«Φόβος» Του συγχωριανού μας Ιωάννη Χουρδά.

Φοβάμαι και δεν αρκεί να μου πείτε πως δεν είμαι ο μόνος, το ξέρω.

Ξέρω πως ο φόβος είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ένα προειδοποιητικό σήμα, ένας προστατευτικός μηχανισμός βασισμένος πάνω στο ένστικτο της επιβίωσης, αλλά εγώ φοβάμαι. Τον νιώθω καθημερινά να γιγαντώνεται μπροστά μου και να μου φωνάζει «φύγε».

Να φύγω γιατί; Να πάω πού;

Μπερδεύομαι και σκέφτομαι πως αυτός ο άγνωστος εχθρός είναι φτιαγμένος από την άγνοια του πραγματικού μου εαυτού, γιατί ναι… δεν με ξέρω. Όλα αυτά τα χρόνια κρύβομαι πίσω από την ανασφάλειά μου, τόσο καλά, που σχεδόν μού είμαι άγνωστος. Φοβάμαι να δω πέρα από τα όρια που ορίζει ο φόβος μου και αρνούμαι πεισματικά πως ως άνθρωπος έχω χρέος στο να δω και στο να διευρύνω. Δεν είναι λίγες οι φορές που καταφεύγω στη λογική για να τον απωθήσω. Tον εξαφανίζω από την συνειδητότητά μου και τον στέλνω εκεί κάτω, στο ασυνείδητο, μακριά από αυτό που θεωρώ ζωή μου. Εκεί κάτω, όμως, γίνεται ακόμα πιο ασαφής και ρευστός. Εκεί κάτω δεν τον ελέγχω. Αλλάζει πρόσωπα, γενικεύεται και μετατίθεται από αυτό που πραγματικά με φόβιζε, σε κάτι άλλο, ή μάλλον σε όλα τα άλλα.

Πιστέψτε με, ο φόβος είναι ο εχθρός της εμπιστοσύνης στον εαυτό μου. Με όπλα τη φαντασία και τις σκέψεις μου προσπαθεί να βοηθήσει το νου μου να ελέγξει το μέλλον. Τι άδικος κόπος αλήθεια να προσπαθείς να προστατευτείς από το μέλλον σου καταστρέφοντας το παρόν σου.

Δεν είμαι τρελός, ξέρω τον χρειάζομαι, αλλά πραγματικά δεν τον θέλω. Μ΄ έχει κουράσει το να προσπαθώ να ελέγξω τις σκέψεις μου με άλλες σκέψεις. Βαρέθηκα να τον βλέπω να σκεπάζει τα πιο όμορφα συναισθήματά μου. Βαρέθηκα να βλέπω άλλους να τον χρησιμοποιούν για να με σκεπάσουν. Φτάνει πια με αυτή την κουλτούρα του φόβου. Αυτή τη φορά θα δείτε πως δεν θα το σκάσω. Αυτή τη φορά θα κοιτάξω κατάματα ό,τι με φοβίζει.
Τον φόβο θα τον παρατηρήσω, θα τον κατανοήσω, θα εξοικειωθώ μαζί του. Θα τον δω σαν μια γόνιμη στιγμή, σαν μια ευκαιρία για γνώση. Θέλω να με οδηγήσει στην αφύπνιση της ηθικής μου συνείδησης.

Θέλω να νιώσω θαρραλέος, όχι γιατί δεν φοβάμαι, αλλά γιατί αντιμετωπίζω. Και κάτι ακόμα… δεν είμαι μόνος…. μ” αγαπάνε.

http://www.flust.gr