Αροκάρια: Το δέντρο που κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον πλανήτη

Αραουκάρια ή Αρωκάρια

Η Αραουκάρια ή Αρωκάρια είναι γένος αειθαλών κωνοφόρων δέντρων της οικογένειας των Αρωκαριοειδών. Υπάρχουν 19 είδη τους γένους που φυτρώνουν στη Νέα Καληδονία (όπου βρίσκονται 13 ενδημικά είδη), στο νησί Νόρφολκ της Ωκεανίας, στην ανατολική Αυστραλία, στη Νέα Γουινέα, στην Αργεντινή, στη Χιλή και στη νότια Βραζιλία.

Περιγραφή

Οι Αραουκάριες είναι κυρίως μεγάλα δέντρα με ανοιχτή σπειροειδή κορυφή που φτάνει σε ύψος τα 30-80 μέτρα. Τα οριζόντια

κλαδιά είναι σαν σπείρες και καλύπτονται από λεπιδοειδή ή βελονοειδή φύλλα. Σε ορισμένα είδη, τα φύλλα είναι στενά και λογχοειδή και μόλις που καλύπτουν το ένα το άλλο. Σε άλλα πάλι, είναι φαρδιά και επίπεδα.

Τα περισσότερα είδη έχουν ξεχωριστά φύλα, αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις συνυπάρχουν και τα δύο φύλα ή αλλάζουν φύλο με τον καιρό. Οι θηλυκοί κώνοι είναι συνήθως ψηλά στο δέντρο, είναι σφαιρικοί και κυμαίνονται σε μέγεθος από 7 έως 25 εκατοστά σε διάμετρο. Περιέχουν 80-200 μεγάλους,

εδώδιμους σπόρους, παρόμοιους με τα κουκουνάρια, αλλά μεγαλύτερους. Οι αρσενικοί κώνοι είναι μικρότεροι, μήκους 4-10 εκατοστών και κυλινδρικοί.

Κατανομή

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι εναπομείναντες πληθυσμοί Αραουκάριων είναι γεωγραφικά περιορισμένοι και βρίσκονται σε δάση και θαμνότοπους με μια προτίμηση για ανοιχτές τοποθεσίες. Είναι ζωντανά απολιθώματα που χρονολογούνται από τις αρχές του Μεσοζωικού αιώνα. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι το γένος αρχικά

υπήρχε στο Βόρειο Ημισφαίριο μέχρι το τέλος της Κρητιδικής περιόδου.

Χρήσεις

Κάποια από τα είδη καλλιεργούνται για την ιδιαίτερη, εξαιρετικά συμμετρική τους μορφή. Αρκετά είδη θεωρούνται οικονομικής σημασίας για την παραγωγή ξυλείας και των κουκουναριών.

Τα πιο γνωστά είδη είναι :

Araucaria araucana (Αρωκάρια της Αραουκανία) - Αρωκάρια η επαλληλόφυλλος ή Αραουκάρια της Χιλής ή Χιλιανή αρωκάρια

Araucaria angustifolia (Αρωκάρια η στενόφυλλος)

Araucaria bidwillii (Αρωκάρια του Μπίντγουιλ) - Μπούνγια-μπούνγια ή μπούνια-μπούνια (αγγλ. Bunya-bunya)

Araucaria heterophylla (Αρωκάρια η ετερόφυλλος)

Πηγή κειμένου: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1

Αροκάρια

Άλλες ονομασίες: Αρωκάρια, Αραουκάρια
Λατινική Ονομασία: Araucaria Excelsa
Συνομοταξία: Κωνοφόρα (Pinophyta)
Ομοταξία: Πευκόψιδα (Pinopsida)
Τάξη: Πευκώδη (Pinales)
Οικογένεια: Αρωκαριοειδή (Araucariaceae)

Περιγραφή

Διαστάσεις: Μέγιστο ύψος 50- 60μ. (ή ακόμη και 80 μ. σε κάποια είδη)/ Μέγιστη διάμετρος 10- 15μ.

Η Αροκάρια είναι γένος αειθαλών, κωνοφόρων δέντρων της οικογένειας των Αρωκαριοειδών. Υπάρχουν 19 είδη του γένους που φυτρώνουν στη Νέα Καληδονία (όπου βρίσκονται 13 ενδημικά είδη), στο νησί Νόρφολκ της Ωκεανίας, στην ανατολική Αυστραλία, στη Νέα Γουινέα, στη Νότια Αμερική (Αργεντινή, Χιλή, Νότια Βραζιλία). Η Αροκάρια είναι δένδρο κατάλληλο για εσωτερικούς αλλά και εξωτερικούς χώρους, που εισάγεται στην χώρα μας κυρίως από την Ιταλία και την Ολλανδία και είναι φυτό αργής ανάπτυξης. Τις περισσότερες φορές θα συναντήσετε την Αροκάρια μόνη της, λόγω του υπερβολικού μεγέθους της (διάμετρος 5- 15μ). Δύο από τις κυριότερες ποικιλίες που υπάρχουν στη χώρα μας είναι η Araucaria «Exelsa» (αρκετά συχνή σε φυτώρια εσωτερικού χώρου) και η Araucaria «Aracuana», το λεγόμενο και «Έλατο της Κολομβίας» (αποκλειστικά εξωτερικού χώρου).

Τα πιο γνωστά είδη είναι :

Araucaria Araucana (Αροκάρια της Αραουκανίας ή Αροκάρια η Επαλληλόφυλλος ή Αροκάρια της Χιλής ή Χιλιανή Αροκάρια)

Araucaria Angustifolia (Αροκάρια η Στενόφυλλος)

Araucaria Bidwillii (Αροκάρια του Μπίντγουιλ ή Μπούνγια- μπούνγια ή Mπούνια-μπούνια [αγγλ. Bunya- bunya])

Araucaria Heterophylla (Αροκάρια η Ετερόφυλλος)

Μορφή

Οι Αροκάριες είναι κυρίως μεγάλα, επιβλητικά δέντρα με ανοιχτή, σπειροειδή κορυφή και συμμετρική, κωνική, πυραμιδοειδή όψη με έντονο, πράσινο χρώμα. Τα οριζόντια κλαδιά τους είναι σα σπείρες και καλύπτονται από λεπιδοειδή, σκληρά, μυτερά, σκουροπράσινα φύλλα ή βελονοειδή φύλλα (στενές, εύκαμπτες βελόνες). Σε ορισμένα είδη, τα φύλλα είναι στενά και λογχοειδή και μόλις που καλύπτουν το ένα το άλλο. Σε άλλα πάλι, είναι φαρδιά, επίπεδα και δερματώδη. Τα περισσότερα είδη έχουν ξεχωριστά φύλλα, αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις συνυπάρχουν δύο φύλα ή αλλάζουν φύλλα με τον καιρό. Το φύλλωμα της Αροκάριας αναπτύσσεται σε επίπεδα, διαδοχικά και με απόσταση περίπου 10εκ. το από το ένα στέλεχος στο άλλο, σχηματίζοντας αυτή τη χαρακτηριστική φόρμα που όλοι γνωρίζουμε. Ο μίσχος των φύλλων της έχει κάθετες γραμμώσεις. Έχει σχετικά εύκαμπτο κορμό που μπορεί να ξεπεράσει σε διάμετρο και τα δύο μέτρα. Οι θηλυκοί κώνοι είναι συνήθως ψηλά στο δέντρο. Είναι σφαιρικοί και κυμαίνονται σε μέγεθος από 7 έως 25 εκατοστά σε διάμετρο. Περιέχουν 80- 200 μεγάλους, εδώδιμους σπόρους, παρόμοιους με τα κουκουνάρια, αλλά μεγαλύτερους. Οι αρσενικοί κώνοι είναι μικρότεροι, μήκους 4- 10 εκατοστών και κυλινδρικοί.

Εδαφοκλιματικές συνθήκες

Η Αροκάρια δεν αγαπά τη ζέστη. Παρόλο που η καταγωγή της είναι από την Αυστραλία και τη Ν. Αμερική και προτιμά ηλιόλουστες θέσεις, ζορίζεται σε θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών, οπότε καλό είναι να προστατεύεται από το άμεσο ηλιακό φως. Δεν αγαπά, όμως, ούτε και το πολύ κρύο, αφού παγώνει σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Χρειάζεται οπωσδήποτε προστασία από τους παγετούς, καθώς είναι από τα λίγα κωνοφόρα που έχουν διαφορετικές απαιτήσεις στο κρύο. Οπότε, καλό είναι γενικά να φυτεύεται σε προστατευμένες θέσεις και σε και ήπια κλίματα. Είναι ανθεκτική στην αλμύρα της θάλασσας. Χρειάζεται απλό φυλλόχωμα όταν τοποθετηθεί σε εσωτερικό χώρο (πάντα συσκευασμένο για να μην περιέχει αρρώστιες ή άλλα μικρόβια) και ελαφρά εδάφη για τον κήπο, αμμώδη, βαθιά και με κατάλληλη αποστράγγιση, καθώς είναι φυτό που έχει ανάγκη από μεγάλη ατμοσφαιρική υγρασία αλλά και καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Η Αροκάρια μπορεί να τοποθετηθεί σε εσωτερικούς χώρους όπου επικρατούν μέτριες θερμοκρασίες. Την άνοιξη και το καλοκαίρι που δεν υπάρχει ο φόβος του παγετού μπορεί να μεταφέρεται υπαίθρια. Σε ήπια κλίματα μπορεί να μείνει έξω όλο το χρόνο.

Χώμα

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, το απλό φυλλόχωμα είναι μία καλή επιλογή. Επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κουμαρόχωμα ή χώμα κήπου με τύρφη και κοπριά και μικρή ποσότητα ποταμίσιας άμμου ή περλίτη.

Πότισμα

Θέλει συχνό πότισμα τους καλοκαιρινούς μήνες (καθώς οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες τη ζορίζουν αρκετά), αλλά και χώμα καλής αποστράγγισης, ώστε να μη γίνεται κατακράτηση του νερού στις ρίζες της. Ελέγχουμε την υγρασία του χώματος παίρνοντας στα δάχτυλά μας λίγο επιφανειακό χώμα από τη γλάστρα, μέχρι 5 εκατ. βάθος, και το σφίγγουμε ελαφρά. Αν το χώμα σχηματίσει μπάλα, αλλά μετά διαλύεται, λέμε ότι βρίσκεται στο ρόγο του και δε χρειάζεται πότισμα. Αν δε γίνεται μπάλα και είναι ξερό, ποτίζουμε αμέσως. Αν λασπώνει, ποτίζουμε πιο αραιά. Το καλοκαίρι ο έλεγχος της υγρασίας γίνεται πιο τακτικά (κάθε 2- 3 ημέρες).

Λίπανση

Η λίπανση είναι απαραίτητη ανά μήνα μετά το Μάρτιο και έως τον Οκτώβριο, με σκευάσματα που είναι ειδικευμένα για πράσινα φυτά εσωτερικού χώρου ή ειδικό λίπασμα για κωνοφόρα. Όταν είναι στην ανάπτυξη, οι απαιτήσεις της είναι αυξημένες και χρειάζεται πλήρες λίπασμα.

Κλάδεμα

Η Αροκάρια δεν απαιτεί κανενός είδους κλάδεμα.

Αλλαγή γλάστρας

Αν κρίνουμε ότι το φυτό μας χρειάζεται αλλαγή γλάστρας, αυτή θα πρέπει να γίνεται νωρίς την άνοιξη, πριν ζεστάνει ο καιρός.

Χρήσεις

Η Αροκάρια μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φυτό εσωτερικού χώρου.

Κάποια από τα είδη καλλιεργούνται για την ιδιαίτερη, εξαιρετικά συμμετρική τους μορφή, ως καλλωπιστικά.

Αρκετά είδη θεωρούνται οικονομικής σημασίας για την παραγωγή ξυλείας και κουκουναριών.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε παραθαλάσσιες φυτεύσεις.

Κατάλληλη για μεμονωμένες φυτεύσεις.

Κατάλληλη για φύτευση στις νότιες και θερμές περιοχές και τη νησιωτική μας χώρα.

Κατανομή

Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) οι εναπομείναντες πληθυσμοί Αροκαριών είναι γεωγραφικά περιορισμένοι και βρίσκονται σε δάση και θαμνότοπους, με μια προτίμηση στις ανοιχτές τοποθεσίες.

Μάθε κι αυτό!

Οι Αροκάριες είναι ζωντανά απολιθώματα που χρονολογούνται από τις αρχές του Μεσοζωικού αιώνα. Τα απολιθώματα δείχνουν ότι το γένος αρχικά υπήρχε στο Βόρειο Ημισφαίριο μέχρι το τέλος της Κρητιδικής περιόδου!

Οι Αροκάριες κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Στη Χιλή και τις Άνδεις πεθαίνουν μαζικά και οι επιστήμονες που μελετούν αυτό το φαινόμενο πιστεύουν ότι τα δέντρα αποδυναμώθηκαν από την κλιματική αλλαγή. Σε ορισμένες περιοχές, το 70- 80% των δέντρων αυτών παρουσιάζει σημάδια ασθενειών ή έχει ήδη πεθάνει.

Πηγή κειμένου: https://horomidis.gr/%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1/

Αροκάρια

Eπιστημονική Oνομασία: 

Araucaria

Άλλα Ονόματα: 

Αραουκάρια

Περιγραφή: Αειθαλές κωνοφόρο δένδρο και κατάγεται από την Αυστραλία και την νότιο Αμερική.  Έχει στενές, εύκαμπτες βελόνες,  σχετικά εύκαμπτο κορμό και ανοιχτή σπειροειδή κορυφή που φτάνει σε ύψος τα 30-80 μέτρα. Είναι φυτό ευπαθές στους δυνατούς παγετούς και γι’ αυτό είναι κατάλληλο για φύτευση μόνο στις νότιες και θερμές περιοχές και τη νησιωτική μας χώρα, όπου και χρησιμοποιείται πολύ συχνά. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις, σε βαθιά, καλά στραγγιζόμενα, μέτρια υγρά εδάφη, σε προστατευμένες θέσεις. Δεν απαιτεί κανενός είδους κλάδεμα. Φυτεύεται μεμονωμένα.

Τα περισσότερα είδη Αροκάριας έχουν ξεχωριστά φύλα, αν και σε μεμονωμένες περιπτώσεις συνυπάρχουν και τα δύο φύλα ή αλλάζουν φύλο με τον καιρό. Οι θηλυκοί κώνοι είναι συνήθως ψηλά στο δέντρο, είναι σφαιρικοί και κυμαίνονται σε μέγεθος από 7 έως 25 εκατοστά σε διάμετρο. Περιέχουν 80-200 μεγάλους, εδώδιμους σπόρους, παρόμοιους με τα κουκουνάρια, αλλά μεγαλύτερους. Οι αρσενικοί κώνοι είναι μικρότεροι, μήκους 4-10 εκατοστών και κυλινδρικοί.

Πηγή κειμένου: http://www.alekati.gr/%CE%B1%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1

Αροκάρια: Το δέντρο που κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον πλανήτη (Pics)

Οι αροκάριες στη Χιλή πεθαίνουν μαζικά και οι επιστήμονες που μελετούν αυτό το φαινόμενο πιστεύουν ότι ίσως τα δέντρα να αποδυναμώθηκαν από την κλιματική αλλαγή και κατόπιν να τα σκότωσε κάποια ασθένεια.

Οι ειδικοί του εργαστηρίου βιοτεχνολογίας του τμήματος δασοπονίας στο Πανεπιστήμιο της Κονσεπσιόν απέκλεισαν το ενδεχόμενο να ευθύνεται αποκλειστικά κάποια ασθένεια για την καταστροφή των δέντρων. Αντιθέτως, εκτιμούν ότι οι αροκάριες υποκύπτουν σε ασθένειες απέναντι στις οποίες παλαιότερα είχαν ανοσία επειδή έχουν αποδυναμωθεί λόγω του κλίματος.

 «Θεωρούμε ότι υπάρχουν και περιβαλλοντικοί λόγοι», είπε ο καθηγητής Εουχένιο Σανφουέντες, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Reuters. «Έχουμε λάβει αναφορές και από την Αργεντινή όπου έχουν ένα συγγενικό είδος και βλέπουν επίσης τα δέντρα αυτά να πεθαίνουν», εξήγησε, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο Σανφουέντες είπε ότι στην οροσειρά Ναχουελμπούτα, όπου βρίσκεται ένα εθνικό πάρκο διάσημο για τις αροκάριές του, στην περιοχή Μπίο Μπίο, περίπου 450 χιλιόμετρα νοτίως του Σαντιάγο, οι βροχοπτώσεις έχουν μειωθεί σημαντικά, η άνοιξη και το καλοκαίρι είναι πιο άνυδρες, με υψηλότερες θερμοκρασίες ενώ τον χειμώνα παρατηρούνται λιγότερες χιονοπτώσεις.

Σε ορισμένες περιοχές το 70-80% των δέντρων αυτών παρουσιάζει σημάδια ασθενειών ή έχει ήδη πεθάνει.

«Οι ντόπιοι λένε ότι η αλλαγή στο κλίμα συνεχίζεται εδώ και τουλάχιστον 5-6 χρόνια και πιστεύουν ότι συμπίπτει με τον θάνατο των δέντρων», είπε ο Σανφουέντες, εξηγώντας ότι παρόμοια κατάσταση έχει παρατηρηθεί και στην περιοχή των Άνδεων.

Η αροκάρια είναι ένα αειθαλές κωνοφόρο δέντρο, ενδημικό στα δάση της Νότιας Αμερικής, που μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 50 μέτρα και ο κορμός του να ξεπεράσει σε διάμετρο τα δύο μέτρα.

Πηγή κειμένου: https://www.newsbomb.gr/kosmos/story/909973/arokaria-to-dentro-poy-kindyneyei-na-exafanistei-apo-ton-planiti-pics

Πηγή φωτογραφιών: Ρουβήμ Καρασάββας.