Ο 96χρονος εν αποστρατεία αστυνομικός Σεραφείμ Αθανασίου έγραψε τις αναμνήσεις του από τη θητεία 33 ετών

Σεραφείμ Αθανασίου (*)

ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 4 Απριλίου 2021

«Ο Αστυνόμος της Αργαλαστής Πηλίου»

Ο 96χρονος εν αποστρατεία αστυνομικός Σεραφείμ Αθανασίου έγραψε 

τις αναμνήσεις του από τη θητεία 33 ετών

Αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Σεραφείμ Αθανασίου «Ο αστυνόμος της Αργαλαστής Πηλίου (1965 –1966)», που εκδόθηκε από το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου .

Ο συγγραφέας του βιβλίου, στα 96 του χρόνια διατηρεί τη ζωντάνια και το σπινθηροβόλο πνεύμα εφήβου, αναπαριστώντας με γλαφυρότητα που ξαφνιάζει τη διετή του θητεία ως διοικητής στο αστυνομικό τμήμα της Αργαλαστής.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται αναμνήσεις, πρόσωπα και καταστάσεις, με την ενθύμησή τους να προκαλεί συγκίνηση, καθώς η σκέψη γυρίζει στο μακρινό παρελθόν.

Πολυπράγμων ο κ. Αθανασίου, αρθρογραφεί στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων και παράλληλα καθημερινά με τον κήπο που διατηρεί στο σπίτι του στον Βόλο, όπου κατοικεί με την οικογένειά του, 56 και πλέον χρόνια.

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ επικοινώνησε με τον αειθαλή συγγραφέα, ο οποίος έχει καταγράψει στο βιογραφικό του 33χρόνια ευδόκιμης θητείας ως αστυνομικός, με αφετηρία το 1945, για να αποστρατευθεί το 1978 με τον βαθμό του μοιράρχου.

«Πήγα ως αστυνόμος στην Αργαλαστή, κάθισα δύο χρόνια και η διαμονή ήταν ευχάριστη. Είχα γνωρίσει πολύ κόσμο. Το 1965 και το 1966 ήμουν διοικητής στο τοπικό αστυνομικό τμήμα και η σύζυγός μου Φωτεινή δίδασκε ως δασκάλα στο σχολείο», θυμάται. «Η παραμονή μου στην Αργαλαστή ήταν πάρα πολύ καλή.

Στην αρχή, πηγαίνοντας εκεί, δεν ήξερα τι θα βρω, γιατί υπηρετούσα πολλά χρόνια στη Ρόδο, ένα ήσυχο νησί, και δυστυχώς στην υπόλοιπη Ελλάδα, μαινόταν ο εμφύλιος σπαραγμός. Έφυγα με υπηρεσιακή μετάθεση, ήρθα στην Αργαλαστή, αλλά αλλιώς τα σκεπτόμουνα και αλλιώς τα βρήκα», ομολογεί.

«Με υποδέχθηκαν οι άνθρωποι με καλοσύνη. Αρχοντάνθρωποι όλοι, νοικοκυραίοι όλοι, καλοσυνάτοι άνθρωποι, ζεστοί άνθρωποι. Είχα πάρα πολλά να θυμηθώ από αυτούς τους καλούς ανθρώπους, όταν έφυγα και ήρθα στον Βόλο», συνεχίζεται η αφήγηση. Αναμνήσεις γεμάτες νοσταλγία

Άρχισε τη θητεία του στο αστυνομικό σώμα σε ηλικία 20ετών κι όπως αναφέρει «όταν τελείωσα την σχολή χωροφυλακής, εκπαιδεύτηκα το 1945–1946. 

Τέλος Φεβρουαρίου πήγα στη Σπάρτη, κατόπιν στη Ρόδο, αφού μετεκπαιδεύτηκα πάλι στη Χωροφυλακή για ένα τρίμηνο, πήγαμε στα απελευθερωθέντα Δωδεκάνησα το 1947 και εκεί έμεινα για 18 χρόνια. 

Σχεδόν νιώθω Ρόδιος».

Με μετάθεση υπηρέτησε στην Αργαλαστή για δύο χρόνια, κατόπιν τοποθετήθηκε στο 4ο Αστυνομικό Τμήμα στα Παλιά, επίσης ως διοικητής, στη συνέχεια στην Καβάλα για δύο χρόνια και επέστρεψε στον Βόλο, απ’ όπου αποστρατεύτηκε.

Λάτρης της περιοχής, έχει πολιτογραφηθεί προ πολλών ετών Βολιώτης, για να αποτελέσουν, μαζί με τα μέλη της οικογένειάς του, επίλεκτα μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Θυμάται με έντονη συγκίνηση τη θερμή υποδοχή των Δωδεκανήσιων κρατώντας σημαίες, αλλά και την υποδοχή των κατοίκων της Αργαλαστής.

Δεν ξεχνά ποτέ τους παλιούς συναδέλφους, τους φίλους από τα παλιά, την θητεία του στο Καστελόριζο, ως αστυνόμος.

Τιμητική πλακέτα Συγκινητικές οι αναμνήσεις και έχουν καταγραφεί στο πέρασμα των χρόνων, με τον κ. Αθανασίου να αναφέρει ότι το 1963 και για ένα χρόνο είχε υπηρετήσει ως διοικητής και στο Αστυνομικό Τμήμα του ακριτικού Καστελόριζου. Αναφερόμενος στο χθες και το σήμερα, δεν παραλείπει να υπογραμμίσει ότι «πολλά στην Αστυνομία έχουν αλλάξει πρέπει να σας πω ότι τότε ονομαζόντουσαν αστυνόμοι μόνο οι διοικητές αστυνομικών τμημάτων, ενώ τώρα ο αστυνόμος είναι βαθμός».

Κρατά με συγκίνηση την τιμητική πλακέτα που του απένειμε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου Στέργιος Παπαϊωάννου, για την προσφερθείσα αστυνομική του υπηρεσία στην Αργαλαστή την διετία 1965 και 1966.

Τρεις και πλέον δεκαετίες στο αστυνομικό σώμα έχουν αποτυπωθεί με ανεξίτηλα γράμματα στην καρδιά του, με τον ίδιο να επισημαίνει:

«Από όλα αυτά τα χρόνια κρατάω την αγάπη μου προς τον κόσμο όλον, την εκτίμησή μου σε αυτούς τους ανθρώπους που γνώρισα και τους φίλους που ακόμη διατηρώ.

Τις αναμνήσεις για τους καλούς συναδέλφους, που δυστυχώς, έφυγαν από τη ζωή. Ελάχιστοι από τους συναδέλφους που συνεκπαιδεύτηκα και συνυπηρέτησα βρίσκονται στη ζωή και συγκινούμαι όταν τους θυμάμαι

Εχω συγκινηθεί που θυμάμαι τόσους πολλούς ανθρώπους».

Στην Αργαλαστή Αριστη η εικόνα που διατηρεί από το Πήλιο. «Αλλιώς το περίμενα κι αλλιώς το βρήκα», ομολογεί. «Το βρήκα προς το καλύτερο, απ’ ό,τι περίμενα. Μου έκανε εντύπωση. Πήγα μόνος μου αρχικά στο χωριό και κατόπιν ήρθε η οικογένειά μου. Μόλις κατέβηκα από το υπεραστικό λεωφορείο, μου έκανε εντύπωση το καμπαναριό. Καθόμουν και το κοίταζα. Τόσο πολύ μου άρεσε», τονίζει.

Στο βιβλίο του περιγράφονται αναμνήσεις και από τη Ρόδο και από την Αργαλαστή, την γύρω περιοχή και τους φίλους που απέκτησε. «Αναφέρομαι ονομαστικά και σε φίλους μου. Αναφέρομαι και στον αγαπημένο μου φίλο, για πολλά χρόνια, τον συμβολαιογράφο Γιώργο Γαλλέα. Ηταν ο πρώτος πολίτης που γνώρισα μετά τους συναδέλφους μου, που με υποδέχτηκαν, όταν έφτασα στην Αργαλαστή.

Ηταν ο πρώτος πολίτης που ήρθε να με καλωσορίσει στο τμήμα, με τον οποίο μετά συνδέθηκα με φιλία, η οποία διατηρείται μέχρι τώρα», επισημαίνει.

Τόπος της καρδιάς, πλέον, η Μαγνησία, για τον ίδιο και την οικογένειά του, αποτελεί την περιοχή όπου ζει και δημιουργεί, προετοιμάζοντας με νεανικό ενθουσιασμό, το επόμενο βιβλίο του. Αειθαλής απόστρατος αστυνομικός. Το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου πρόκειται σύντομα να θέσει σε κυκλοφορία το πρωτότυπο και ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος βιβλίο, γραμμένο από τον αειθαλή απόστρατο αστυνομικό. Πρόσωπα, νοοτροπίες, ιδέες, αντιλήψεις, συνήθειες της εποχής εκείνης, ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, που κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη.

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου, Στέργιος Παπαϊωάννου, διέβλεψε την αξία του βιβλίου και «πρόθυμα ανέλαβε την έκδοσή του», όπως υπογραμμίζει.

Εκτιμάται ότι η κυκλοφορία του συγκεκριμένου βιβλίου «θα φωτίσει μια εποχή και μια περιοχή και θα αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για όσους θελήσουν να γνωρίσουν την ψυχή και το πνεύμα ενός Ελληνα αστυνόμου, σε συνδυασμό με το κλίμα και την ατμόσφαιρα της ελληνικής περιφέρειας», τονίζει το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου, με θερμές ευχαριστίες στον φιλόλογο Χρήστο Δ. Ξενάκη για τη φιλολογική του βοήθεια και τον εκδοτικό οίκο της Καρδίτσας «Δημιουργία» για το αισθητικό αποτέλεσμα.

(*) Σεραφείμ Αθανασίου

Βιογραφικό Σημείωμα

Φίλες και φίλοι,

Σε σάς που την ώρα τούτη διαβάζετε αυτό το κείμενο, νοερά, έρχομαι κοντά σας για να με γνωρίσετε καλλύτερα:

Σεραφείμ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του Χρήστου και της Μαρίας τα στοιχεία μου. Προ πολλών 10ετιών (25-4-1925) και από φτωχούς αγρότες γονείς, γεννήθηκα στο χωριό Κόμνηνα Λοκρίδας του Νομού Φθιώτιδος, γι’ αυτό και έχω βιώσει βαθειά στο πετσί μου τη στέρηση και την ανέχεια με ό,τι αυτές συνεπάγονται, ακόμα και στις δια βίου μνήμες... Το Νοέμβριο του έτους 1945 κατατάχτηκα στη Χωροφυλακή με ένα απολυτήριο Δημοτικού σχολείου, όπως τότε έγινε - λόγω εμπολέμου καταστάσεως και… φτώχειας - με πολλά αγροτόπαιδα της ηλικίας μου.

Σημείωση ΡΟΔΟΣυλλέκτη:

Το σχόλιο του Σεραφείμ Αθανασίου στο email:

4-4-2021 Φίλε Ρουβήμ καλή ημέρα και στους δυο σας. Σήμερα 4-4-2021 ο εδώ ΤΑΧΥΔΡΌΜΟς δημοσιεύει μια συνέντευξή μου την οποία από τηλεφώνου μου πήρε προ ημερών η δημοσιογράφος κ. Υδραίου. Αν μπεις και εσύ μέσα στον σημερινό ΤΑΧΥΔΡΌΜΟ και στη σελίδα 37 θα την διαβάσεις.

Εγώ την αντέγραψα και σου την στέλνω να την δεις. Έχετε την αγάπη όλων μας.

Φιλιά στη Χαρούλα σου που όταν την παίρνω τηλέφωνο ξανανιώνω εξ αιτίας εκείνης της μεγάλης εγκαρδιότητας που μου μιλάει και το αγνό συνεχές γέλιο που κάνει ιδιαίτερα όταν μιλάει για σένα.Να τον έχει καλά ο Θεός αυτόν τον καλό άνθρωπο!!!

ο από Βόλο φίλος σου Σεραφείμ που νιώθει και συμπατριώτης σου και κατά τι περισσότερο από σένα Ροδίτης.

ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΚΑΛΆ.