Μνήμες από το πανηγύρι του Άη Σουλά

Γράφει ο Λουκάς Μαστής 

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΗ ΣΟΥΛΑ

Τέτοιες μέρες, όπως και τώρα, η Σορωνή ήταν προσανατολισμένη στο πανηγύρι του Αη- Σουλά. Το δικό μας πανηγύρι, που οι κάτοικοι του χωριού το ζούσαν επί μέρες , με ξεχωριστό τρόπο, που μέχρι ένα σημείο ισχύει και σήμερα.

Για τους Σορωνιάτες και τις Σορωνιάτισσες το πανηγύρι του Αη Σουλά αποτελούσε κομβικό χρονικό σημείο του καλοκαιριού, αφού ο προσδιορισμός για τα διάφορα γεγονότα, ήταν πολύ απλός, δηλαδή πριν του Αη Σουλά και μετά του Αη Σουλά.

Τέτοιες μέρες λοιπόν θυμάμαι, κάνοντας αναδρομή στη μνήμη μου πριν 45-50 χρόνια.

-Οι καλύβες είχαν γίνει, ήταν σχεδόν έτοιμες και μικροί μεγάλοι «συνόπαιρναν» στον Αη Σουλά όπου και παρέμεναν για αρκετές μέρες μέχρι και την παραμονή της γιορτής. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι της ομάδας έχουν τέτοιες μνήμες για τις συνθήκες διαμονής και πόσο το ευχαριστιόμασταν, αφού εμείς οι μικρότεροι παίζαμε με τις ώρες είτε στο γήπεδο είτε στο «Καριοπέραμα» προσπαθώντας να πιάσουμε καβουράκια.

- Θυμάμαι ακόμα το τελευταίο τριήμερο του πανηγυριού τις υδροφόρες του δήμου Ρόδου να πηγαινοέρχονται και να καταβρέχουν τον δρόμο( ήταν χωματόδρομος) και τα λεωφορεία της ΡΟΔΑ που ερχόταν με απίστευτο αριθμό επιβατών, αφού στην κυριολεξία δεν έπεφτε καρφίτσα.

- Λοτταρίες υπήρχαν ελάχιστες μάλλον περισσότερα ήταν τα πόστα που είχαν οι Αρχαγγελίτες που πουλούσαν λαήνια και συναφή αντικείμενα που κατασκεύαζαν οι ίδιοι . Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 άλλαξαν από τις εξελίξεις τα δεδομένα.

- Το δυνατό σημείο του πανηγυριού ήταν κυρίως οι αγώνες στίβου, οι γαιδουροδρομίες και κυρίως οι ιπποδρομίες που έφερναν στο πανηγύρι κόσμο από όλο το νησί. Ακόμα θυμάμαι μια τέτοια ιπποδρόμια, το 1972 ή το 1973 όταν ο αναβάτης του προπορευόμενου αλόγου έσκασε με τα μούτρα μπροστά στο σημείο που καθόμουνα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Το θυμάμαι γιατί λίγο πιο πέρα καθόταν ο αδελφός του αναβάτη ο οποίος χωρίς να σκεφτεί τον τραυματισμό του αδελφού του κατάφερε να πιάσει το άλογο που κάλπαζε , να ανέβει πάνω εν κινήσει και να κερδίσει την κούρσα.

- Πρόλαβα επίσης τους διαγωνισμούς για τα καλύτερα ζώα με αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια κλπ στους οποίους συμμετείχαν Σορωνιάτες αλλά και κάτοικοι των γύρω χωριών.

- Στη μνήμη μου έχουν μείνει επίσης τα «Κασαπιά» δίπλα από το μοναστήρι όπου οι πανηγυριστές πήγαιναν και αγόραζαν κρέας για να το ψήσουν. Εκεί δίπλα ήταν και ο πάππους μου ο Λούκας που πουλούσε σούβλες που έφτιαχνε ο ίδιος.

Αυτό όμως που βασικά θυμάμαι ήταν την μοναδική ατμόσφαιρα του πανηγυριού μια ατμόσφαιρα που μόνο όσοι την έχουν ζήσει μπορούν να καταλάβουν 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ομάδα «Παλιά Σορωνή»: https://www.facebook.com/groups/2637261696541637/permalink/2690059527928520/