«Το μόνο που ήθελα ήταν τα παιδιά μας να αγαπήσουν την πατρίδα των γονιών τους» λέει στον «Νέο Κόσμο» ο Παναγιώτης Φωτάκης
Στιγμιότυπο από την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση
προς τιμήν του καθηγητή Παναγιώτη Φωτάκη
Ήταν μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή για τον ομογενή καθηγητή Παναγιώτη Φωτάκη, όταν μετά από πενήντα χρόνια υπηρεσίας, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει μόνο μερικούς από τις χιλιάδες μαθητές του που τον τίμησαν με την παρουσία τους κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του στην Αδελαΐδα το περασμένο Σάββατο.
«Ειλικρινά,με συγκίνησε ιδιαίτερα η κίνηση όλων των παιδιών που μπήκαν στη διαδικασία να διοργανώσουν αυτήν την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση για την συνταξιοδότησή μου» λέει ο ομογενής καθηγητής, ο οποίος κατά τη διάρκεια της καριέρας του δίδαξε Μαθηματικά, Τεχνολογία, Επιστήμη και, φυσικά, Ελληνικά, σε χιλιάδες μαθητές και ομογενείς δεύτερης γενιάς, ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εισαγωγή της διδασκαλίας των Ελληνικών σε ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια σχολεία της Νότιας Αυστραλίας όπου φοιτούσαν πολλά παιδιά Ελλήνων μεταναστών.
«Για μένα ήταν σημαντικό τα παιδιά μας να μελετήσουν την ιστορία και την κουλτούρα της πατρίδας των γονέων τους γι’ αυτό και το 1977, με αφορμή τον αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων μαθητών στο σχολείο, προχώρησα σε μια σειρά ενεργειών που αντικειμενικό στόχο είχαν να προστεθεί η Ελληνική γλώσσα στην διδακτέα ύλη του σχολείου, γεγονός που τελικά έγινε πραγματικότητα δύο χρόνια αργότερα» λέει ο ομογενής εκπαιδευτικός, ο οποίος υπήρξε και εμπνευστής του Ελληνικού Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Unley High School.
«Αν υπάρχει ένα πράγμα το οποίο θυμάμαι από εκείνη την εποχή πέρα από τη διδασκαλία την οποία ανέκαθεν αγαπούσα, είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι Έλληνες γονείς που ως μετανάστες δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν πώς να μιλούν, να γράφουν ή να διαβάζουν την αγγλική γλώσσα και, κατά συνέπεια, αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν, πόσο μάλλον να συμβάλλουν στην πρόοδο των παιδιών τους.
Ο καθηγητής Φωτάκης με μερικούς από τους μαθητές του
«Στόχος μου δεν ήταν μόνο να διδάξω τους μαθητές μου αυτό που επέβαλε η θέση του καθηγητή, πρωτίστως όμως να τους στηρίξω ηθικά και ψυχολογικά δίνοντάς τους τις σωστές κατευθύνσεις για το μέλλον, κάτι που τελικά έγινε πραγματικότητα με τη δημιουργία του Ελληνικού Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, με τον οποίο, αφενός, ανοίξαμε τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ του σχολικού συστήματος και των γονέων και, αφετέρου, δώσαμε στους μαθητές εκείνους τα κατάλληλα εφόδια και κατευθύνσεις που χρειάζονταν ώστε να ακολουθήσουν το επαγγελματικό μονοπάτι που τους ταίριαζε» εξηγεί ο κ. Φωτάκης. Ο ίδιος, μάλιστα, έχει τιμηθεί από την αυστραλιανή κυβέρνηση με το «Μετάλλιο της Ημέρας της Αυστραλίας» προς αναγνώριση των υπηρεσιών που προσέφερε στον εκπαιδευτικό τομέα και, φυσικά, για τη γενικότερη συμβολή του στην πρόοδο και ανάπτυξη της Νότιας Αυστραλίας, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε την τύχη να φιλοξενεί στην τάξη του ως μαθήτρια την πρώτη και μοναδική πρωθυπουργό της Αυστραλίας, Julia Gillard.
«Για μας, ο καθηγητής μας ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός δάσκαλος. Ήταν ο άνθρωπος στον οποίο μπορούσαμε και εμείς και οι γονείς μας να στηριχθούμε και να στραφούμε όταν είχαμε ανάγκη από βοήθεια» λέει ο Νίκος Καπόλος, ο οποίος υπήρξε ένας από τους μαθητές του καθηγητή κ. Φωτάκη.
«Κοιτώντας τώρα στο παρελθόν, και εγώ ο ίδιος αδυνατώ να υπολογίσω πόσα παιδιά δίδαξα κατά την διάρκεια αυτού του μισού αιώνα αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι πάντα στόχος μου ήταν να διαδραματίσω θετικό ρόλο στη ζωή κάθε μαθητή μου, να τους εμπνεύσω, να ανακαλύψω μαζί τους τα ταλέντα τους και, φυσικά, να εξασφαλίσω μέσα από τις διδασκαλίες των Ελληνικών την αγάπη των ίδιων για την Ελλάδα.
«Ήθελα να τους μυήσω στον ελληνικό τρόπο ζωής, την ελληνική παράδοση και την πολιτιστική κληρονομιά μας ώστε να κατανοήσουν με την σειρά τους το μέγεθος και την σημασία της πολιτιστικής τους ταυτότητας». Ο Παναγιώτης Φωτάκης ο οποίος γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1948 στο χωριό Σιάνα Ρόδου, όπου και έζησε τα πρώτα οκτώ χρόνια της ζωής του, οπότε και οι γονείς του αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία με το ισπανικό πλοίο «Μπεγκόνια».
Όταν δίδασκε στο Unley High
Και ενώ σε λίγους μήνες ο δημοφιλής καθηγητής αναμένεται να κλείσει το 70ό έτος της ηλικίας του και μαζί με αυτό και μισό αιώνα διδασκαλίας στην Αυστραλία, η δραστηριότητά του δεν πρόκειται να σταματήσει αφού τα τελευταία χρόνια έχει αφιερώσει τη ζωή του σε μια ακόμα μεγάλη του αγάπη, την έρευνα και συγγραφή βιβλίων με θέμα τις «Νύφες» της Αυστραλίας.
«Η μεταναστευτική ιστορία των Ελλήνων είναι ένα θέμα που με ενδιέφερε ανέκαθεν και ειδικά οι γυναίκες αυτές αποτελούν από μόνες τους ένα σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, γι’ αυτό και θεωρώ χρέος μου να καταγράψω τις ιστορίες τους.
«Νιώθω ιδιαίτερα ευγνώμων στην Αυστραλία για τις ευκαιρίες που μου έδωσε, αλλά συνάμα λατρεύω την Ελλάδα που, ερήμην μου, μου χάρισε απλόχερα αυτήν την τόσο πλούσια κληρονομιά.
«Σίγουρα θα μου λείψει η εμπειρία μιας τάξης και η διδασκαλία, αλλά δεν θα πάψω να προσφέρω συμβουλευτικά τις υπηρεσίες μου σε εκπαιδευτήρια της Πολιτείας» λέει ο δραστήριος καθηγητής, ο οποίος τον επόμενο μήνα έχει προγραμματίσει ένα ταξίδι στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει ένα συνέδριο με θέμα την μετανάστευση.
«Έχω κληθεί να κάνω μια σειρά παρουσιάσεων που αφορούν τις ‘Νύφες’ του ‘Μπεγκόνια’, αλλά και την ιστορία του χωριού μου που για μένα ήταν, είναι και παραμένει το κέντρο του κόσμου» καταλήγει ο κ. Φωτάκης.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου