Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΑΣΙΑ

Η καρδιά της Ρόδου χτυπάει στη μοναδική μεσαιωνική πόλη. Μέσα στα τείχη της θα ζήσετε τις πιο όμορφες μέρες και νύχτες σας στο νησί. Χιλιάδες επισκέπτες περνούν καθημερινά τις πύλες της για ατέλειωτες βόλτες στα σοκάκια, χάζι στο πολύχρωμο «παζάρι» της Σωκράτους, επίσκεψη στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και στα μουσεία, ψαροφαγία επιπέδου σε εστιατόρια με ιστορία και τσάρκες μέχρι τελικής πτώσεως στη Μιλτιάδου. Αλλά και στη νέα πόλη θα αφιερώσετε αρκετές ώρες.

Τσάρκες με εσάνς παλιάς ελληνικής ταινίας στην παραλία με τα πολυώροφα ξενοδοχεία, τις πολύχρωμες ομπρέλες και τα επιβλητικά κτίρια της Ιταλοκρατίας, τζόγος με στυλ στο παλιό Ξενοδοχείο των Ρόδων, art βόλτες στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στις Εκατό Χουρμαδιές, χάζι στις φιρμάτες βιτρίνες της Νέας Αγοράς, αρχαιολατρικοί περίπατοι στο Μόντε Σμιθ. Στο φουλ της τουριστικής σεζόν η μεσαιωνική πόλη σχεδόν δεν περπατιέται. Ξεκινά τη μέρα της υποδεχόμενη όλες τις φυλές της Γης. Σκανδιναβοί, Άγγλοι, Γερμανοί, Ισραηλινοί, Γιαπωνέζοι, φορώντας τα καπέλα και τα αθλητικά τους, δίνουν ραντεβού με τους ξεναγούς τους στη Θαλασσινή Πύλη και ξεχύνονται στα χοχλακόστρωτα στενάκια. Περιηγούνται με δέος τις υποβλητικές αίθουσες του Καστέλο (το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου), θαυμάζουν τη Θαλασσινή Αφροδίτη στο Αρχαιολογικό Μουσείο, φωτογραφίζουν τα περίφημα κεραμικά της Κοσκινούς στην Κοσμητική Συλλογή (Λαογραφικό Μουσείο), στήνονται για το πορτρέτο τους στην οδό Ορφέως, την πιάτσα των ζωγράφων.

Αφού ψωνίσουν σουβενίρ, χαλιά και κοσμήματα από το εμπορικό τρίγωνο γύρω από την πλατεία Ιπποκράτους και ατενίσουν από ψηλά, από τον πύργο του Ρολογιού, όλη αυτήν τη μεσαιωνική ομορφιά, αποτραβιούνται στις παραλίες, ενώ η Παλιά Πόλη παραδίδεται στους μόνιμους κατοίκους της. Γιατί αυτό το υπέροχο σκηνικό δεν είναι τουριστική ατραξιόν αλλά κύτταρο ζωής. Κατοικείται όλο το χρόνο και όσο κατεβαίνεις προς τις πύλες της Κοσκινούς και του Αγίου Αθανασίου, γεύεσαι μια άλλη καθημερινότητα. Καθώς βολτάρετε στην οδό Ομήρου, μια κυρία σας προσκαλεί να αγοράσετε λουκουμά από την τραπεζαρία του σπιτιού της, όπου έχει φτιάξει μια πρόχειρη βιτρίνα, ενώ πιο κάτω, στην ξύλινη ζωγραφιστή ταμπέλα πάνω από την πόρτα ενός σπιτιού δεν γράφει ουζερί, αλλά… «μαθηματικός». Θα βρείτε μέχρι και μέντιουμ και πόρτες με «κόκκινα φωτάκια». Και είναι αλήθεια πως η μεσαιωνική γοητεία της Παλιάς Πόλης είναι πιο έντονη εκτός σεζόν, τότε που ακόμη και η οδός των Ιπποτών ή η Σωκράτους έχουν λιγοστούς διαβάτες, τα σοκάκια δεν μυρίζουν αντηλιακό και τα πλακάτ με τις φωτογραφίες των μενού μπαίνουν στην αποθήκη. Και τον Αύγουστο πάντως υπάρχουν στενάκια που μοσχοβολάνε γιασεμί και όπου μπορεί να μη συναντήσετε κανέναν. Το απόγευμα βρίσκει την Παλιά Πόλη έτοιμη να υποδεχθεί ξανά τα πλήθη που έρχονται να ξαναπερπατήσουν στα μεσαιωνικά σοκάκια με τα παλάτια, τα τζαμιά, τους μιναρέδες, τη συναγωγή, τα χαμάμ, τις βυζαντινές εκκλησιές.

Τα διάσημα εστιατόρια για ψάρι, έχουν βάλει τα reserve΄ στα τραπέζια τους, ενώ στην πλατεία Ευδήμου ένα πολυεθνικό crowd τσιμπολογάει μεζέδες και γαρίδες κοκτέιλ. Μόλις βραδιάσει οι ξένοι κάνουν ουρές στην πλατεία Ρίμινι για το «Ήχος και Φως». Λίγο μετά τα μεσάνυχτα πυκνώνει η κίνηση στην οδό Μιλτιάδου (ένα στενάκι παράλληλο της Σωκράτους), την πιο hot πιάτσα –μέχρι πρόσφατα– του nightlife εντός των τειχών της Παλιάς Πόλης. Δεκάδες μπαράκια, σκαμπό στο δρόμο, και house, jazz και ελληνικά που σμίγουν σε μια ξεμυαλιστική βαβούρα. Λίγα στενά πιο πάνω, στην ατμοσφαιρική πλατεία Αρίωνος με τα παλιά λουτρά, η nightlife πιάτσα, πιο παρεΐστικη και σοφιστικέ, συνεχώς μεγαλώνει. Η δημοφιλέστερη στάση μετά το clubbing είναι για πίτσα με το μέτρο ή σουβλάκι στη Σοφοκλή Βενιζέλου, στη Νέα Πόλη. Βραδινά τσιγάρα και πούρα θα αγοράσετε από το 24ωρο ψιλικατζίδικο στη στοά της αγοράς στο Μανδράκι επί του παραλιακού. Και όσοι αντέχετε ακόμη, γραμμή για το μόλο του Ενυδρείου, για να απολαύσετε την ομορφότερη ανατολή. Όσο γοητευτική και αν είναι η Παλιά Πόλη, όλο και κάποιες απιστίες θα της κάνετε προκειμένου να ανέβετε στο Μόντε Σμιθ, το λόφο της ακρόπολης της Ρόδου, ή για να χαζέψετε τις βιτρίνες στη Σοφοκλή Βενιζέλου και να περπατήσετε στο καταπράσινο πάρκο Ροδίνι (νότια της πόλης, στην έξοδο προς τη Λίνδο). Θα προκαλέσετε την τύχη σας στο καζίνο και θα περπατήσετε πάνω-κάτω την περαντζάδα της παραλίας με τα κτίρια της Ιταλοκρατίας, το Ενυδρείο, τις πολύχρωμες ομπρέλες και τα πολυτελή ξενοδοχεία. Εδώ μένουν όσοι θέλουν να βρίσκονται στην καρδιά των γεγονότων. Όσοι ψάχνουν το διαφορετικό προτιμούν τους αναπαλαιωμένους ξενώνες της Παλιάς Πόλης λίγο έξω από τα τείχη. Κατά τα άλλα η Ρόδος είναι μια σύγχρονη, πυκνοδομημένη πόλη, με πολυκατοικίες, έντονη κίνηση και πρόβλημα πάρκινγκ τους θερινούς μήνες. Ο επισκέπτης όμως δεν έχει μάτια γι' αυτά. τον έχουν ξεμυαλίσει οι φυσικές ομορφιές, η εκθαμβωτική παρουσία του παρελθόντος και οι ροδίτικες νύχτες.

Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης

Μετά τη δωρεά και την αποκατάσταση του εντυπωσιακού τριώροφου Νεστορίδειου Μελάθρου στις Εκατό Χουρμαδιές, η Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου μπόρεσε να προχωρήσει στη μόνιμη έκθεση της ιδιαίτερα σημαντικής συλλογής νεοελληνικής τέχνης, που περιλαμβάνει πάνω από 1.000 έργα Ελλήνων καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης, που κλείνει φέτος τα τρία του χρόνια, περιλαμβάνει ορισμένα από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών, παλαιότερων αλλά και σύγχρονων, και ταυτόχρονα οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα, πραγματοποιεί εκδόσεις κ.ά. Στην Παλιά Πινακοθήκη της πλατείας Σύμης εκτίθενται χάρτες και χειρόγραφα, ενώ στο παράρτημα του Παλιού Συμποσίου στην οδό Σωκράτους διοργανώνονται εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Νεστορίδειον Μέλαθρον, Πλατεία Γ. Χαρίτου (Εκατό Χουρμαδιές).

Το δίλημμα των πυλών...

Έντεκα είναι οι σημαντικότερες πύλες της Παλιάς Πόλης. Απ' όποια και αν μπείτε, η μεσαιωνική της γοητεία θα σας τυλίξει. Ποια όμως θα σας βγάλει φάτσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο και ποια στην πιάτσα των ζωγράφων; Ποια είναι η δημοφιλέστερη και ποια η ερημική; Σας παρουσιάζουμε και τις έντεκα (με φορά αντίθετη των δεικτών του ρολογιού) για να επιλέξετε την κατάλληλη γι' αυτό που αναζητάτε.

Θαλασσινή Πύλη ή Πύλη του Λιμανιού

Η δημοφιλέστερη και εντυπωσιακότερη. Βρίσκεται προς το λιμενοβραχίονα που χωρίζει το μικρό λιμάνι της Ακτής Σαχτούρη από το εμπορικό λιμάνι και χρονολογείται στο 1478. Αριστερά σας, όπως μπαίνετε, η πλατεία Ιπποκράτους, γνωστή και ως «πρώτο σιντριβάνι». Από δω ξεκινά η περίφημη οδός Σωκράτους, από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Ελλάδας, πάντα γεμάτη τουρίστες που χαζεύουν τους τσίγκινους ιππότες και τις μινιατούρες του Κολοσσού, αλλά και επώνυμα ρούχα και κοσμήματα. Ανεβαίνοντας το δρόμο, ρίξτε μια ματιά αν άνοιξε το τούρκικο καφενείο στο δεξί σας χέρι, αλλιώς προτιμήστε το δημοτικό καφέ Παλιό Συσσίτιο σε μια ήσυχη αυλή. Δίπλα του βρίσκεται το πολύ δραστήριο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης που διοργανώνει εναλλασσόμενες περιοδικές εκθέσεις.

Η Σωκράτους σας οδηγεί στο υπέροχο Τζαμί του Σουλεϊμάν και τη Μουσουλμανική Βιβλιοθήκη, όπου εκτίθενται σπάνια Κοράνια και εικονογραφημένα αραβικά και τούρκικα χειρόγραφα. Στα μέσα περίπου της Σωκράτους ξεκινάει η οδός Αγίου Φανουρίου (με τη μικρή ομώνυμη βυζαντινή εκκλησία), η οποία σας κατεβάζει στη νότια πλευρά της Παλιάς Πόλης, τη λιγότερο τουριστική. Δυτικά της Αγίου Φανουρίου βρίσκεται η παλιά τούρκικη συνοικία – κέντρο της η πλατεία Αρίωνος, όπου βρίσκεται το τζαμί του Σουλτάν Μουσταφά και το Μεγάλο Χαμάμ. Ο πιο κεντρικός δρόμος του νότιου μέρους της πόλης είναι η Ομήρου, κάθετη της Αγίου Φανουρίου.

Εδώ γύρω βρίσκονται οι περισσότεροι ξενώνες, αλλά και τα σπίτια των μόνιμων κατοίκων. Θα συναντήσετε βέβαια κάποια τουριστικά μαγαζιά και εστιατόρια, αραιά και πού, ανάμεσα σε αυλές με μπουγάδες και μπακάλικα. Δεξιά όπως μπαίνετε από τη Θαλασσινή Πύλη βρίσκεται η πλατεία Ευδήμου με τα αιωνόβια δέντρα και τις πάντα γεμάτες ταβέρνες της. Απ' την πλατεία ξεκινάνε οι πολύ τουριστικές οδοί Αγησάνδρου και Πολυδώρου, όπου στήνεται καθημερινά ένα γιουσουρούμ που περιλαμβάνει από υφαντά και σανδάλια μέχρι πλαστικά βατραχάκια σε λεκάνες με νερό. Αριστερά τής πλατείας Ιπποκράτους ξεκινάει η Αριστοτέλους, ένας πολυσύχναστος δρόμος με κοσμηματοπωλεία, τουριστικά μαγαζιά και all-day εστια-τόρια που καταλήγει στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων, γνωστή και ως «δεύτερο σιντριβάνι» ή «σιντριβάνι με τους ιππόκαμπους».

Πύλη Μουσείου

Βρίσκεται κοντά στη Θαλασσινή Πύλη, στο μυχό του μικρού λιμανιού της Ακτής Σαχτούρη. Μπαίνοντας στο κάστρο από την πύλη αυτή, δεν ξέρεις από πού ν' αρχίσεις. Απέναντί μας, επί της οδού Απελλού, συναντάμε το Αρχαιολογικό Μουσείο, στεγασμένο στο υποβλητικό Νοσοκομείο των Ιπποτών, και αριστερά μας την εντυπωσιακή Παναγιά του Κάστρου, όπου λειτουργεί έκθεση βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής με εικόνες και αποτοιχισμένες τοιχογραφίες. Απέναντι από την εκκλησία ξεκινάει η οδός των Ιπποτών η οποία τελειώνει στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το υπ' αριθμόν ένα αξιοθέατο της μεσαιωνικής πόλης.

Πύλη Αρνάλδου

Μικρή πύλη, δίπλα σ' αυτή του Μουσείου. Διαθέτει διευκολύνσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες.

Πύλη Ταρσανά

Μπορείτε να μπείτε με αυτοκίνητο. Σας βγάζει στην πλατεία Σύμης (όπου και μικρός χώρος στάθμευσης) με την Παλιά Πινακοθήκη. Βρίσκεται κοντά στην Πύλη του Αρνάλδου.

Πύλη Ελευθερίας

Μπροστά σας η πλατεία Σύμης και πολύ κοντά η Παλιά Πινακοθήκη, η Κοσμητική Συλλογή και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Από δω θα βγείτε αν έχετε μπει στην Παλιά Πόλη με αυτοκίνητο. Βλέπει στο Μανδράκι. Χτίστηκε το 1924 από τους Ιταλούς.

Πύλη D'Amboise

Μεγαλόπρεπη πύλη στα βορειοδυτικά της Παλιάς Πόλης. Βλέπει προς τη λεωφόρο Δημοκρατίας και την Ελευθερίου Βενιζέλου της νέας πόλης και σας βγάζει στην οδό Ορφέως με τους ζωγράφους, εκεί όπου καταλήγει η οδός των Ιπποτών. Η πιο κοντινή στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Μπαίνετε σ' αυτήν από τη θέση Πλατανάκια, περνώντας από το γεφύρι της τάφρου.

Πύλη Αγίου Αθανασίου

Η ιδανικότερη επιλογή για να βρεθείτε στα νότια της Παλιάς Πόλης, κοντά στις οδούς Ομήρου και Αγίου Φανουρίου, όπου βρίσκονται οι περισσότεροι ξενώνες. Επίσης για όσους θέλουν να επισκεφθούν το Τζαμί του Σουλεϊμάν, το Μεγάλο Χαμάμ και τη Μουσουλμανική Βιβλιοθήκη, αποφεύγοντας το χαμό της Σωκράτους. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Παλιάς Πόλης και χτίστηκε το 1441-2.

Πύλη Αγίου Ιωάννη (ή Κοσκινού)

Η λιγότερο πολυσύχναστη, επίσης στη νότια πλευρά της Παλιάς Πόλης, πάνω από το γήπεδο του Διαγόρα. Από δω θα μπείτε αν θέλετε να δείτε το άλλο πρόσωπο της Παλιάς Πόλης, το λιγότερο τουριστικό, αυτό που ζουν όσοι κατοικούν εδώ. Ονομάζεται και Κόκκινη Πόρτα, επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, έγιναν εδώ σφαγές κατά την άλωση της πόλης από τους Τούρκους το 1522.

Πύλη Ακάντιας

Η ανατολικότερη του κάστρου, πιο πάνω από το θέατρο της μεσαιωνικής τάφρου. Σας βγάζει προς την πλευρά της Εβραϊκής συνοικίας, με τη συναγωγή-μουσείο. Από εδώ μπορείτε να μπείτε στο κέντρο της μεσαιωνικής πόλης, χωρίς να βρεθείτε κατευθείαν μέσα στα πλήθη.

Πύλη Παναγίας

Βρίσκεται περίπου στο κέντρο του μυχού του εμπορικού λιμανιού. Πήρε το όνομά της από την Παναγιά του Μπούργκου, τα ερείπια της οποίας αντικρίζετε μόλις μπείτε. Στα δεξιά σας η πλατεία Εβραίων Μαρτύρων με το περίφημο σιντριβάνι με τους ιππόκαμπους – κλασικό meeting point.

Πύλη της Αγίας Αικατερίνης

Προς το μόλο του εμπορικού λιμανιού. Από δω εισέβαλαν στην πόλη οι γενίτσαροι το 1480, για να εξοντωθούν στη συνέχεια από τους Ιππότες. Εύκολη πρόσβαση προς τον Ξενώνα της Αγίας Αικατερίνης και την Εβραϊκή συνοικία.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το πνεύμα της ιταλικής διοίκησης αποτυπώνεται εύγλωττα στα δημόσια κτίρια που βρίσκονται γύρω από την πλατεία Ελευθερίας, κοντά στο Μανδράκι.

Το Εθνικό Θέατρο Ρόδου κυριαρχεί με τον όγκο του. Πρόκειται για μοναδικό αρχιτεκτονικό συνδυασμό «διεθνούς» και «φασιστικού» στυλ. Χτίστηκε το 1937 και ονομαζόταν Teatro Puccini. Σήμερα λειτουργεί ως θέατρο και κινηματογράφος.

Το Διοικητήριο, ένα από τα σημαντικότερα κτίρια της Ιταλοκρατίας, συνδυάζει γοτθικά και αναγεννησιακά μορφολογικά στοιχεία με μνήμες από το Παλάτι των Δόγηδων της Βενετίας. Χτίστηκε το 1927, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Florestano di Fausto. Σήμερα στεγάζει τη Νομαρχία Δωδεκανήσου. Ένα αψιδωτό διαβατικό το ενώνει με την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, χτισμένη με πρότυπο την παλιά ιπποτική εκκλησία του Αγίου Ιωάννου. Διαγωνίως απέναντι από την εκκλησία συναντάμε το κτίριο του Ταχυδρομείου της Ρόδου (χτίστηκε γύρω στο 1926), εξαίρετο δείγμα αναγεννησιακού εκλεκτικισμού.

Τα καλύτερα εκτός των τειχών

Πλατεία Κύπρου: Έξω από τα τείχη εκτείνονται τα Μαράσια, οι νέες συνοικίες που άρχισαν να χτίζονται το 1522. Βγαίνοντας από την Πύλη της Ελευθερίας, θα βρεθείτε στο Μανδράκι και τη Νέα Αγορά. Αν επιλέξετε το shopping, θα ακολουθήσετε τις trendy Ροδίτισσες στα επώνυμα μαγαζιά γύρω από την πλατεία Κύπρου, θα περπατήσετε πάνω-κάτω τη Σοφοκλή Βενιζέλου, γνωστή και ως «100 μαγαζιά», και θα χαζέψετε στο αίθριο της Ακαδημίας (Νέα Αγορά) τα κοσμηματοπωλεία και τα τουριστικά. Στις καφετέριες, επί της Αλεξάνδρου Διάκου, θα απολαύσετε καπουτσίνο και φραπέ παρέα με τη ροδίτικη νεολαία και τις κυρίες που κάνουν διάλειμμα στο shopping.

Μανδράκι: Μανδράκι ονομάζεται το μικρό λιμάνι, αλλά και όλη η περιοχή που βλέπει σ' αυτό. Εδώ δένουν τα καϊκάκια και τα ιπτάμενα που εκτελούν δρομολόγια προς τις χρυσαφένιες αμμουδιές και τα γύρω νησιά.

Πριν επισκεφθείτε τα σπάνια ψάρια του περίφημου Ενυδρείου, χαζέψτε τα επιβλητικά κτίρια της Ιταλοκρατίας που σήμερα στεγάζουν το Δημαρχείο, τη Νομαρχία και το Δημοτικό Θέατρο, και απολαύστε έναν εσπρέσο κάτω από τα δέντρα του ιστορικού cafe΄ Ακταίον. Από δω ξεκινά μια πολύ όμορφη βόλτα κατά μήκος της πολυφωτογραφημένης παραλίας μέχρι το ιστορικό ξενοδοχείο Mediterranean. Αν αντέχετε, συνεχίστε παράλληλα με τα πολυώροφα ξενοδοχεία προς τις Κάτω Πέτρες, ένα καινούργιο πλακόστρωτο μονοπάτι που σε κατεβάζει δίπλα στη θάλασσα, στο δρόμο προς Ιξιά, εκεί όπου αρχίζει η ανηφόρα για το Μόντε Σμιθ, (ύψωμα του Αγίου Νικολάου). Προσφέρεται για ρομαντικές βόλτες, ιδίως την ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Νιοχώρι: Οι φαν του τζόγου θα σταματήσουν στο εντυπωσιακό καζίνο που στεγάζεται στο ιστορικό Ξενοδοχείο των Ρόδων, στην αυλή του οποίου λειτουργεί και cafe΄. Πίσω από το Καζίνο απλώνονται οι πρώτες γειτονιές της Ρόδου που αναπτύχθηκαν τουριστικά, το Νιοχώρι και η Ψαροπούλα. Δυτικά της οδού Δραγούμη, το ύφος της νέας πόλης αλλάζει απότομα. Σε αντίθεση με τη στυλάτη αγορά της πλατείας Κύπρου, το Νιοχώρι με τους στενούς δρόμους, γεμάτους ταβέρνες, τουριστικά μαγαζιά, σημαιάκια των σκανδιναβικών χωρών, παλιά ξενοδοχεία, μπαρ και irish pubs, μοιάζει να έχει μείνει στη δεκαετία του '70. Έχουν ωστόσο αρχίσει κι εδώ οι ανακαινίσεις των ξενοδοχείων και η δημιουργία μαγαζιών που ξεφεύγουν από την κυρίαρχη μαζική αισθητική.

Εκατό Χουρμαδιές: Όμορφο όνομα για μια μακρόστενη πλατεία με σειρές φοινικόδεντρων, κοντά στο Ενυδρείο. Από τότε μάλιστα που ιδρύθηκε το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης στο επιβλητικό Νεστορίδειον Μέλαθρον έχουμε έναν ακόμη λόγο να έρθουμε μια βόλτα μέχρι εδώ. Η πλατεία περιβάλλεται από ξενοδοχεία σε νεοκλασικά και σύγχρονα κτίρια.

Ροδίνι: Μικρή κοιλάδα-πάρκο αναψυχής στα νότια της πόλης. Μπορείτε να το διασχίσετε και με αυτοκίνητο, προτιμήστε ωστόσο τα μονοπάτια. Πλατάνια, ροδοδάφνες, ιτιές, γεφυράκια, λιμνούλες, πολύ πράσινο, συν μια αρχαιολογική νότα, οι ατμοσφαιρικά φωτισμένοι λαξευτοί τάφοι (τούμπες) της πτολεμαϊκής περιόδου στη νότια πλευρά. Το Ροδίνι ήταν πάρκο και επί Τουρκοκρατίας, ενώ την εποχή των Ιπποτών υπήρχε εδώ η έπαυλη των Μεγάλων Μαγίστρων.

Ύψωμα Αγίου Στεφάνου

Στο Ύψωμα Αγίου Στεφάνου θα ανεβείτε απόγευμα, για το αρχαίο θέατρο και την ακρόπολη της Ρόδου, αλλά και για την υπέροχη θέα προς την παλιά και τη νέα πόλη. Μοναδικό το ηλιοβασίλεμα! Κατεβαίνοντας θα συναντήσετε πολλούς Ροδίτες που έρχονται εδώ για τζόκινγκ, μετά τη δουλειά. Το Ύψωμα Αγίου Στεφάνου είναι άλλωστε η πιο μοδάτη συνοικία της πόλης αυτήν τη στιγμή και οι βίλες ολοένα και πληθαίνουν στις πλαγιές του λόφου.

Πολλοί χρησιμοποιούν και την ονομασία του υψώματος ως “Μόντε Σμιθ”… αυτό είναι λάθος… 

Η ΡΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΑΣΙΑ ΤΗΣ

Σιγά-σιγά και με αφετηρία το 1522, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Ρόδο και εγκαταστάθηκαν στην πόλη του φρουρίου, άρχισαν να κτίζονται οι νεότερες συνοικίες, τα λεγόμενα Μαράσια, στα οποία δόθηκαν τα ονόματα των εκκλησιών που βρίσκονται στην περιοχή. Τέτοιες συνοικίες η, Μαράσια είναι:

Οι Άγιοι Ανάργυροι,

Ο Αη  Γιάννης,

Η Αγία Αναστασία,

Η Μητρόπολη,

Ο Αη Γιώργης ο Άνω,

Ο Αη Γιώργης ο Κάτω ή "Καμένος"

Και ο Αη  Νικόλας.

Αργότερα κτίστηκε και το νέο Μαράσι ή Νιοχώρι, στο οποίο οι Ιταλοί (1912-1945) έχτισαν τα νεότερα κτίρια, δημιουργώντας το κέντρο της πόλης, το Μανδράκι. Οι Ιταλοί δεν ακολούθησαν τη νησιώτικη αρχιτεκτονική, αλλά προσπάθησαν να "δέσουν" τα κτίρια αυτά με τα τείχη, δημιουργώντας έτσι ένα αρχιτεκτονικό σύνολο που εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Τέτοια κτίρια είναι το δικαστικό μέγαρο, το Διοικητικό (Νομαρχία), το Δημαρχείο, το Λιμεναρχείο, το Ταχυδρομείο, η Τράπεζα της Ελλάδος, το Ακταίον, η Νέα Αγορά, το Εθνικό Θέατρο και το ξενοδοχείο των Ρόδων, το οποίο, μετά την ανακατασκευή του, φιλοξενεί από τον Απρίλιο του 1998 το Καζίνο. Δίπλα από το Διοικητήριο βρίσκεται η εκκλησία του Ευαγγελισμού, η οποία αρχικά ήταν καθολική εκκλησία αφιερωμένη στον Αη-Γιάννη. Απέναντι από το Εθνικό Θέατρο βρίσκεται το τζαμί του Μουράτ-Ρέις, ενώ άλλα κτίρια της εποχής εκείνης συναντά κανείς στην ευρύτερη περιοχή του Νιοχωρίου. Τέτοια κτίρια είναι η Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου, το Ορφανοτροφείο Θηλέων, το Νοσοκομείο κ.λ.π.

Η εσωτερική μετανάστευση, αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης της τουριστικής βιομηχανίας, είχε σαν αποτέλεσμα να επεκταθεί η πόλη. Νέες συνοικίες δημιουργούνται, κυρίως στις παρυφές του εγκεκριμένου Σχεδίου Πόλεως, όπως είναι:

Η Ανάληψη,

Οι Άγιοι Απόστολοι,

Η Ροδοπούλα,

Το Μακρύ Στενό,

Ο Άγιος Στέφανος,

Το Ροδίνι

Και το Καρακόνερο (Φανερωμένη).

Η ραγδαία οικιστική ανάπτυξη, που ξεκίνησε το 1960 και συνεχίζεται και σήμερα, η έλλειψη κατάλληλων υποδομών και η αδυναμία της πολιτείας, αλλά και του Δήμου, να παρακολουθήσουν τους ξέφρενους ρυθμούς, δημιούργησε πολλά προβλήματα, κυριότερο από τα οποία είναι ο κίνδυνος υποβάθμισης του πολεοδομικού ιστού της Ρόδου, με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Παράλληλα, άρχισαν να εμφανίζονται και τα προβλήματα που πλήττουν όλες τις σύγχρονες αστικές πόλεις, τα οποία πολλαπλασιάζονται κατά τους θερινούς μήνες, λόγω του μεγάλου αριθμού επισκεπτών.

Στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, στην απομάκρυνση δηλαδή του κινδύνου να μετατραπεί η Ρόδος σε μία απρόσωπη μεγαλούπολη, εστιάζεται όλη η προσπάθεια του Δήμου Ροδίων. Τεχνικά προγράμματα που αποβλέπουν με διάφορες παρεμβάσεις στο δέσιμο των νέων με τις παλιές συνοικίες, στην ανάπλαση των γηρασμένων πλέον Μαρασιών, αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος, στην ανάδειξη των μνημείων και , τελικά, στην ανάκτηση του χαρακτήρα της πόλης, βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της δημοτικής αρχής και αποτελούν τον κύριο στόχο των προγραμμάτων ανάπτυξης.

Θέληση υπάρχει. Η αισιοδοξία περισσεύει. Και ο στόχος να παραμείνει ο Ρόδος ένα "μαγεμένο μέρος" και στον νέον αιώνα, όλα δείχνουν ότι θα επιτευχθεί.

ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου (Μόντε Σμίθ) βρίσκεται η Αρχαία Ακρόπολη της Ρόδου. Στην Ακρόπολη μπορεί κανείς να δει τα ερείπια του ναού της Παλλάδος Αθηνάς και του Πολιέα Δία, ενώ χαμηλότερα είναι το αρχαίο στάδιο, που χτίστηκε τον 2ο π.Χ. αιώνα. Πλάι στο αρχαίο στάδιο βρίσκεται το αρχαίο Ωδείο, ενώ στην ίδια περιοχή συναντώνται ιδιόμορφες σπηλιές, που ήσαν τα ιερά της λατρείας των Νυμφών.

TO ΡΟΔΙΝΙ

Είναι μια μικρή κοιλάδα μέσα στην πόλη, με άφθονο νερό και πλούσια βλάστηση από πλατάνια, ροδοδάφνες, ιτιές και πολλά άλλα δέντρα και θάμνους. Ο Δήμος το λειτουργεί

ως πάρκο, έχει δημιουργήσει αναψυκτήριο,

ενώ τελευταία γίνονται έργα ανάπλασής του, ούτως ώστε να αποκτήσει την αρχική του μορφή ως πάρκου ψυχαγωγίας κα ανάπλασης. Το Ροδίνι ήταν πάρκο και επί Τουρκοκρατίας και στην ιπποτική εποχή μέσα σ' αυτό υπήρχε η έπαυλη των Μεγάλων Μαγίστρων. Πάνω από το Ροδίνι, στη θέση Πευκάκια, υπάρχει ένας οικογενειακός τάφος, που ονομάστηκε τάφος των Πτολεμαίων, επειδή υπάρχει μία παράδοση που λέει ότι ήταν αφιερωμένος στον Πτολεμαίο τον Α΄. Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι στην ίδια περιοχή βρίσκεται η νεκρόπολη της Ρόδου (4ος-3ος π.Χ. αιώνας), που φτάνει μέχρι και τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Εκεί συναντά κανείς ταφικά συγκροτήματα με διονυσιακές παραστάσεις χαραγμένες στους βράχους.

ΕΝΥΔΡΕΙΟ

Στην ευρύτερη περιοχή του Νιοχωρίου και στο βορειότερο σημείο της πόλης της Ρόδου λειτουργεί ο Πρώτος Υδροβιολογικός Σταθμός της Ρόδου, γνωστός και ως Ενυδρείο. Το Ενυδρείο, εκτός από επιστημονικός σταθμός, στον οποίο οι επιστήμονες εκπονούν διάφορες μελέτες, λειτουργεί και ως εκθετήριο. Εκεί μπορεί να δει κανείς σπάνια είδη ψαριών και άλλων ειδών της θαλάσσιας πανίδας, ενώ εντύπωση προκαλεί το υποθαλάσσιο μέρος του, όπου, σε ειδικές προσθήκες με θαλάσσιο νερό, μπορεί να δει κανείς όλο τον πλούτο της θαλάσσιας ζωής.