Φυτολογία Σορωνής. (μέρος β Ν-Ψ)

Γράφει ο Λουκάς Μπονιάτης 

Φυτολογία Σορωνής. (μέρος β Ν-Ψ) 

Νεμμά = φυτρώνει. 

Νεχρενές = όψιμος καρπός. 

Ξερονόμι = τα ξερά χόρτα. 

Ξετσίνισε = φύτρωσε. 

Ξεχυρίζω = χωρίζω το σιτάρι από το άχυρο. 

Ογγιά = μηδική. 

Παμπάκι = βαμβάκι. 

Παμπούλα = καρπός βαμβακιάς. 

Παρπούνια = φασολάκια με πρασινοκοκκινη φλούδα. 

Πατίχα = καρπούζι. 

Παχάρι = το πολύ χορτάρι της άνοιξης – εποχή του παχαριού. 

Πεμπέκα = κουκουνάρι . 

Πιπονάκι = πικραγγουριά. 

Περδικολούλουο = το κρινάκι ίριδα. 

Πετσάουρο = πάρα πολύ άγουρο. 

Πευκάβγουα = μανιτάρια που φυτρώνουν κοντά στα πεύκα. 

Πευκαζίαινα = οι ξερές βελόνες του πεύκου. 

Πικράι = πικραλίδα, αγριοράδικο. 

Ποντικιά = αλμυρίκι. 

Πορδές του γαδάρου = μικρά μανιτάρια που φυτρώνουν πολλά μαζί που δεν είναι φαγώσιμα. 

Πρώμα = πρώιμα. 

Ρουμάνι = άγρια βλάστηση. 

Σάζι = ψάθα, ψαθάκι. χόρτο με το οποίο πλέκουν καθίσματα. 

Σαρίσαπρη = το κακτοειδές αθάνατος. Το κρεμάνε

στην πόρτα για να διώχνει το κακό. 

Σκάδια = τα αποξηραμένα σύκα. 

Σκαλαφρόπους = θάμνος. 

Σκαντίκι = Αγριοκαρότο- σταφυλίνακας. 

Σκαπαμέντο = εξάτμιση αυτοκινήτου -μοτοσικλέτας. 

Σκυφτομηλιά = Θαλασσόκεδρος, Άρκευθος, θάμνος – μικρό δέντρο. 

Σκυφτόμηλα = καρπός της σκυφτομηλιάς ο οποίος τρώγεται. 

Σούσουνας = στήμονας κρεμμυδιού. 

Σταφυλιές = Αρκουδόβατος, αρκόβατος,

αναρριχόμενο. 

Στελιά = Λαψάνες. 

Συκάλες = πρώιμα σύκα. Στις φάνες τα λένε Μπουρνοφύες . 

Συκοκλώναρο = κλαδί της συκιάς. 

Τακκουνάρα = παπαρούνα. 

Ταυριές = βλαστός. 

Τρικουκκιά = κράταιγος, θάμνος – μικρό δέντρο. 

Τρίκουκκα = ο καρπός της τρικουκκιας που τρώγεται. 

Τριόλι = Τριβόλι χόρτο. 

Τσακκοπιάστρα = αγριοσίταρο ή αγριοστάχι. 

Τσικκούρι = είδος ραδικιού με κόκκινο μίσχο. 

Φακκουριά = νεράντζιά. 

Φακκούρα = νεράντζι. 

Φασουλλάριος = πράσινο φασόλι. 

Φλόμος = 1. η φλούδα του δέντρου. 

2. το παχύ άσπρο μεταξύ του εξωτερικού φλοιό και του εσωτερικού λεμονιού. 

Φραγκουάζανο = ντομάτα. 

Φυστικάκια = οι βολβοί της αξινιάς - ξινήθρα, τα οποία αποτελούσαν έδεσμα είτε ωμό είτε τηγανητό. Αποτέλεσε σημαντική τροφή στην διάρκεια της κατοχής. 

Φυτιλιά = Λυχναράκι θάμνος. Οι αποξηραμένοι κάλυκες του χρησιμοποιούνταν σαν φυλάκια για να ανάβουν το καντήλι. 

Χαρατσίνα = ρετσίνι του πεύκου. 

Χαρτοβέλουσα = ζίννια η κομψή (χαρτί + βελούσι – βελούδο) αναφέρεται στα πέταλα του. 

Χρυσομηλιά = βερικοκιά. 

Ψιθιά = Άψινθος. 

Ψυλλόχορτο = δελφίνιο ή αγροσταφίδα. 

Λουκάς Μπονιάτης 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ομάδα «Παλιά Σορωνή»: https://www.facebook.com/groups/2637261696541637/permalink/2837277813206690/