το αιθέριο έλαιο που έχουν τα φύλλα και οι καρποί (δαφνέλαιο) χρησιμοποιείται για την παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων. Ένα αραιό αφέψημα από αυτά χρησιμοποιείται ως παρασιτοκτόνο οργανισμών που παρασιτούν σε άλογα. 

Ιστορικά στοιχεία 

Στην Ελλάδα η δάφνη ήταν γνωστή από τα αρχαιότατα χρόνια και γίνεται μνεία γι' αυτήν στον Όμηρο. Ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα. Πρώτα οι Έλληνες και έπειτα οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να στεφανώνουν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αγώνων. Έτσι, ακόμα και σήμερα η δάφνη ταυτίζεται με τη δόξα, τη νίκη και την υπεροχή. Στην αρχαιότητα ήταν επίσης γνωστές οι θεραπευτικές της ιδιότητες. Αναφέρεται ότι η Πυθία του Μαντείου των Δελφών πριν δώσει τον χρησμό της μασούσε φύλλα δάφνης. 

Πηγή κειμένου: (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7_(%CF%86%CF%85%CF%84%CF%8C)

Συμβουλές φροντίδας για την δάφνη 

Η δάφνη είναι αειθαλής θάμνος με βαθυπράσινα, δερματώδη αρωματικά φύλλα που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική για να νοστιμίζουν τα φαγητά. Η δάφνη φυτρώνει μόνη της στην ελληνικη ύπαιθρο αλλά μπορούμε να την φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι. Διαθέτει άσπρα ή κιτρινοπράσινα άνθη που εμφανίζονται από τον Απρίλιο έως τον Μάιο και δίνει χαρακτηριστικούς καρπούς μαύρου χρώματος, με ωοειδές σχήμα και μέγεθος μικρής ελιάς. Κατά την αρχαιότητα, η δάφνη ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα και συμβόλιζε την υπεροχή γιαυτό άλλωστε στεφάνωναν με κλαδιά δάφνης τους νικητές των αθλητικών αγώνων. Άλλωστε, και η Πυθία, η ιέρεια του μαντείου των Δελφών μασούσε φύλλα δάφνης και έδινε τους περίφημους χρησμούς της. 

Ποιες είναι κατάλληλες συνθήκες για την δάφνη; 

Η δάφνη είναι ανθεκτικό φυτό και ευδοκιμεί σε όλους τους τύπους εδαφών. Ακόμη και σε ξερά ασβεστούχα εδάφη, η δάφνη παρουσιάζει σχετικά γρήγορη ανάπτυξη. Προτιμάμε όμως να τη φυτεύουμε σε δροσερά και γόνιμα εδάφη που παρουσιάζουν καλή αποστράγγιση. Η δάφνη είναι ανθεκτική στην ξηρασία, στην ρύπανση και στην αλάτότητα, γι’ αυτό και είναι κατάλληλη τόσο για φύτευση σε δρόμους των πόλεων αλλά και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Προσαρμόζεται τόσο σε ηλιοφανείς όσο και σε σκιερές θέσεις ενώ αντέχει και σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Αν την φυτέψουμε σε γλάστρα στο μπαλκόνι, επιλέγουμε θέσεις με δυτικό ή ανατολικό προσανατολισμό και προημηθευόμαστε φυτόχωμα εμπλουτισμένο σε θρεπτικά συστατικά για να την φυτέψουμε. 

Κάθε πότε ποτίζουμε τη δάφνη; 

Η δάφνη έχει σημαντικές απαιτήσεις ως προς το πότισμα για να έχει καλή ανάπτυξη και ανθοφορία. Μετά τη μεταφύτευση της δάφνης, θα απαιτηθούν μικρά και συχνά ποτίσματα για να ριζώσει καλύτερα. Ποτίζουμε 2-3 φορές τη βδομάδα τον πρώτο χρόνο καλλιέργειας της δάφνης ενώ στη συνέχεια λόγω του δυνατού ριζικού συστήματος που αναπτύσσει, αραιώνουμε τα ποτίσματα. Συγκεκριμένα, την περίοδο της άνοιξης αρκεί να ποτίζουμε τη δάφνη μια φορά τη βδομάδα και δυο φορές τη βδομάδα τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Τι λίπασμα χρειάζεται η δάφνη; 

H δάφνη δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε θρεπτικά στοιχεία. Προσθέτουμε πλήρες βιολογικό λίπασμα, με αυξημένη περιεκτικότητα σε άζωτο, στις αρχές της άνοιξης, στις αρχές του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου για να ενισχύσουμε την ανάπτυξη της. Η συμπληρωματική προσθήκη σιδήρου θα βοηθήσει να γίνει καταπράσινο το φύλλωμα της δάφνης. Για τα φυτά της δάφνης που είναι φυτεμένα σε γλάστρα, προσθέτουμε υγρό βιολογικό λίπασμα μία φορά το μήνα από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου. Πάντως, θα πρέπει να πορσέξουμε γιατί η υπερβολική λίπανση μπορεί να προκαλέσει απότομη φυλλόπτωση ή μαύρισμα στις άκρες των φύλλων της δάφνης. 

Τι ασθένειες και έντομα προσβάλλουν τη δάφνη; 

Η δάφνη προσβάλλεται από μυκητολογικές ασθένειες όπως η ανθράκωση που προκαλεί μαύρες κηλίδες και σταδιακό στρίψιμο και ξήρανση των φύλλων. Eπίσης, προσβάλλεται από τη μυκητολογική ασθένεια του ωιδίου που προκαλεί κίτρινες ακανόντιστες κηλίδες στο φύλλωμα της. Για την οικολογική αντιμετώπιση τους, ψεκάζουμε με διάλυμα μαγειρικής σόδας ή με διάλυμα βρέξιμου θειαφιού. Για το έντομα της μελίγκρας και τα κοκκοειδή (ψώρα) που προαβάλλουν τα φύλλα της δάφνης ψεκάζουμε προληπτικά με διάλυμα πράσινου σαπουνιού ή με διάλυμα θερινού πολτού που προμηθευόμαστε από γεωπονικά καταστήματα. 

Ποια εποχή και με ποιο τρόπο κλαδεύεται η δάφνη; 

Η δάφνη κλαδεύεται στις αρχές της άνοιξης αφού περάσουν οι παγωνιές του χειμώνα. Αφαιρούμε τους παλιούς και αδύναμους βλαστούς της δάφνης και ψαλιδίζουμε εκείνους που ξεφεύγουν από το γενικό σχήμα του φυτού. Για αδύναμα ή γηρασμένα φυτά δάφνης, μπορούμε να κάνουμε και βαθύτερο κλάδεμα ανανέωσης αφαιρώντας το 1/3 του ύψους των βλαστών για να βελτιώσουμε την ανάπτυξη τους. Επίσης, στα τέλη του καλοκαιριού, αφαιρούμε τα ξεραμένα άνθη, και κάνουμε ένα συμπηρωματικό ελαφρύ κλάδεμα στους βλαστούς της δάφνης. 

Πως δημιουργούμε καινούρια φυτά δάφνης; 

Ο πολλαπλασιασμός της δάφνης γίνεται με σπόρους και μοσχεύματα. Ο σπόρος της δάφνης που συλλέγεται το φθινόπωρο, φυτεύεται σε μίγμα τύρφης και περλίτη και βλαστάνει σε δυο μήνες περίπου. Όσον αφορά τον πολλαπλασιασμό με μοσχεύματα, επιλέγουμε τμήματα βλαστών μήκους περίπου 15 εκατοστών, κατά την περίοδο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου, και τα βάζουμε σε γλάστρες φυτωρίου με μίγμα τύρφης, άμμου και περλίτη, σε ζεστό και υγρό περιβάλλον. Η προσθήκη ορμόνη ριζοβολίας είναι απαραίτητη για να σχηματιστεί ικανοποιητικό ριζικό σύστημα μετα από 2-3 μήνες να μπορούμε να μεταφυτεύσουμε το νεό φυτό δάφνης σε μεγαλύτερη γλάστρα ή στην οριστική του θέση στον κήπο την επόμενη άνοιξη 

Κι ένα μυστικό για την δάφνη 

Λόγω των εντομοδιωκτικών ιδιοτήτων που διαθέτει η δάφνη, το αιθέριο έλαιο που βγάζουν τα φύλλα και οι καρποί της χρησιμοποιείται για την παρασκευή φυσικών παρασιτοκτόνων. 

Πηγή κειμένου: https://www.mistikakipou.gr/dafni-frontida/

Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ Καρασάββας.