Ο επικήδειος λόγος του Δημάρχου Ρόδου Αντώνη Β. Καμπουράκη στην εξόδιο ακολουθία του Βασίλη Σταυριανού

ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΟΔΟΥ

Παραδείσι, 09η Αυγούστου 2021

Πάντα είναι δύσκολο ν’ αποχαιρετάς φίλους. Δυστυχώς όμως συμβαίνει, καθώς ο θάνατος, είναι αυτός που κλείνει για όλους μας, τον κύκλο της ζωής. Γι’ αυτό και έχει, πολύ μεγάλη σημασία, όσο ζούμε, να είμαστε σωστά προσανατολισμένοι, στα ουσιαστικά, και στα θεμελιώδη. Ώστε το αποτύπωμα που αφήνουμε, από αυτή την πρόσκαιρη φιλοξενία μας, στη ζωή, να είναι για το Καλό, για το Όμορφο, για το Δίκαιο.

Αυτό το αποτύπωμα, αφήνει στη Ρόδο, ο Βασίλης Σταυριανός.

Άξιος Ροδίτης, στο Μυαλό, και στην Καρδιά. Υπηρέτησε τις θεμελιώδεις αξίες, της ζωής. Πρώτα απ’ όλα, την πατρίδα του, τον τόπο του, το Παραδείσι. Ανάλωσε όλες τις δυνάμεις του, για να γίνεται όλο και καλύτερο, μέσα στο χρόνο, και αναδείχθηκε σε σπουδαία αυτοδιοικητική φυσιογνωμία, του νησιού μας.

Μετά από μια καταξιωμένη διαδρομή, μου έκανε την τιμή να επανακάμψει στην αυτοδιοίκηση, το 2019. Να βάλει πλάτη, για πάει η Ρόδος μπροστά, κι έτσι είχα την τύχη, πέρα από τη φιλία μας, να τον ζήσω και ως συνεργάτη Πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας, επιβεβαιώνοντας σε κάθε ευκαιρία, τη μεγάλη λατρεία του για το Παραδείσι.

Ο Βασίλης υπηρέτησε, με ανιοδιοτέλεια και ήθος, και τον πολιτικό χώρο, που εκπροσωπούσε. Μάχιμος σε κάθε αγώνα, για πρόοδο και κοινωνική δικαιοσύνη. Υπηρέτησε επίσης, την υγιή και έντιμη επιχειρηματικότητα, αποδεικνύοντας με το παράδειγμά του, πως η επιτυχία είναι, στο DNA των Ροδιτών.

Και ασφαλώς υπήρξε ένας αφοσιωμένος, και άξιος οικογενειάρχης. Και θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή, και θερμά μου Συλλυπητήρια, στην σύζυγό του, την Έφη, και στις κόρες του, που πάντα καμάρωνε: την Βιβή και την Δήμητρα.

Για όλα αυτά τα σημαντικά, τα αληθινά, και τα μεγάλα, που αξίζουν πραγματικά στη ζωή του ανθρώπου, θα σε κρατήσουμε για πάντα στη μνήμη μας, φίλε Βασίλη.

Καλό Παράδεισο, στην Καλή Ψυχή σου. Αφήνεις Φίλους πολλούς, απλούς ανθρώπους, που θα μας λείπεις πολύ. Και θα βρεις φίλους πολλούς, γνωστούς σου, που σ’ αγαπούν γι’ αυτό που είσαι, εκεί στον καλό Παράδεισο, που πας.

Και μην ανησυχείς. Το Παραδείσι, σου υπόσχομαι, πως θα το προσέχουμε, σαν τα μάτια μας. Έτσι, όπως ακριβώς, μου το ‘λεγες, κάθε φορά.

Αντίο Φίλε.