Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ (Φωτογραφίες)

Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Το νησί της Ρόδου, η νύμφη του θεού Ήλιου κατά την μυθολογία, βρίσκεται στο Ανατολικό Αιγαίο. Η πόλη της Ρόδου δημιουργήθηκε το 408 π.Χ., στο βορειότερο άκρο του νησιού, από το «συνοικισμό» των τριών αρχαίων πόλεων του νησιού, της Καμείρου, της Ιαλυσού και της Λίνδου, με πρωτοβουλία του ολυμπιονίκη Δωριέα, γιου του Διαγόρα.

Προϊστορικός οικισμός Βρουλιάς, νότια Ρόδος

Προϊστορικός οικισμός Βρουλιάς, νότια Ρόδος

O Κολοσσός, γκραβούρα του Rottiers

ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η αρχαία πόλη χτίστηκε με βάση το Ιπποδάμειο ρυμοτομικό σύστημα, με οδούς κάθετες μεταξύ τους και με υπόγειες, αποχετευτικές και υδρευτικές εγκαταστάσεις. Στην ακρόπολη δέσποζε το στάδιο, ο ναός του Πυθίου Απόλλωνος και ο ναός του Διός Πολιέως και της Αθηνάς Πολιάδος. Μετά την επιτυχημένη απόκρουση της πολιορκίας του Δημητρίου του Πολιορκητή (302 π.Χ.), οι Ρόδιοι ανέθεσαν στο γλύπτη Χάρη την κατασκευή του Κολοσσού, ενός από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Με την εξαιρετική πολεοδομία της, τα εντυπωσιακά τείχη, τον πλούτο και την άνθιση των τεχνών, η ελληνιστική Ρόδος υπήρξε μια από τις λαμπρότερες πόλεις της Αρχαιότητας.

Αρχαία Κάμειρος

Λίνδος

Αρχαία Κάμειρος

Ο ναός του Απόλλωνα στην ακρόπολη της Ρόδου

Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου / Άγαλμα Αφροδίτης - Αμφορέας

Ανάγλυφο τμήμα βάσης του ρωμαϊκού Τετράπυλου, Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου

Αγαλματίδια, Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου

Τα μέλη του Κολοσσού κείτονται στο έδαφος μετά από σεισμό, γκραβούρα

Εκκλησία Αγίου Γεωργίου, Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου

Ο Σταυρός της Φιλερήμου

ΡΩΜΗ και ΒΥΖΑΝΤΙΟ

Με την άνοδο της Ρώμης, η Ρόδος έχασε την ανεξαρτησία της, αλλά διατήρησε την αίγλη της, ως σημαντικό κέντρου εμπορίου, τεχνών και επιστημών, μέχρι το 42 π.Χ. Από τον 2ο αιώνα μ.Χ. αναπτύχθηκε μία δραστήρια χριστιανική κοινότητα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Απόστολος Παύλος δίδαξε και θεμελίωσε την καινούργια θρησκεία στο νησί.

Τον 6ο αι. μ.Χ. η τεράστια ελληνιστική πόλη συρρικνώθηκε γύρω από το μεγάλο λιμάνι, τη Βυζαντινή ακρόπολη, και το «Κάστρον». Οι χαράξεις των αρχαίων οδών διατηρήθηκαν (οδός Ιπποτών, Σωκράτους, Πυθαγόρα, Αγ. Φανουρίου κ.α.)

ΙΠΠΟΤΕΣ

Tο 1309 μ.Χ, η Ρόδος περιήλθε στα χέρια των Ιπποτών του τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Η αναγέννηση της Ρόδου σε όλους τους τομείς, από το εμπόριο ως τις τέχνες και τα γράμματα, διήρκεσε 200 έτη περίπου. Το πρωτοβυζαντινό «Κάστρον» ονομάστηκε Κολλάκιο (Collachium) και περιλάμβανε το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το ναό του Άγιου Ιωάννη, τα καταλύματα των «γλωσσών» των Ιπποτών, το Νοσοκομείο και το Οπλοστάσιο. Το μεγαλύτερο μέρος του οικισμού αποτελούσε η πόλη (Burgum). Ο σταδιακός εκσυγχρονισμός των οχυρώσεων, με εσωτερικά τείχη, πλατειά τάφρο, περίδρομο, επάλξεις και σε ορισμένα σημεία προτείχισμα έγινε με βάση την δυτικοευρωπαϊκή αντίληψη μηχανικής και αρχιτεκτονικής. Η ροδιακή αρχιτεκτονική υιοθέτησε δυτικοευρωπαϊκά, υστερογοτθικά και αναγεννησιακά στοιχεία. Το υλικό δομής ήταν κατεξοχήν ο τοπικός πωρόλιθος.

Ο Μ. Μάγιστρος & το συμβούλιό του / Η Ρόδος του 1480 (μινιατούρες του Caoursin)

Η οδός των ιπποτών, γκραβούρα του Flandin

Το νοσοκομείο των ιπποτών, σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου

Η οδός των ιπποτών

Το φρούριο του Αγίου Νικολάου

Ο τρούλος του τεμένους Σουλεϊμάν και οι δίδυμοι τρούλοι της οθωμανικής βιβλιοθήκης

Η μεσαιωνική τάφρος

Το τέμενος Ιμπραήμ, μεσαιωνική πόλη της Ρόδου

Ο ναός του Αγίου Ιωάννη των Ιπποτών, γκραβούρα του Rottiers

Τα οθωμανικά λουτρά Γενί Χαμάμ, εσωτερικό, γκραβούρα του Rottiers

ΟΘΩΜΑΝΟΙ

Οι Οθωμανοί κατέκτησαν το νησί το 1522. Η Ρόδος μετατράπηκε σε επαρχιακή πόλη της οθωμανικής αυτοκρατορίας για τέσσερις περίπου αιώνες. Στους Έλληνες κατοίκους επιβλήθηκε να ζήσουν σε οικιστικούς πυρήνες έξω από την μεσαιωνική πόλη, στα «μαράσια», ενώ οι κατοικίες των Ελλήνων και των Ιπποτών εντός των τειχών χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση του μουσουλμανικού πληθυσμού. Οι περισσότερες εκκλησίες της πόλης μετατράπηκαν σε τζαμιά, ενώ ανεγέρθηκαν νέα τεμένη, λουτρά και δημόσιες κρήνες. Το σύνολο των μεσαιωνικών οχυρώσεων της πόλης διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφο, με τακτική συντήρηση.

ΙΤΑΛΟΙ

Το 1912, η Ιταλία κατέλαβε την Ρόδο. Άσκησε αποικιοκρατική πολιτική και επεδίωξε τον εξιταλισμό των νήσων. Με γνώμονα την προπαγάνδα της Ιταλίας να θεωρηθεί ο φυσικός διάδοχος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, έγιναν ανασκαφές που αποκάλυψαν σημαντικά αρχαία μνημεία και οργανώθηκαν εκτεταμένες αναστηλώσεις των μεσαιωνικών μνημείων, με αποκορύφωμα την ανακατασκευή του παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου και την ανέγερση του ναού του Αγίου Ιωάννη στο Μανδράκι της νέας πόλης, αντίγραφο του ναού του Αγίου Ιωάννη των Ιπποτών που καταστράφηκε το 1856 από έκρηξη. Με ιταλικό διάταγμα του 1929, η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου και τα κοιμητήρια γύρω από την τάφρο χαρακτηρίστηκαν ως «μνημειακή ζώνη».

Το αίθριο του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου

Tο λιμάνι της Ρόδου, γκραβούρα του Flandin

Η είσοδος στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου

Η μεσαιωνική τάφρος

Η μεσαιωνική πόλη Ρόδου- λήψη από αέρος

Η θαλασσινή πύλη- μεσαιωνική πόλη Ρόδου

Λιμάνι Μανδρακίου, νέα πόλη Ρόδου

Ο ναός του Ευαγγελισμού, αντίγραφο του ναού του Αγίου Ιωάννη των Ιπποτών

UNESCO

Το 1947, η Ρόδος και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν επίσημα με την Ελλάδα. Το 1948 μεσαιωνικά και νεώτερα κτίρια εντός και εκτός των τειχών χαρακτηρίστηκαν ως «ιστορικά διατηρητέα μνημεία». Σταδιακά, η Ρόδος έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους ανά τον κόσμο τουριστικούς προορισμούς. Το 1960, με υπουργική απόφαση, όλη η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, με τα τείχη και την μνημειακή ζώνη γύρω από αυτά, κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημειακό συγκρότημα. Το 1988 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO.

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ