Δημαρχείο Ρόδου

Η θέση του κτιρίου απέναντι από το Κυβερνείο, πάνω στη σημαντικότερη πλατεία της πόλης, δίπλα από το Θέατρο Puccini και το αρχηγείο του Στρατού, επιδεικνύει ένα τυπικό δείγμα διάταξης της κεντρικής πλατείας των νέων πόλεων της Φασιστικής Ιταλίας, όπως μετουσιώθηκε στην Ρόδο της ιταλικής κατοχής. 

Η μελέτη του κτιρίου ως έδρα της λέσχης του Φασισμού (Palazzo Littorio) έγινε από τον αρχιτέκτονα Armando Bernabiti (1937-1939). Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της φασιστικής αρχιτεκτονικής, με τον ορθολογισμό και την συμμετρία του όγκου του και την χρήση της ισόδομης τοιχοποιίας στις όψεις του. Μπροστά στην τότε επονομαζόμενη «πλατεία Αυτοκρατορίας» τοποθετήθηκαν οι ανδριάντες των ρωμαίων αυτοκρατόρων Οκταβιανού και Ιούλιου Καίσαρα, δώρα του Μουσολίνι στη Ρόδο. 

Το 1947 αποφασίστηκε η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Στις 7 Μαρτίου 1948, πλήθος κόσμου, στην πλατεία μπροστά από το κτίριο, χωρίς τους ανδριάντες και τα σύμβολα του φασιστικού καθεστώτος, παρουσία του βασιλιά της Ελλάδας, με το δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο γονατισμένους, παρακολούθησε την ελληνική σημαία να σηκώνεται στον ιστό, μετά από έξι αιώνες ξένης κατοχής. 

Το κτίριο στεγάζει από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου το Δημαρχείο της Ρόδου.