Βόλος 16 Οκτωβρίου 2022
Του Σεραφείμ Αθανασίου
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΟ ΡΟΔΙΑΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΧΙ
ΜΟΝΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ “ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ ΤΟΥ”
Η Σημερινή μου γραφή είναι διαφορετική από τις άλλες που μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας σε διάφορα έντυπα και περισσότερο στην αγαπημένη μου «ΡΟΔΙΑΚΗ», στον επίσης φίλο μου «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ», όπως και στο Περιοδικό της Ελληνικής Αστυνομίας!
Όταν στις 11 Νοεμβρίου 1945 20άχρονος νέος, φεύγοντας από το χωριό μου, αποχαιρετούσα γονείς, αδέλφια, συγγενείς, φίλους και, ως παιδί αγροτών, ακόμη τα ζωάκια μου τα οποία αγκάλιαζα κλαίγοντας και τούτο γιατί με κείνα είχα μεγαλώσει και -για να γλιτώσω το ξύλο από τις όποιες αταξίες μου -στα παχνιά τους κρυβόμουνα και με τις ανάσες τους, εκείνα με ζέσταιναν!
Όταν,λοιπόν, εκείνο το πρωινό από το χωριό μου, την Κόμνηνα, έφευγα και ως στερνοπαίδι από το φουστάνι της μάνας μου “ξεκόλλαγα” προκειμένου να καταταγώ στη Χωροφυλακή, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ύστερα από 77 χρόνια, σε κείνο το αγροτόπαιδο θα προσφερόταν μία εκ των μεγαλυτέρων τιμών που ανθρώπινος νους, της δικής μου γνώσης, καταγωγής και κοινωνικής τάξης, δύσκολα μπορεί να συλλάβει!
Το λέω αυτό επειδή στις 25 Σεπτεμβρίου 2022 ημέρα Κυριακή εδώ στο Βόλο στον οποίο οικογενειακώς μένω ένας μικρός χώρος του δικού μου σπιτιού, είχε γεμίσει από γνωστά και άγνωστα πρόσωπα μεταξύ των οποίων βρισκόντουσαν Βουλευτές,Ανώτατοι Απόστρατοι και εν ενεργεία Αξιωματικοί, Στρατού,Αεροπορίας και Αστυνομίας αλλά και μικρότερων βαθμών όργανα τάξεως, απλοί πολίτες, Δημοσιογράφοι, Διευθυντές εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών, Δικηγόροι Μηχανικοί και Καθηγητές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης!
Και, όπως πιο πάνω είπα, δεν ήταν ποτέ δυνατόν πριν 77 χρόνια, να φανταστώ την αιτία αυτής της σύναξης και που βλέποντάς με αυτός ο άγνωστος και γνωστός σε μένα κόσμος , με μεγάλο ανυπόκριτο ενθουσιασμό εκδήλωνε τη χαρά του επειδή και από κοντά–όπως μου έλεγε- και προσωπικά με γνώριζε ενώ εγώ ευχαριστώντας τους είχα αναλυθεί σε δάκρυα !
Και γιατί παρακαλώ αυτή η σύναξη! Επειδή το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ρόδου την 31 Μαρτίου 2022 με την συμπλήρωση των 75 χρόνων από την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου (31 Μαρτίου 1947 ιστορική για τη Δωδεκάνησο μέρα ) κατ’ εντολή του Δημάρχου κ. Αντώνη Καμπουράκη συνεδρίασε το Δημοτικό συμβούλιο και με εισηγητή τον Αντιδήμαρχο κ. Θανάση Στάμο οι 49 Δημοτικοί Σύμβουλοι όλων των παρατάξεων ομόφωνα με ανακήρυξαν ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ με το αιτιολογικό ,όπως αναφέρεται στα επίσημα έγγραφα που μου έδωσαν: «Σε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης της προσφοράς μου για τη Ρόδο»!
Φίλοι μου, συγκινημένος γράφω τούτες τις γραμμές και θέλω να πω ότι την όποια αστυνομική μου προσφορά , προς τους προγόνους και, στα χρόνια που ακολούθησαν, σε απογόνους εκείνων των ευγενών, νομοταγών και φιλόξενων ανθρώπων, με χαρά την πρόσφερα χωρίς να περιμένω κανένα αντάλλαγμα και ιδιαίτερα με τόση απλοχεριά και με τόση μεγάλη τιμή προς το πρόσωπό μου που όλα τούτα, τα για μένα γενόμενα, ευχάριστα και συγκινησιακά όχι μόνο με ξάφνιασαν αλλά και αμήχανα ένοιωθα!
Και εκείνες τις έστω ελάχιστες υπηρεσίες μου χωρίς γογγυσμό και καμιά κόπωση δεν τις εκτελούσα μόνο εγώ αλλά όλοι μου οι συνάδελφοι επειδή ανάμεσα σε εκείνους τους καλούς ανθρώπους και εμείς ήρεμα ζούσαμε και όσοι μας γνώριζαν σαν δικά τους παιδιά μας αγαπούσαν!
Τότε-δυστυχώς- στην χερσαία Ελλάδα άλλος άνεμος φύσαγε γιατί κυριαρχούσε ο εμφύλιος σπαραγμός και το αστυνομικό όργανο εχθρός του λαού λογιζόταν και σαν μαύρο βρώμικο πρόβατο το αντιμετώπιζαν! Όμως ας μη ανοίξω πληγές θλίψης και ας περιοριστώ στα ευχάριστα γεγονότα.
Τα χρόνια περνούσαν και μέρα με την ημέρα την νοοτροπία των Δωδεκανησίων αποκτούσα μια που ανάμεσά τους για 18 χρόνια βρισκόμουνα και μέχρις ότου από τη Ρόδο το 1965 με μετάθεση, ως Αστυνόμος στην Αργαλαστή Πηλίου, τοποθετήθηκα!
Καλοί ,νομοταγείς και ευγενείς οι κάτοικοι του Πηλίου και όλοι τους Αρχοντάνθρωποι Γεωκτήμονες με τους οποίους δεν δυσκολεύτηκα να “προσαρμοστώ” ! Όμως ,μέσα μου, η Ρόδος σαν “σαράκι” με έτρωγε και η νοσταλγίας μου για φίλους, Πόλη και χωριά της Ρόδου, συνεχώς μεγάλωνε !
Και αυτό το “σαράκι” πιστεύω πως δεν θα το έχω μόνο εγώ αλλά και άλλοι δικοί μου συνάδελφοι ακόμη και πολίτες που επισκέπτονται τη Ρόδο και εγκαταλείποντας το ελαφάκι αυτής η νοσταλγία τους θεργεύει περισσότερο!
Κάποια χρονική στιγμή και χωρίς να είμαι δημοσιογράφος αποφάσισα να στείλω στην αγαπημένη μου ΡΟΔΙΑΚΗ ένα κείμενο στο οποίο περιέγραφα τα συναισθήματά μου και την νοσταλγία μου για τη Ρόδο και τους κατοίκους αυτής!
Με χαρά πληροφορήθηκα ( τα χρόνια που άρχισα να γράφω δεν υπήρχαν τα σημερινά ηλεκτρονικά “διαβολομηχανήματα” ) ότι στη ΡΟΔΙΑΚΗ είχε δημοσιευθεί το κείμενό μου και παίρνοντας θάρρος της έστελνα τα όσα χαζά ή έξυπνα έγραφα και εκείνη, για να μη μου χαλά χατήρι , όλα τα δημοσίευε και όχι μόνο η Ροδιακή δημοσίευε τα γραπτά μου αλλά και ο Ταχυδρόμος του Βόλου το ίδιο έκανε και κάνει!
Φίλοι μου, σταματάει το μυαλό μου με αυτά που για μένα ακολούθησαν .Με έμαθαν περισσότεροι Ροδίτες, με έπαιρναν και με παίρνουν συνεχώς τηλέφωνο και η δική μου νοσταλγία συνεχώς μεγάλωνε και μεγαλώνει ,!
Θα μου πείτε γιατί δεν πηγαίνω να μείνω στη Ρόδο. Νομίζεται αυτό για ένα οικογενειάρχη είναι εύκολο, να ξεσπιτωθεί και να πάει να κατοικήσει εκεί που νοσταλγεί!
Είναι λάθος αν κάποιος έτσι σκεφθεί. Ναι μπορεί για λίγες μέρες να πάει εκεί που θέλει και να του περάσει για λίγο ο...καημός ( και εγώ έχω πάει στη Ρόδο) αλλά μετά την αναχώρησή του, η νοσταλγία του επανέρχεται!
Μεγάλη και ευγενική η απόφαση του Δήμου της Ρόδου στο να με ανακηρύξει ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ ΤΟΥ και αδυνατώ να βρώ τα κατάλληλα λόγια να τον ευχαριστήσω .
Την 25 Σεπτεμβρίου 2022 ημέρα κατά την οποία μέσα στο φτωχικό μου σπίτι, εδώ στο Βόλο , ο Αντιδήμαρχος Ρόδου κ.Θανάσης Στάμος κατ εντολή του Δημάρχου κ. Αντώνη Καμπουράκη μου πρόσφερε τα όποια επίσημα έγγραφα και με ανακήρυξε ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ,αυτή την ημέρα εγώ προσωπικά και τα μέλη της οικογένειάς μου ποτέ μα ποτέ, δεν θα την ξεχάσουμε!
Είναι μεγάλη η για μένα τιμή και γίνεται μεγαλύτερη μια που τα βαθιά γηρατειά μου (98 χρονών είμαι) δεν μου επέτρεψαν στη Ρόδο να μεταβώ και , ο Αντιδήμαρχος κ. Θανάσης Στάμος στο Βόλο ήρθε ακολουθούμενος από τον έγκριτο Δικηγόρο της Ρόδου κ.Γιάννη Χαρίτο γιο του αλησμόνητου γνωστού στο Ροδιακό Λαό και όχι μόνο πρώτου Δημάρχου Γαβριήλ Χαρίτου ο οποίος την 31 Μαρτίου 1947 δακρυσμένος και γονατιστός παρακολουθούσε την έπαρση της Σημαίας μας η οποία στον Ιστό της ανέβαινε ύστερα από 638 χρόνια σκλαβιάς και, κοντά σε εκείνον, χιλιάδες λαού γονάτισε και το Θεό κλαίγοντας ευχαριστούσε, επειδή λεύτεροι ένοιωθαν!
Εκείνες οι στιγμές και όσο ζω, ποτέ δεν θα ξεχαστούν επειδή παρών εκεί βρισκόμουνα και όλα μπροστά στα μάτια μου γινόντουσαν!
Εκτός από τούς κ.κ. .Θανάση Στάμο Αντιδήμαρχο και Γιάννη Χαρίτο έγκριτο Δικηγόρο από τη Ρόδο, μου έκανε την τιμή και ήρθε κοντά μου ολόκληρη οικογένεια προκειμένου να παραστεί στην τελετή.Και αυτή η οικογένεια είναι του κ.Βασίλη Χαλκίτη, ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού καναλιού ΙΡΙΔΑ της Πόλεως Ρόδου!
Συγκινητικά και υπέρμετρα τα όμορφα για μένα λόγια που τόσοι φίλοι μου αράδιασαν: Οι κ.κ. Θανάσης Στάμος Αντιδήμαρχος Ρόδου, Γιάννης Χαρίτος Δικηγόρος Ρόδου, Γιώργος Μουλάς, ιατρός και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Βόλου.Οι Βουλευτές κ.κ. Χρήστος Μουκώρος Δημοσιογράφος και Κώστας Μαραβέγιας χειρουργός ιατρός. Ο έ.α.Αντιστράτηγος της Ελληνικής Αστυνομίας κ.Ιωάννης Τόλιας και ο Ταξίαρχος κ.Αλεξάκης Μιλτιάδης Αστυνομικός Διευθυντής Μαγνησίας !
Πρέπει ,δε, να ομολογήσω ότι συγκίνηση μεγάλη αισθάνθηκα και με τα όσα είπε, ο για πολλά χρόνια οικογενειακώς μας φίλος, κ. Χρήστος Ξενάκης, συνταξιούχος Λυκειάρχης και Διευθυντής του Γραφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και τούτο γιατί αναφέρθηκε και στην σύζυγό μου εκπαιδευτικό την, για μένα, Φωτούλα μου, από την οποία όλα τα χρόνια του εγγάμου μας βίου κατανόηση, ενδιαφέρον και αγάπη εισπράξαμε τόσο εγώ όσο και τα τρία μας παιδιά, τα δύο μεγαλύτερα από τον πρώτο μου γάμο!
Όμως από κοντά είχα την τιμή να γνωρίσω την κ.Μαρία, σύζυγο του κ.Βασίλη Χαλκίτη την καλοσύνη, ηρεμία και τα καλά της λόγια ποτέ δεν θα ξεχάσω.
Αλλά εκείνο που με έκανε να συγκινηθώ περισσότερο ήταν το ξαφνικό προσωπικό τηλεφώνημα, κατά την ώρα της τελετής, του Δημάρχου της Ρόδου κ. Αντώνη Καμπουράκη ο οποίος και εκείνος μου είπε τόσα ζεστά λόγια τα οποία, ειλικρινά με συγκίνησαν!
Τον τίτλο τιμής που ο Δήμος της Ρόδου σε μένα την 25 Σεπτεμβρίου 2022 απένειμε τον οποίο συγκινημένος με αίσθημα ευθύνης και σεβασμό αποδέχομαι- μια που για τους γέρικους ώμους μου δυσβάστακτος ογκόλιθος λογίζεται- θέλω νοερά να τον μοιραστώ με τους κάπου 550 έως και 600 αγαπημένους μου συναδέλφους με τους οποίους πρώτοι, από 27 έως και 29 Μαρτίου 1947, ως αστυνομικά όργανα , τα Άγια χώματα της Δωδεκανήσου, πατήσαμε!
Αυτό το μεγάλο φορτίο του ασήκωτου βράχου νοερά σε μικρά κομματάκια σπάζω και ανάλαφρο λευκό πέπλο γίνεται και τις ψυχές των αγαπημένων μου συναδέλφων αγκαλιάζει!
Η βράβευσης λοιπόν που στο πρόσωπό μου έγινε σε όλους τους συναδέλφους μου μοιράζεται και έτσι για την ιστορία θα μου επιτραπεί να αναφέρω μερικά ονόματα με τα οποία πρώτοι πατήσαμε την δική σας ηρωική γη!
Πέτρος Στάμος Πατέρας του Αντιδημάρχου Ρόδου Θανάση Στάμου, Απόστολος Μαντάς πατέρας του Χρήστου Μαντά ιατρού της Ρόδου, Γκανάσος Κων/νος ,Δημήτρης Κανιστράς πατέρας του οδηγού ταξί στη Ρόδο Γιώργου Κανιστρά, Χόρτης Κων/νος ,Αντώνης Αγγελάκος, Νίκος Γαρνέλης, Νίκος Κουτσιανάς έγινε Αρχηγός Χωροφυλακής, Νίκος Μικέλης, Κατσιρούμπας Κυριάκος, Παναγιώτης Σπυρόπουλος ήταν και δάσκαλος, Τσαρούχης Νίκος, Κωλέττης Γιώργος, Γεωργακόπουλος? ,Βλασταράκος Παναγιώτης, Καρύδης? Και... δεν υπάρχει τελειωμός.
Αξιωματικοί :Σκορδέλης Νίκος, Βλάσσης Σιοκορέλος πατέρας του Προέδρου Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ρόδου, Γεωργιάδης Αλέκος πατέρας της Βικτωρίας Χιωτη και παππούς του γιατρού Ρόδου Γιάννη Χιώτη και της Φαρμακοποιού Ρόδου Ελένης Χιώτη, Παρασκουλάκης Μανώλης πατέρας του Μιχάλη Παρασκουλάκη, Χατζημιχάλης?, Χαρίλαος Παπαδημητρίου, Βραχάτης Διονύσης, Κακαβούλης Κων/νος ? Προβατάς ? και ...άλλοι.
Αγαπητοί μου φίλοι του ΒΟΛΟΥ θέλω να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε και ήρθατε κοντά μου προκειμένου να συμμετάσχετε στη δική μου χαρά κατά την ανακήρυξή μου ,ως επίτιμο Δημότη της πόλεως Ρόδου.
Όλους μα όλους θερμά σας ευχαριστώ και Ιδιαίτερα στέλνω τα ευχαριστώ μου στους Βουλευτές Μαγνησίας κ.κ. Μπουκώρο Χρήστο Δημοσιογράφο και Μαραβέγια Κων/νο Ιατρό καθώς και στους ε.α. Στρατηγούς Χωροφυλακής κ.κ. Ιωάννη ΤΟΛΙΑ και Αντώνη ΚΟΥΤΣΕΛΊΝΗ και ε.α. Υποπτέραρχο κ.Δημήτρη Χασιώτη.
Τις ίδιες θερμές ευχαριστίες μου απευθύνω και στους ε.ε. Ταξιάρχους της Ελληνικής Αστυνομίας κ.κ. Μιλτιάδη ΑΛΕΞΑΚΗ και Βασίλη ΚΑΡΑ-Ι-ΣΚΟ καθώς και τον ιατρό κ.Γιώργο Μουλά Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Βόλου.
Όμως περισσότερο θέλω να απευθυνθώ στο ΡΟΔΙΑΚΟ ΛΑΟ και να του πω τούτο: Φίλες και Φίλοι της ΡΟΔΟΥ. Εγώ, σχεδόν, από τη μέρα που στη Ρόδο τα πόδια μου πάτησα αυτό το νησί την ψυχή μου κέρδισε και, από τότε, Ροδίτης νοιώθω.
Σε νησιά της Δωδεκανήσου όπως, Λέρο,Κάλυμνο,Κω και Καστελλόριζο υπηρέτησα και ο κόσμος όπως και οι χώροι που ζουν ζεστό και φιλικό σε όλα τα αστυνομικά όργανα ήταν! Όμως εγώ στα νησιά αυτά περπάταγα και νοερά, στη Ρόδο βρισκόμουνα !
Στη συνέχεια, ύστερα από χρόνια, στη χερσαία Ελλάδα μετατέθηκα αλλά και τότε : Στο Μανδράκι της Ρόδου, το εσωτερικό της Νέας Αγοράς, την παλιά Πόλη, το Νιοχώρι, τα Χωριά της νήσου,τα όμορφα κτίρια των αστυνομικών καταστημάτων με τους συναδέλφους μου και στους καλούς μου φίλους πολίτες, ο νους μου εκεί πέταγε!
Και την 31 Μαρτίου 2022, 75 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου (31 Μαρτίου 1947) δια των εκπροσώπων σας Δημοτικών Συμβούλων όλων των παρατάξεων με πρόταση του πρώτου πολίτη της πόλεώς σας, του Δημάρχου σας κ. Αντώνη Καμπουράκη, και με εισηγητή τον Αντιδήμαρχο κ.Θανάση Στάμο παρόντων 49 Δημοτικών σας συμβούλων ομόφωνα και οι 49 δικός σας (Της Πόλεώς σας) ΕΠΙΤΙΜΟ ΔΗΜΟΤΗ με ανακηρύξατε!
Και την 25 Σεπτεμβρίου 2022 στο σπίτι μου στο Βόλο-λόγω γήρατος αδυνατούσα να έρθω στη Ρόδο τον Αντιδήμαρχο κ.Θανάση Στάμο, εσείς οι Ροδίτες και Ροδίτισες, στείλατε προκειμένου να δώσει -στο κάποτε αγροτόπαιδο και τώρα υπερήλικα πατέρα σας ή παππού σας- τα σχετικά έγγραφα με τα οποία, επίσημα πλέον, δικός σας άνθρωπος γίνομαι! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ,ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !
Φίλοι της Ρόδου με αυτό το μεγάλο δώρο που με τόση αγάπη - δια των εκπροσώπων σας- μου προσφέρατε δικαιολογημένα στα μάτια μου δάκρυα έρχονται και γι ΄ αυτό προσεύχομαι τα ευχαριστώ μου και η υγεία σας να σας συνοδεύουν στη ζωή σας! Όμως θα πω και μια μεγάλη αλήθεια:
Μέσα στην ψυχή μου ειλικρινά δεν άλλαξε τίποτα ενώ 75 χρόνια τώρα (31 Μαρτίου 1947) Ροδίτης είμαι! Και οι φίλοι μου, εδώ στο Βόλο, ως Ροδίτη με ξέρουν!
Μάλιστα όταν με ρωτούν γιατί με λένε Ροδίτη ενώ από χωριό της Λαμίας κατάγομαι, απαντώ: Αλήθεια είναι ότι στο χωριό Κόμνηνα Λοκρίδος (τώρα Φθιώτιδος) γεννήθηκα, στο Βόλο μένω αλλά τη Ρόδο,και τον κόσμο αυτής, σκέπτομαι! Βέβαια, με το να αγαπώ τη Ρόδο, δεν μειώνεται η αγάπη μου για το Χωριό μου ούτε και για τον πανέμορφο Βόλο ο οποίος, πάνω από 50 χρόνια οικογενειακώς, με φιλοξενεί !
Με απέραντη αγάπη και εκτίμηση, σας ευχαριστώ
Σεραφείμ Αθανασίου-ο ΡΟΔΙΟΣ
Την 18-10-2022 δημοσιεύτηκε στη ΡΟΔΙΑΚΗ.
ΔΕΊΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΙΟ ΚΆΤΩ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου