«…Τώρα, ανέβα στο ύψωμα τού χωριού! Κοίταξε προς την ανατολή. θα δεις στο φόντο του ορίζοντα, το γλυκοχάραμα, το πρώτο φως, θέλω να πω, του αυγινού ήλιου, τού παλιού θεού Απόλλωνα, να ασπάζεται παρατεταμένα, με το φως της χρυσαυγής του, το ύψωμα αυτής της λοφοσειράς. Θα νιώσεις τότε, σύγκαιρα, μαζί με το καλωσόρισμά του, το σκίρτημα μιας ψαλμωδίας, μιας ορθρινής, πρωινής, συναυλίας, δοσμένης από λογής-λογής μελωδικά πουλιά!
Αν έχεις χρόνο, ρίξε μετά τη ματιά σου προς τη δύση, όταν πια το φως του ίδιου ήλιου γέρνει, αποχαιρετώντας το ύψωμα του χωριού. Θα τον δεις τότε, στο βάθος της δύσης του, να ανάβει το θεϊκό ολόχρυσό του καντήλι , πέρα και πάνω απ’ τις οροσειρές του νησιού της Τήλου…»
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Α. ΧΑΜΟΥΖΑΣ
Αν έχεις χρόνο, ρίξε μετά τη ματιά σου προς τη δύση, όταν πια το φως του ίδιου ήλιου γέρνει, αποχαιρετώντας το ύψωμα του χωριού. Θα τον δεις τότε, στο βάθος της δύσης του, να ανάβει το θεϊκό ολόχρυσό του καντήλι , πέρα και πάνω απ’ τις οροσειρές του νησιού της Τήλου…»
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Α. ΧΑΜΟΥΖΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου