ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΤΙΝΕΣ

Ένα πολύ όμορφο ποίημα σταλμένο στον ΡΟΔΟΣυλλέκτη από μια πολύ καλή φίλη με αφορμή ένα άλμπουμ της Ρόδου το οποίο είχα αναρτήσει πρόσφατα.
Η Ευαγγελία Τσιακίρη είναι λάτρης της Ρόδου και κατοικεί στην όμορφη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ!!
Ευαγγελία, θα μου επιτρέψεις να το αφιερώσω και εγώ με τη σειρά μου, στη γυναίκα μου μιας και σήμερα συμπληρώνουμε 37 χρόνια γάμου!!

Τη θάλασσα αγάπησα πολύ μες τη ζωή μου
και στ΄ακρογυάλι σα βρεθώ στη χούφτα μου την πίνω.
Κι η θάλασσα την ένοιωσε αυτή μου την αγάπη
κι από καιρό μου έστειλε εσένα κάποιο βράδυ.

Αχ! θάλασσά μου γαλανή πώς τόχες καταλάβει
κι ένα πλοίο της γραμμής έφερες στο λιμάνι;
Κι όπως στεκόμουνα εκεί πάνω στον καταπέλτη
το παλληκάρι μου έφερες με λεβεντιά και ζέση.

Τον κοίταξα , με κοίταξε πέλαγος η ματιά του
σαν τα καθάρια σου νερά και τα εσώψυχά του.
Κι ήταν σαν να μου μίλαγες και μούλεγες πως ξέρεις
αυτό που τόσο λαχταρώ εσύ μουτόχεις φέρει.

Εσύ μου έφερες αυτό που τόσο λαχταρούσα
και μούδειξες πως άξιζε τόσο που σ΄αγαπούσα.
Τώρα , εσύ που μούφερες ό,τι πολύ ποθούσα
πάλι το παίρνεις μακριά , μα αγάπη πάντα σου είχα.

Ξέρω πως την αγάπη μου αυτή δεν θα προδώσεις
κι όπως κινείσαι πάντοτε και πάλι θα μου δώσεις.
Μες τα γαλάζια σου νερά θ΄αφήνομαι να πλέω
και θάναι κάθε χάδι σου δικό του και σταλμένο.

Κι όταν τη θάλασσα τη δεις, γλυκό μου παλληκάρι,
να φουρτουνιάζει μην της πεις πως “ Σ΄έχω πια ξεχάσει”
Όταν φουσκώνει ξαφνικά , καθώς θα ταξιδεύεις , να σκέφτεσαι
πως θύμωσε γιατί μακριά μου σ΄έχει.

Και μίλα της γλυκά – γλυκά όπως θα μου μιλούσες
κι εκείνη θα σ΄αφουγκραστεί και σαν γυναίκα που είναι
θα αφαιθεί στα χέρια σου και θα στο ξεπληρώσει
κι ‘ολα τα πλούτη της ψυχής σε σένα θα τα δώσει.

Κι όταν τα ματάκια μου μια μέρα θα τα κλείσω
μες στα γαλάζια της νερά τη στάχτη μου ας ρίξουν .
Θάμαι για πάντοτε σιμά σε σένα και σε κείνη ,
ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΤΙΝΕΣ για όλη μου τη ζήση.

Ευαγγελία Τσιακίρη ( στον Ρουβήμ με αγάπη).