Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

Τα πρώτα ίχνη εγκατάστασης ανθρώπων στον ελληνικό χώρο…


Διαβάστε:
·         Ελλάδα Ιστορία
·         Aγαθονήσι - Ιστορία
·         Ιστορία της Νισύρου
·         Λέρος - Ιστορία
·         Σύμη - Ιστορία

Τα πρώτα ίχνη εγκατάστασης ανθρώπων στον ελληνικό χώρο εμφανίζονται, ήδη, από την Παλαιολιθική εποχή (120.000 – 10.000 π.Χ. περίπου). Κατά την επόμενη, Νεολιθική εποχή (7.000 – 3.000 π.Χ. περίπου), ανθίζει στον ελληνικό χώρο πληθώρα νεολιθικών οικισμών. Οικήματα και νεκροταφεία έχουν ανακαλυφθεί στη Θεσσαλία (Σέσκλο, Διμήνι), στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο κ.α.
Η αρχή της εποχής του Χαλκού (3000-1100 π.Χ. περίπου), σηματοδοτείται από την εμφάνιση των πρώτων αστικών κέντρων στον αιγαιακό χώρο (Πολιόχνη Λήμνου). Ακμάζοντες οικισμοί εντοπίζονται στην Κρήτη, στην ηπειρωτική Ελλάδα, στις Κυκλάδες και στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, περιοχές στις οποίες αναπτύσσονται χαρακτηριστικά πολιτισμικά μορφώματα. 
Στην αρχή της 2ης χιλιετίας π.Χ., εμφανίζονται στην μινωική Κρήτη οργανωμένες ανακτορικές κοινωνίες και ως συνακόλουθο τα πρώτα συστήματα γραφής. Οι Μινωίτες, με κέντρο το ανάκτορο της Κνωσού, δημιουργούν δίκτυο επαφών με λαούς της Ανατολικής Μεσογείου, υιοθετούν στοιχεία και επηρεάζουν με τη σειρά τους αποφασιστικά τους πολιτισμούς στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.
Στην ηπειρωτική Ελλάδα, οι Μυκηναίοι Έλληνες, επωφελούμενοι από τις καταστροφές που προκάλεσε στην Κρήτη η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης (1500 π.Χ. περίπου), γίνονται κυρίαρχη δύναμη στον αιγαιακό χώρο κατά τους τελευταίους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ. Οι μυκηναϊκές ακροπόλεις σε Μυκήνες, Τίρυνθα, Πύλο, Θήβα, Γλα, Αθήνακαι Ιωλκό, αποτελούν τους πυρήνες γραφειοκρατικά οργανωμένων βασιλείων. Εκτεταμένες καταστροφές των μυκηναϊκών κέντρων, γύρω στο 1200 π.Χ., οδήγησαν σε παρακμή το μυκηναϊκό πολιτισμό και προκάλεσαν μετακινήσεις πληθυσμών προς τα μικρασιατικά παράλια και την Κύπρο (Α΄ Ελληνικός αποικισμός).
Μετά από δύο περίπου αιώνες οικονομικής και πολιτιστικής δυσπραγίας, που είναι γνωστοί και ως Σκοτεινοί Χρόνοι (1150 – 900 π.Χ.), ακολουθεί η Γεωμετρική περίοδος (9ος – 8ος αι. π.Χ.), κατά την οποία αρχίζει η ελληνική αναγέννηση. Σηματοδοτείται από τη μορφοποίηση των ελληνικών πόλεων-κρατών, τη δημιουργία του ελληνικού αλφαβήτου και τη σύνθεση των ομηρικών επών (τέλος 8ου αι. π.Χ.). 
Οι αρχαϊκοί χρόνοι που ακολουθούν (7ος – 6ος αι. π.Χ.), υπήρξαν εποχή μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών. Οι ελληνικές πόλεις-κράτη δημιουργούν αποικίες μέχρι την Ισπανία στα δυτικά, τη Μαύρη Θάλασσα στα βόρεια και τη Β. Αφρική στα νότια (Β΄ ελληνικός αποικισμός) και θέτουν τις βάσεις για την ακμή των κλασικών χρόνων. Οι κλασικοί χρόνοι (5ος – 4ος αι. π.Χ.), σφραγίζονται από την πνευματική και πολιτική κυριαρχία της Αθήνας, ώστε το δεύτερο μισό του 5ου αι. π.Χ. να αναφέρεται ως ο «Χρυσός Αιώνας» του Περικλή. Με το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, το 404 π.Χ., η Αθήνα χάνει την ηγεμονική της θέση.
Νέες δυνάμεις αναδύονται κατά τον 4ο αι. π.Χ. Με το Φίλιππο το Β΄ και το γιο του Αλέξανδρο, οι Μακεδόνες αρχίζουν να παίζουν ηγετικό ρόλο στον ελληνικό χώρο. Η εκστρατεία του Αλεξάνδρου στην Ανατολή και η κατάκτηση εδαφών μέχρι τον Ινδό ποταμό αλλάζει άρδην τα δεδομένα του τότε γνωστού κόσμου. Με το θάνατο του Αλεξάνδρου τα εδάφη της αχανούς αυτοκρατορίας που δημιούργησε μοιράζονται μεταξύ των στρατηγών του και δημιουργούνται τα βασίλεια που θα κυριαρχήσουν κατά τους ελληνιστικούς χρόνους (3ος – 1ος αι. π.Χ.). 
Την εποχή αυτή οι ελληνικές πόλεις διατηρούν σχετική αυτονομία, αλλά δεν διαθέτουν την παλιά τους δύναμη και αίγλη. Η εμφάνιση των Ρωμαίων στο προσκήνιο και η οριστική κατάκτηση του ελληνικού χώρου το 146 π.Χ., μετέτρεψε την Ελλάδα σε τμήμα της αχανούς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους (1ος αι. π.Χ. – 3ος αι. μ.Χ.), οι περισσότεροι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, θαυμαστές του ελληνικού πολιτισμού, θα ευεργετήσουν τις ελληνικές πόλεις, κυρίως δε την Αθήνα. Με την περιοδεία του Αποστόλου Παύλου κατά τον 1ο αι. μ.Χ. διαδίδεται ο χριστιανισμός στον ελληνικό χώρο, η νέα θρησκεία που σταδιακά θα εκτοπίσει τη λατρεία του Δωδεκάθεου.
Ο σημερινός επισκέπτης της χώρας έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τα «αποτυπώματα» της ελληνικής ιστορίας, από την Παλαιολιθική εποχή ως την Ρωμαϊκή περίοδο, στους εκατοντάδες αρχαιολογικούς χώρους, καθώς και τα αρχαιολογικά μουσεία και συλλογές, που βρίσκονται διάσπαρτα σ’ όλη την επικράτεια.
Η απόφαση του Μεγάλου Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη (324 μ.Χ.), οδήγησε στη μετατόπιση του κέντρου βάρους στο ανατολικό τμήμα της αυτοκρατορίας. Η μεταφορά αυτή σηματοδοτεί την αρχή των βυζαντινών χρόνων, κατά τους οποίους η Ελλάδα αποτελεί περιοχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Μετά το 1204, έτος κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από δυτικούς σταυροφόρους, τμήματα του ελληνικού χώρου μοιράζονται σε δυτικούς ηγεμόνες, ενώ οι Βενετοί καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στον αιγαιακό χώρο (νησιά ή παράλιες πόλεις), προκειμένου να ελέγχουν τους εμπορικούς δρόμους. Η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς το 1262, σηματοδοτεί την τελευταία φάση ζωής της αυτοκρατορίας. 
Οι Οθωμανοί αρχίζουν να καταλαμβάνουν σταδιακά τα εδάφη της από το 14ο αι. μ.Χ., για να ολοκληρώσουν την κατάλυση της αυτοκρατορίας με την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η Κρήτη ήταν το τελευταίο τμήμα του ελληνικού χώρου που κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, το 1669. Ακολουθούν τέσσερις περίπου αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας μέχρι την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης το 1821.
Από τη βυζαντινή περίοδο και τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας, σώζονται σήμερα αναρίθμητα μνημεία, όπως είναι οι βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια, οθωμανικά κτήρια, γοητευτικά βυζαντινά και φραγκικά κάστρα, ποικίλα άλλα μνημεία αλλά και παραδοσιακοί οικισμοί, αρκετοί από τους οποίους διατηρούν την οθωμανική και εν μέρει βυζαντινή διάρθρωσή τους.
Επακόλουθό της ελληνικής Επανάστασης ήταν η δημιουργία, το 1830, ανεξάρτητου ελληνικού βασιλείου, με περιορισμένη όμως επικράτεια. Νέα εδάφη με συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς θα ενταχθούν σταδιακά στο ελληνικό κράτος κατά τη διάρκεια του 19ου και στις αρχές του 20ου αι. Η Ελλάδα θα φτάσει στη μέγιστη έκτασή της μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, το 1920, με την ουσιαστική συμβολή του τότε πρωθυπουργού της Ελ. Βενιζέλου. Τη σημερινή του εδαφική μορφή έλαβε το ελληνικό κράτος μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων.
Το 1974, μετά από μια επταετή Δικτατορία, η Ελλάδα ανακηρύχθηκε με δημοψήφισμα από βασιλευόμενη σε προεδρευόμενη Δημοκρατία, ενώ από το 1981 αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Aγαθονήσι - Ιστορία
Το «παρελθόν» του νησιού είναι ιδιαίτερα πλούσιο, καθώς κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν οι Κάρες, τους οποίους διαδέχθηκαν οι Δωριείς και στη συνέχεια οι Ίωνες. Στους ιστορικούς χρόνους, αναφέρεται με το όνομα Υετούσσα, αλλά και Τραγαία (Θουκυδίδης) ή Τραγιά (Πλούταρχος). Στους Ρωμαϊκούς χρόνους, το Αγαθονήσι αναφέρεται ως τόπος πειρατών, ενώ κατά τη Βυζαντική περίοδο χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας.
Το 1088, το νησί δόθηκε στη δικαιοδοσία της μονής της Πάτμου, με χρυσόβουλο του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού προς το μοναχό Χριστόδουλο το Λατρηνό, ιδρυτή της μονής. Από το 1522 περιήλθε στην κυριαρχία των Οθωμανών, για να περάσει σχεδόν τέσσερις αιώνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1912, στους Ιταλούς μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Μετά την απελευθέρωση, στις 7 Μαρτίου 1948, το νησί ενσωματώθηκε, μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, στην Ελλάδα και το 1954 έγινε αυτόνομη κοινότητα.

Ιστορία της Νισύρου
Το όνομα του νησιού ανήκει πιθανότατα στα προελληνικά αιγαιακά τοπωνύμια. Οι πρώτοι κάτοικοι της Νισύρου ήταν Κάρες. Ακολούθησαν οι Αχαιοί της Κω και οι (Δωρικής καταγωγής) Ρόδιοι. Σύμφωνα με τον Όμηρο, οι Νισύριοι συγκαταλέγονταν μεταξύ των Ελλήνων που πολέμησαν στην Τροία. Τους Νισυρίους βρίσκουμε και στους φορολογικούς καταλόγους της αθηναϊκής συμμαχίας. Λάτρευαν τον Δελφίνιο Απόλλωνα, όπως και τον πελασγικό Ποσειδώνα, ιερό του οποίου υπήρχε στους σημερινούς Πάλους, όπου ευρίσκονταν κι οι παλιές θερμοπηγές του νησιού. 
Σωζόμενες αναθηματικές στήλες μας μιλούν για την εξαιρετική θέση που κατείχε στην λατρεία των αρχαίων κατοίκων ο Μιλείχιος Ζευς, η θεά Τύχη, ο Ερμής κλπ.
Οι ιστορικές τύχες της Νισύρου είναι κοινές με εκείνες των νησιών του Ν.Α. Αιγαίου. Ο 5ος και ο 4ος αιώνας π.Χ. αποτελούν την περίοδο της μεγάλης ακμής του νησιού. Κατά τους Μηδικούς πολέμους, η Νίσυρος ήταν υπόδουλη στην Αρτεμισία, τη βασίλισσα της Αλικαρνασσού η οποία συμπαθούσε τους Πέρσες. Αργότερα, για ένα μικρό διάστημα οι Νισύριοι συντάχθηκαν με τους Αθηναίους, ενώ στη συνέχεια παρέμειναν ανεξάρτητοι, μέχρι το 200 π.Χ., οπότε υποτάχθηκαν στη Ρόδο, την τύχη της οποίας από τότε ακολούθησαν πιστά.
Οι Ιωαννίτες ιππότες οχύρωσαν τη Νίσυρο το 1315 μ.Χ, χτίζοντας τα επόμενα χρόνια πέντε φρούρια σε στρατηγικής σημασίας τοποθεσίες του νησιού. Το 1422, μια σφοδρή έκρηξη του ηφαιστείου δημιούργησε το μεγάλο κρατήρα στο κέντρο του νησιού.
Οι Τούρκοι λεηλάτησαν τη Νίσυρο τουλάχιστον τέσσερις φορές, μέχρι το 1523, οπότε την υπέταξαν και, μαζί με τα άλλα νησιά, την υπήγαγαν στο ιδιότυπο προνομιακό καθεστώς των «μακτού». Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι Νισύριοι ναυτικοί υποστήριξαν με τα σκάφη τους τις θαλάσσιες επιχειρήσεις των Ελλήνων, όμως η Νίσυρος έμεινε έξω από τη νεοσύστατη Ελλάδα.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι ανά τον κόσμο ξενιτεμένοι Νισύριοι πρόσφεραν πολλά στο νησί, το οποίο κατέλαβαν οι Ιταλοί το 1912. Το 1913 σημειώθηκε η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το 1948, η Νίσυρος παραχωρήθηκε από τη Ιταλία στην Ελλάδα.

Λέρος - Ιστορία
Κάρες, Λέλεγες και Φοίνικες κατοίκησαν στο νησί, ενώ ακολούθησαν οι Κρήτες και οι Δωριείς. Αργότερα στο νησί εγκαταστάθηκαν Ίωνες από τη γειτονική μικρασιατική ακτή. Στην τρωική εκστρατεία έλαβε μέρος μαζί με την Κάλυμνο, όπως αναφέρει ο Όμηρος, υπό την αρχηγεία των εγγονών του Ηρακλή, Άντιφου και Φείδιππου.
Κατελήφθη από τους Πέρσες, το 494 π.Χ. και αργότερα συμμετείχε στην Αθηναϊκή Συμμαχία. H Λέρος ήταν τόπος καταγωγής του ιστορικού Φερεκύδη και του ποιητή Δημόδικου.
Στη Bυζαντινή εποχή η Λέρος ανήκε στο Θέμα της Σάμου. Το 1314 πέρασε στην κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών. Τον 15ο αιώνα, το νησί δέχεται συνεχείς επιθέσεις από πειρατές. Το 1523 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους. Η Λέρος έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821, αλλά δεν περιελήφθη στο νέο ελληνικό κράτος το 1830. Το 1912 κατελήφθη από τους Ιταλούς, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1948. Η Λέρος ήταν τόπος εξορίας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Στο νησί πρωτολειτούργησε και το κρατικό ψυχιατρείο το 1957.

Σύμη - Ιστορία
Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της Σύμης. Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη πήρε το όνομά της από τη νύμφη Σύμη, η οποία απέκτησε με τον Ποσειδώνα ένα γιο, τον Χθόνιο, που έγινε αρχηγός των κατοίκων του νησιού. Επικρατέστερη όμως είναι η άποψη που υποστηρίζει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, ότι Σύμη ήταν το όνομα της συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κατοίκου του νησιού. Σύμφωνα με το μύθο ο Γλαύκος ήταν άριστος κολυμβητής, ναυπηγός και ψαράς και είναι αυτός που κατασκεύασε την «Αργώ», το πλοίο της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Το νησί ήταν γνωστό και με άλλα ονόματα: Καρική, Μεταποντίς, Αίγλη και Έλκουσα.
Η Σύμη αναφέρεται και από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, καθώς στον Τρωικό πόλεμο μετείχε και ο βασιλιάς της, Νηρέας, με 3 πλοία, εθεωρείτο δε, ο ωραιότερος άντρας της εκστρατείας.
Από το νησί πέρασαν οι Κάρες, Λέλεγες και Φοίνικες ενώ τον 11ο αιώνα εποικίστηκε από τους Δωριείς. Μετείχε στη Δωρική Αμφικτιονία, τη Δωρική Εξάπολη.
Στη Bυζαντινή περίοδο το νησί ανήκε στο θέμα των Κιβυρραιωτών με έδρα τα Κίβυρρα της Παμφυλίας και ήταν γνωστό για τους ικανούς ναυτικούς και τους ναυπηγούς του.
Το 1309 η Σύμη πέρασε στην κατοχή των Ιωαννιτών Ιπποτών και κατόρθωσε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των Τούρκων έως το 1522. Οι κάτοικοι της Σύμης εξασφάλισαν σημαντικά προνόμια για το νησί τους από τον Σουλεϊμάν τον Mεγαλοπρεπή. Οι Συμιακοί έλαβαν μέρος στην Eπανάσταση του 1821, το νησί όμως όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα έμεινε έξω από την επικράτεια του ελληνικού κράτους. Το 1912 η Σύμη κατελήφθη από τους Ιταλούς. Παράλληλα η αντικατάσταση των ιστιοφόρων από τα ατμόπλοια και η παρακμή της σπογγαλιείας έπληξαν την οικονομία του νησιού. Πολλοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, ενώ ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε ένα ακόμη πλήγμα και μετά το τέλος του ακολούθησε νέο κύμα μετανάστευσης. Την περίοδο του πολέμου ανατινάξεις και βομβαρδισμοί κατέστρεψαν πολλά από τα αρχοντικά της Σύμης, τα οποία παρέμεναν μέχρι τα τελευταία χρόνια θλιβερά ερείπια που οι ντόπιοι ονομάζουν «Χαλατά».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου